سازمان جهانی هواشناسی اعلام کرد:
سازمان جهانی هواشناسی می گوید: میزان گازهای گلخانه ای در سال 2013 به حد بی سابقه ای افزایش یافته است و اکنون دی اکسید کربن جو 142 درصد بیشتر از سال 1750 میلادی یعنی پیش از آغاز انقلاب صنعتی است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایرنا ازبی بی سی، سرعت تجمیع دی اکسید کربن در جو در فاصله بین سال 2012 تا 2013 بی سابقه بوده است، به عبارت دیگر از سال 1984 (که ثبت دقیق این داده ها شروع شد) تاکنون میزان دی اکسید کربن در یک سال افزایش نشان نداده بود.
«میشل ژارو» دبیرکل سازمان جهانی هواشناسی در بیانیه ای که امروز (سه شنبه 18 شهریور، نهم سپتامبر) همزمان با گزارش سالانه این سازمان در مورد گازهای گلخانه ای منتشر شد نوشت: ما تردیدی نداریم که آب و هوای کره زمین در حال تغییر است و فعالیت های بشر مثل سوزاندن سوخت های فسیلی باعث شدت و حدت آب و هوا شده است. دی اکسید کربن صدها سال در جو و حتی مدت بیشتری در اقیانوس ها باقی می ماند.
افزایش بی سابقه گازهای گلخانه ای سه گاز اصلی که پدیده گازهای گلخانه ای را ایجاد می کنند دی اکسید کربن (CO2)، متان (CH4) و مونوکسید دی نیتروژن (N2O) هستند.دی اکسید کربن با 2.9 افزایش نسبت به سال 2012 به 396 بخش در میلیون (ppm) در سال 2013 رسید.متان (CH4) (دومین گاز عمده پس از دی اکسید کربن) با سرعتی مشابه پنج سال گذشته افزایش داشته و به 1824 بخش در میلیارد (ppb) رسیده است.
مونوکسید دی نیتروژن (N2O) با سرعتی مشابه 10 سال گذشته به 325.9 بخش در میلیارد (ppb) رسیده است.
از این رو انتشار آن در گذشته، حال و آینده، بر گرم شدن هوای زمین و اسیدی شدن اقیانوس ها اثری تجمیعی دارد. با قوانین فیزیک نمی توان چانه زد. فرصت ما رو به پایان است.
به گفته آقای ژارو برای رسیدن به هدفی که سازمان ملل در سال 2010 تعیین کرد، محدود کردن افزایش دمای زمین به دو درجه سانتی گراد، دانش و امکانات کافی وجود دارد، و تحقق این هدف 'مجالی برای سیاره ما و آینده ای برای نوه های ما آینده فراهم می کند.'
در گزارش سالانه سازمان جهانی هواشناسی برای اولین بار بخشی به اسیدی شدن اقیانوس ها اختصاص یافته و در آن آمده که در سیصد میلیون سال گذشته اقیانوس ها این قدر اسیدی نبوده اند.
چین، آمریکا و اتحادیه اروپا، 55 درصد از کل گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند
به گفته اکسانا تاراسووا رییس بخش تحقیقات جوی سازمان جهانی هواشناسی علاوه بر اسیدی شدن دمای اقیانوس ها هم رو به افزایش است.
اما آنچه دانشمندان را بسیار نگران کرده به جز افزایش بی سابقه دی اکسید کربن، کاهش جذب آن در بیوسفر (مجموعه حیات در کره زمین) است.
اقیانوس ها، درختان و موجودات زنده تقریبا نیمی از دی اکسید کربن منتشر شده را جذب می کنند.
آخرین بار که چنین پدیده ای مشاهده شد سال 1998 بود، در آن سال در کل دنیا سوزاندن زیست توده (سوخت با منشا گیاهی) بطرز بی سابقه ای زیاد بود و پدیده ای مثل ال نینو حذب کربن را کاهش داد.
به گفته تاراسووا در سال 2013 چنین پدیده هایی در بیوسفر دیده نشد و همین بسیار نگران کننده است.
دانشمندان هنوز توضیحی برای این رویداد ندارند اما این می تواند به معنای آن باشد که ظرفیت بیوسفر به پایان رسیده است.
دانشمندان پیش بینی کرده اند میانگین دمای کره زمین در این قرن 4.8 درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت.
قرار است سران کشورهای دنیا اول مهر (23 سپتامبر) در نیویورک گرد هم آیند و در اجلاس ویژه ای که به دعوت بان کی مون دبیر کل سازمان ملل تشکیل شده شرکت کنند.
به گزارش موسسه Climate Accountability، 90 شرکت در جهان، عامل تولید دو سوم از گازهای گلخانه ای هستند. بنابراین شرکت های نفتی متهم درجه اول هستند.
