گروهی از محققین با تحقیق بر روی منشا آب در منظومه شمسی به این نتیجه رسیدند که نیمی از آب موجود در منظومه پیش از تولد خورشید در ابری از غبار و گاز مولد منظومه شمسی ما، وجود داشته است. اگر آب به مقدار فراوان در این ابرها توانسته به وجود بیاید، پس هرجایی امکان وجود آن بوده است.
به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از سیناپرس، منظومه شمسی ما با آب آمیخته است. به غیر از زمین، آب در ماه، مریخ، عطارد، ستاره های دنباله دار و ماه های یخی سیاره های بزرگ وجود دارد.اما این آب از کجا آمده است؟ آب در ابرهایی از گاز و غبار در فضای بین ستاره ای به وجود آمده است اما با متولد شدن خورشید و تولید نور و گرما، از بین رفته است. آیا این اتفاق افتاد تا آب دوباره به وجود بیاید؟ یا آب در طول تولد ستاره حفظ شده است؟برای پاسخ به این پرسش، یک گروه تحقیقاتی با رهبری ال. کلیوز از دانشگاه میشیگان با تمرکز بر روی دوتریوم این موضوع را مورد بررسی قرار دادند. حدود 26 اتم دوتریوم برای هر میلیون اتم هیدروژن در جهان وجود دارد اما در زمین و دیگر اجزای منظومه شمسی شش برابر بیشتر رایج است. محققان نتیجه گرفتند که هنگامی که آب بوجود می آید، واکنش تولید دوتریوم برای آب سنگین، کمی سریعتر از واکنش تولید آب معمولی اتفاق می افتد، بنابراین نسبت دوتریوم در آب افزایش می یابد.
اما غنی شدن دوتریوم تنها در شرایط خاصی اتفاق می افتد: باید دما بسیار پایین باشد (تنها چند درجه بالاتر از صفر مطلق)، به علاوه حضور اکسیژن برای این واکنش ضروری است و تشعشعات یونیزان نیز برای ادامه واکنش نیاز است.تمامی این شرایط در فضای بین ستاره ای فراهم است.
کلیوز و همکارانش برای یافتن پاسخ به این سوال که آب موجود در فضای بین ستاره ای می تواند از تولد خورشید جان سالم به در ببرد یا نه، مدلی از پروسه های شیمیایی تولید آب در فضای دور سیاره ای تهیه کردند.آنها با توجه به نتیجه تحقیقات تخمین زدند که 50درصد آب کنونی موجود در زمین ممکن است به 4.5 میلیارد سال پیش(قبل از تولد خورشید) بازگردد.و این خبر خوشی برای دیگر سیستم های سیاره ای ا ست.فضای بین ستاره ای بسیار در فضا مشابه است به طوری که انتظار می رود آب در تمام فضا وجود داشته باشد.
نتایج تحقیقات این گروه در مجله Science به چاپ رسیده است.
