به گزارش گروه ایرانشناسی
خبرگزاری دانا(داناخبر) به نقل از ایسنا، ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭی ﺩﻭﺭﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺳﺮﺩﺭ ﻭ ﻛﺘﻴﺒﻪ ﻳکی ﺍﺯ
ﺍﺟﺰﺍی ﺍﺻلی ﻭﺭﻭﺩیﻫﺎی منازل ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ می ﺭﻓﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺍﻋﻴﺎﻥ
ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺍی ﺳﺮﺩﺭ ﻣﺠﻠﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺩﺭﻫﺎی ﺳﺎﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ
ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻛﺘﻴﺒﻪ ﻗﺮﺍﺭ میﮔﺮﻓﺖ.
ﻛﺘﻴﺒﻪ ﺑﺮﺍی ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﻌﻤﺎﺭ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻗﺪﺍﺳﺖ ﺧﺎصی ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ میﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻛﺘﻴﺒﻪﺍی ﺯﻳﺒﺎ، ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﻭ ﺟﺬﺍﺏ ﺧﻠﻖ ﻛﻨﻨﺪ تا ﻫﺮ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩﺍی ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮی ﺍﻭﻝ ﺑﺎ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﺳﺒک ﺑﺎﺳﺘﺎنی ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭی ﻭ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﺣﺲ ﻣلیﮔﺮﺍﻳﺎﻧﻪ، ﻧﻤﺎﺩﻫﺎ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎی ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﺮ ﺳﺮﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﻴﺮی ﻣﻌﻤﺎﺭی ﻏﺮبی ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮی ﺩﻭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﻳﮋگیﻫﺎیی ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻣﻌﻤﺎﺭی ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ، ﺗﺰﻳﻴﻨﺎﺕ ﻧﻤﺎی ﻭﺭﻭﺩیﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﺩگی ﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺎی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻨﮓﻫﺎی ﺗﺰﻳﻴنی، ﺳﻴﻤﺎﻥ، ﻣﻮﺍﺩ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺣﺬﻑ ﺗﺰﻳﻴﻨﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻣﻌﻤﺎﺭی ﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﻛﺘﻴﺒﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻏﻠﺐ ﻭﺭﻭﺩیﻫﺎی ﻣﻨﺎﺯﻝ شد.
ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩی ﻭ ﮔﺮﺍنی ﻣﺼﺎﻟﺢ
ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﺳﺮﺩﺭﻫﺎ ﻭ ﻛﺘﻴﺒﻪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣلی ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦﺭﻭﻧﺪ ﻧﺰﻭلی ﻧﻘﺶ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. امروزه با چرخ زدن در محله‌های قدیمی تهران کمتر اثری از این سردرها دیده
می‌شود و خود صاحبان منازل، سازمان شهرداری و میراث فرهنگی تهران نیز تمایلی برای حفظ
این آثار ندارند
.
