توسط دانشگاه واحد علوم و تحقیقات صورت گرفت:
محققان واحد علوم و تحقیقات، با استفاده از فناوری نانو، اقدام به ساخت نانوحامل دارویی جهت درمان سرطان پستان کرده اند که در صورت موفقیت این دارو در آزمایش های تکمیلی، نتایج آن قابل کاربرد در صنایع پزشکی و داروسازی خواهد بود.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر)، مهندس سید ابراهیم علوی، کارشناس ارشد مهندسی شیمی این واحد دانشگاهی یکی از شایع ترین سرطان ها در بین زنان را سرطان پستان دانست و افزود: در میان داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی، هیدروکسی اوره (UH) ترکیبی شیمیایی است که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان استفاده می شود.وی اضافه کرد: درکنار خواص مطلوب این دارو، اثرات جانبی مضری نظیر اختلالات پوستی و خونی در بیمار تحت درمان با هیدروکسی اوره گزارش شده است. به همین دلیل روش های مختلفی برای کاهش عوارض جانبی و افزایش راندمان درمان به کار گرفته شده است.
علوی ادامه داد: در این پژوهش تلاش شده است تا با استفاده از فناوری نانو و ساخت نانوحاملی جدید، کارایی داروی هیدروکسی اوره افزایش یافته و اثرات نامطلوب این دارو تا حد امکان کاهش یابد.
وی با اشاره به دستاوردهای این پژوهش گفت: نتایج این طرح سبب خواهد شد که مقدار دوز داروی مصرفی تا حد قابل توجهی کاهش یابد. علاوه بر کم شدن اثرات جانبی این دارو در بیماران، در هزینه ی واردات دارویی نیز صرفه جویی شده و به اقتصاد کشور کمک شایانی خواهد کرد.
علوی با بیان این مطلب که در این طرح، نانوحامل های لیپوزومی و لیپوزوم پگیله شده به ترتیب با متوسط قطر 338 و 400 نانومتر به روش تبخیر فاز معکوس تولید شده است، افزود: این نانوحامل ها قادر به حمل مقدار قابل توجهی از داروی هیدروکسی اوره به سلول های سرطانی هستند.
این محقق واحد علوم و تحقیقات با اشاره به اینکه سمیت نانوحامل های تولید شده در شرایط آزمایشگاهی کمتر از استفاده از خود دارو به استاندارد است، تصریح کرد: فناوری لیپوزومه کردن داروها یک رویکرد جدید برای بهبود خواص دارویی پروتئین های درمانی است.
محقق واحد علوم و تحقیقات افزود: نانولیپوزوم پگیله شده باعث تاخیر در آزاد سازی دارو می شود، همچنین این فرمولاسیون، پیوستگی به سلول های سرطانی و جذب سلولی داروها را افزایش می دهد.
وی با بیان این مطلب که بر خلاف روش هایی مثل جهش زایی، پگیلاسون مستقیم (یا هم جوشی به پروتئین حامل)، فناوری لیپوزوم پگیله، توالی اسید آمینه ی یک پروتئین را تغییر نمی دهد، افزود: اثر کشندگی سلول های سرطانی نانوحامل دارویی پگیله شده حدود 6/3 درصد بیشتر داروی نانولیپوزوم شده و 38.93درصد بیش از هیدروکسی اوره استاندارد است.
لازم به ذکر است این محققان اکنون، مشغول انجام آزمایش های تکمیلی و بررسی عملکرد این نانوحامل در شرایط درون تنی هستند.
گفتنی است این نتایج از همکاری مهندس سید ابراهیم علوی، مائده کوهی مفتخری اصفهانی دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی واحد علوم و تحقیقات ، دکتر عظیم اکبرزاده خیاوی عضو هیأت علمی انیستیتو پاستور ایران و همکارانشان به دست آمده است که در مجله( Indian Journal of Clinical Biochemistry جلد 29، شماره 1، ماه مارس، سال 2013، صفحات 84 تا 88) به چاپ رسیده است.
