دنباله دارها سرمنشا آب موجود در زمین نبوده اند

به گزارش گروه دانش خبرگزاری دانا (دانا خبر) و به نقل از ایرنا، نتایج بررسی ها با ماموریت اروپایی فضاپیمای روزتا، که با فرود آوردن یک روبات بر دنباله دار 67پی در ماه نوامبر تاریخ ساز شد، نشان می دهد که آب این جرم یخی با آب موجود در زمین تفاوت دارد.

نتایج این مطالعه در نشریه ساینس چاپ شده است.

نویسندگان مطالعه نتیجه گیری کرده اند که آب از سیارک ها به زمین آمده است، اما سایر دانشمندان می گویند داده های بیشتری پیش از رد دنباله دارها به عنوان منشاء آب زمین لازم است.

از ماه اوت تاکنون روزتا مشغول گشتن در مدار دنباله دار 67پی/ چوریومف - جراسیمنکو بوده و روز 12 نوامبر کاوشگری به نام فیله را روی سطح آن فرود آورد. این اولین فرود یک کاوشگر بر یک دنباله دار بود.

هرچند باتری های فیله مدت کوتاهی پس از فرود خالی شدند و از کار افتاد، اما این کاوشگر داده های علمی زیادی جمع آوری کرد و فضاپیمای مادر'روزتا' همچنان مشغول بررسی این کوه یخی سرگردان در فضا است.

امکان بررسی نزدیک و بی سابقه یک دنباله دار به دانشمندان کمک می کند به این سوال بنیادی پاسخ دهند که آیا باریدن این اجرام اولیه بر زمین (که میلیاردها سال قبل اتفاق افتاد) باعث انتقال آب به زمین شد یا نه.

تازه ترین نتیجه گیری با کمک ابزاری در روزتا به نام روزینا انجام شده است، این ابزار حاوی دو طیف سنج است که گازهای متصاعد شده از سطح دنباله دار 67پی را به اصطلاح بو می کنند.

آبی که در زمین هست خصوصیات بارزی دارد درحالی که نزدیک به صد درصد آب مایع از اتم های هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده، در موارد خیلی نادر یک اتم هیدروژن جایش را به یک اتم دوتریوم می دهد.

در زمین، در هر 10 هزار ملکول آب، سه اتم دوتریوم پیدا می شود. این آب همان خواص H2O را دارد اما جرمش بیشتر است.

پروفسور کاترین التوگ از دانشگاه برن سوئیس که محقق اصلی روزیناست گفت: این نسبت میان آب سنگین و سبک یک مشخصه خیلی بارز است. به راحتی نمی شود آن را تغییر داد و برای مدت ها در همین حالت می ماند. اگر آب موجود در دنباله دارها را با آب موجود در زمین مقایسه کنیم، می توانیم با قاطعیت بگوییم که آیا آب زمین و آب دنباله دارها شباهت دارد یا نه.

این تیم دریافت که آب سنگین خیلی بیشتری در دنباله دار 67 پی در مقایسه با زمین وجود دارد.

وی گفت: این سنگین ترین آبی است که تاکنون در منظومه شمسی مشاهده شده است. سنگینی آن سه بار بیشتر از آب زمین است که بدان معنی است که این نوع دنباله دار نمی تواند سرمنشا آب زمین بوده باشد.

این یافته موید مطالعاتی است که طی آنها آب موجود در انواع مختلف دنباله دارها تحلیل شده است.

خانم التوگ فکر می کند که سیارک ها (اجرامی فشرده و سنگی که در جایی نزدیک تر از دنباله دارها به خورشید شکل گرفتند) سرمنشاء پیدایش اقیانوس های ما باشند.

او گفت: ما از قبل با مطالعه شهاب ها که از سیارک ها می آیند چیزهایی در باره مشخصه های سیارک ها می دانیم و مشخصه های سیارک ها خیلی شبیه به آب زمین است. آنها همچنین به زمین خیلی نزدیک ترند، بنابراین احتمال برخورد آنها به زمین بیشتر از شانس برخورد دنباله دارهای دوردست به زمین است که مدار آنها تا ورای نپتون می رود.

با این حال برخی کارشناسان می گویند که هنوز زود است نظریه ارتباط آب زمین با دنباله دارها را رد کنیم.

به گفته آنها آنچه اکنون لازم است بررسی سیارک ها و دنباله دارهای میان مریخ و مشتری از فاصله خیلی نزدیک است.