دانشمندان امیدوارند در این اجلاس مذاکراتی که سالهاست جریان دارد به قدری پیشرفت کند که کشورهای دنیا بتوانند در سال 2015 به توافقی معنی دار برسند و برای تغییر آب و هوای زمین واقعا اقدام کنند. چگونه این توافق حاصل می شود و کشورهای دنیا چه تعهدی را به عهده می گیرند هنوز مورد بحث است.
«میشل ژارو» دبیرکل سازمان جهانی هواشناسی در بیانیه ای که امروز (سه شنبه 18 شهریور، نهم سپتامبر) همزمان با گزارش سالانه این سازمان در مورد گازهای گلخانه ای منتشر شد نوشت: ما تردیدی نداریم که آب و هوای کره زمین در حال تغییر است و فعالیت های بشر مثل سوزاندن سوخت های فسیلی باعث شدت و حدت آب و هوا شده است. دی اکسید کربن صدها سال در جو و حتی مدت بیشتری در اقیانوس ها باقی می ماند.
افزایش بی سابقه گازهای گلخانه ای سه گاز اصلی که پدیده گازهای گلخانه ای را ایجاد می کنند دی اکسید کربن (CO2)، متان (CH4) و مونوکسید دی نیتروژن (N2O) هستند.دی اکسید کربن با 2.9 افزایش نسبت به سال 2012 به 396 بخش در میلیون (ppm) در سال 2013 رسید.متان (CH4) (دومین گاز عمده پس از دی اکسید کربن) با سرعتی مشابه پنج سال گذشته افزایش داشته و به 1824 بخش در میلیارد (ppb) رسیده است.
مونوکسید دی نیتروژن (N2O) با سرعتی مشابه 10 سال گذشته به 325.9 بخش در میلیارد (ppb) رسیده است.
از این رو انتشار آن در گذشته، حال و آینده، بر گرم شدن هوای زمین و اسیدی شدن اقیانوس ها اثری تجمیعی دارد. با قوانین فیزیک نمی توان چانه زد. فرصت ما رو به پایان است.
به گفته آقای ژارو برای رسیدن به هدفی که سازمان ملل در سال 2010 تعیین کرد، محدود کردن افزایش دمای زمین به دو درجه سانتی گراد، دانش و امکانات کافی وجود دارد، و تحقق این هدف 'مجالی برای سیاره ما و آینده ای برای نوه های ما آینده فراهم می کند.'
در گزارش سالانه سازمان جهانی هواشناسی برای اولین بار بخشی به اسیدی شدن اقیانوس ها اختصاص یافته و در آن آمده که در سیصد میلیون سال گذشته اقیانوس ها این قدر اسیدی نبوده اند.
چین، آمریکا و اتحادیه اروپا، 55 درصد از کل گازهای گلخانه ای جهان را تولید می کنند
به گفته اکسانا تاراسووا رییس بخش تحقیقات جوی سازمان جهانی هواشناسی علاوه بر اسیدی شدن دمای اقیانوس ها هم رو به افزایش است.
اما آنچه دانشمندان را بسیار نگران کرده به جز افزایش بی سابقه دی اکسید کربن، کاهش جذب آن در بیوسفر (مجموعه حیات در کره زمین) است.
اقیانوس ها، درختان و موجودات زنده تقریبا نیمی از دی اکسید کربن منتشر شده را جذب می کنند.
آخرین بار که چنین پدیده ای مشاهده شد سال 1998 بود، در آن سال در کل دنیا سوزاندن زیست توده (سوخت با منشا گیاهی) بطرز بی سابقه ای زیاد بود و پدیده ای مثل ال نینو حذب کربن را کاهش داد.
به گفته تاراسووا در سال 2013 چنین پدیده هایی در بیوسفر دیده نشد و همین بسیار نگران کننده است.
دانشمندان هنوز توضیحی برای این رویداد ندارند اما این می تواند به معنای آن باشد که ظرفیت بیوسفر به پایان رسیده است.
دانشمندان پیش بینی کرده اند میانگین دمای کره زمین در این قرن 4.8 درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت.
قرار است سران کشورهای دنیا اول مهر (23 سپتامبر) در نیویورک گرد هم آیند و در اجلاس ویژه ای که به دعوت بان کی مون دبیر کل سازمان ملل تشکیل شده شرکت کنند.
به گزارش موسسه Climate Accountability، 90 شرکت در جهان، عامل تولید دو سوم از گازهای گلخانه ای هستند. بنابراین شرکت های نفتی متهم درجه اول هستند.
دانشمندان امیدوارند در این اجلاس مذاکراتی که سالهاست جریان دارد به قدری پیشرفت کند که کشورهای دنیا بتوانند در سال 2015 به توافقی معنی دار برسند و برای تغییر آب و هوای زمین واقعا اقدام کنند. چگونه این توافق حاصل می شود و کشورهای دنیا چه تعهدی را به عهده می گیرند هنوز مورد بحث است.
