دکتر حسین صدقی در گفت و گو با خبرنگار گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) با بیان اینکه درشروع سال ١٣٩٣ و در ميانه سال آبى ٩٣-٩٢ وضعيت منابع آب سطحى و به ويژه آب زير زمينى را بحرانى ارزيابى مى كنم، گفت: در سال آبى جارى در اغلب نقاط مملكت توليد حجمى كمتر از نرمال داريم و روند ذخاير عمومى كشور نيز در اين سال همچنان رو به زوال است. در يك جمله به دليل برداشت بيش از دريافت آب، كل حوضه هاى آبريز كشور در شرف تخليه و كاهش ذخيره هستند. پس مى توان به جرات ادعا كرد كه حال و روز اين منابع خوش نيست.
پدر علم هیدرولوژی ایران در پاسخ به این پرسش که ضعف ها و نارسایی های مدیریت منابع آب در ایران چیست؟ خاطرنشان کرد: بحث قضاوت در مورد مديريت منابع آب ايران نمى تواند يك بحث علمى محسوب شود، زيرا عوامل بی شمار اجتماعى، اقتصادى، فرهنگى و غيره در روند دست اندازى ها و بهره بردارى هاى بى برنامه از منابع آب كشور در چند دهه گذشته نقش داشته اند.
این استاد دانشگاه افزود: به دليل نبود مديريت واحد و برخوردار از قدرت ارزيابى منابع، مخاطرات بهره بردارى از آن ها و ناتوانی در برخورد با نهادهاى مدعى دولتى و مردمى متعدد و متنوع در چند دهه اخير، منابع آب كشور با وجود مطالعات و تحقيقات و اقدامات علمى، بى صاحب مانده و هر يك از نيازمندان و وابستگان به آب، خودسرانه بريده اند و دوخته اند و نياز خود را مستقل از ديگران برداشت كرده اند.
مولف کتاب «مقدمه ای بر هیدرولوژی» تاکید کرد: به عبارت ديگر باید گفت که هرج و مرج واقعى در حمله به منابع آب و تخصيص هاى خود خواسته حاكم بوده است. خلاصه آن كه هركس و هر نهادى هر كار دلش خواسته در مورد بررسى و مطالعه و پروژه يابى و اجرا و برداشت از منابع آب انجام داده است. بديهى است به چنين رفتارى مديريت منابع آب گفته نمى شود.
