به گزارش خبرگزاری دانا به نقل از ایسنا، دکتر سیما رأفتی تمرکز تحقیقات این بخش را بر روی بیماری "لیشمانیوز پوستی" (سالک) ذکر کرد و افزود: لیشمانیوز می‌تواند بصورت پوستی و احشایی بروز کند که نوع پوستی آن در کشور بسیار شایع است. تحقیقات بر روی هر دو نوع جلدی و احشایی در دستور کار این بخش است.
وی با تاکید بر این که شروع این مطالعه با حمایت سازمان بهداشت جهانی آغاز شده است، اظهار داشت: در این همکاری سازمان بهداشت جهانی از ما خواست تا در انستیتو پاستور ایران بخش تحقیقاتی در زمینه ایمونولوژی مولکولی بیماری لیشمانیوز که یک بیماری آندمیک (شایع) در ایران است را ایجاد کنیم.
رأفتی با تاکید بر این که در این راستا بخش ایمونولوژی مولکولی و تحقیقات واکسن در انستیتو پاستور راه‌اندازی شد، ادامه داد: تحقیقات در این بخش عمدتا بر روی بیماری لیشمانیوز متمرکز شده است و علاوه بر آن از طریق الگوگیری از بیماری‌های مختلف درصدد ارائه راهکارهایی تحقیقاتی برای درمان بیماری سرطان نیز هستیم.
وی تحقیق برای تولید واکسن علیه بیماری لیشمانیوز را از دیگر زمینه‌های تحقیقاتی این بخش نام برد و یادآور شد: در این تحقیقات موفق به تهیه واکسن برای بیماری لیشمانیوز پوستی (سالک) در مدل تجربی موش و لیشمانیوز احشایی در مدل سگ شدیم و مسلما نیاز به تلاش‌های بیشتری هست تا کارایی آن افزایش یابد.
تلاش برای درمان بیماران مقاوم به دارو
مجری طرح مذکور همچنین با اعلام این که وی و همکارانش، با استفاده از یک روش ابداعی موفق به ارائه راهکار درمانی برای بیماران مبتلا به سالک مقاوم به دارو شده‌اند، مقاومت نسبت به دارو در بیماران مبتلا به سالک را یکی از چالش‌های درمان این بیماری ذکر کرد و افزود: از این رو لازم است تا به دنبال جایگزین‌های درمانی برای این مبتلایان باشیم و در این راستا بخش تحقیقات ایمونوتراپی در این انستیتو راه اندازی شده است.
وی خاطر نشان کرد: سوالی که برای ما مطرح است، آن است که چرا یک بیمار بر اثر ابتلا به بیماری لیشمانیوز دارای زخم کوچکی است و بیمار دیگر دارای زخم بزرگ و اینکه چرا فرد بیماری نسبت به درمان پاسخ مثبت می‌دهد و بیمار دیگر واکنشی نسبت به درمان نشان نمی‌دهد.
این محقق با تاکید بر اینکه کلیه عوارض بیماری لیشمانیوز پوستی در پوست رخ می‌دهد، خاطر نشان کرد: از این رو باید توجه بیشتری بر روی واکنش‌هایی که این بیماری در پوست ایجاد می‌کند،صورت گیرد و در این راستا پروژه های تحقیقات زیادی در حال اجرا است تا به این سوال پاسخ دهیم که در صورت ابتلای فرد به بیماری لیشمانیوز چه اتفاقاتی در پوست رخ می‌دهد و چگونه می‌توان آن را در مسیر درمانی صحیح هدایت کرد.
به گفته وی در صورت یافتن پاسخ این سوالات،افق روشنی برای سایر تحقیقات چون طراحی و ساخت داروهای موثر و کنترل بیشتر این بیماری ایجاد خواهد شد.
رافتی با تاکید بر اینکه بیماری لیشمانیوز در هر سنی فرد را مبتلا می‌کند، اضافه کرد: منشا این بیماری انگلی به نام لیشمانیا است که از طریق پشه خاکی به انسان منتقل می‌شود.
مجری طرح با بیان اینکه این مطالعات بر روی فعل و انفعالاتی که پشه خاکی بر روی بدن انسان ایجاد می‌کند، متمرکز شده است، اظهار داشت: در این مطالعات که از سوی برخی از سازمان‌های علمی خارج از کشور حمایت مالی و گرنتی اعطا شده است، توانستیم از پشه خاکی و پپتیدهایی که با انگل لیشمانیا به انسان منتقل می‌شود، به عنوان ابزاری برای پیشگیری و درمان استفاده کنیم.
رأفتی با تاکید بر اینکه تاکنون موفق به شناسایی سه آنتی ژن کاندید برای ساخت واکسن علیه لیشمانیوز شدیم، ادامه داد: علاوه بر آن واکسن‌های ژنتیکی کاندید علیه بیماری لیشمانیوز احشایی را در سگ تولید کرده و به ثبت رساندیم.
این محقق با بیان اینکه در این مطالعات از نوعی انگل غیر بیماری‌زا برای انسان بنام "لیشمانیا تارنتولی" استفاده شده است و می‌تواند به عنوان حامل و ارائه دهنده کاندید واکسن استفاده شود، یادآور شد: این روش یکی از ابداعات محققان این موسسه تحقیقاتی است و در آن ژن‌های ایمونوژنیک مربوط به انگل لیشمانیا و یا پشه خاکی را تعبیه کرده و این مولکول‌ها و یا کاندیدهای واکسن به صورت پایدار قادر به ترشح هستند. این روش نوین مورد توجه زیادی قرار گرفته و کارایی‌های خاصی را به ارمغان آورده است.
مجری طرح با بیان اینکه تولید این واکسن در فاز حیوانی اجرایی شده است، افزود: این پروژه بر روی سگ اجرایی شد و نتایج امیدوار کننده‌ای به دست آوردیم که به زودی منتشر خواهد شد.
رافتی این روش را ترفند نوین در دنیای پزشکی توصیف کرد و اظهار داشت: در این تحقیقات گام‌های اولیه را طی می‌کنیم و امیدواریم تا دو سال آینده پی ببریم که چه جزیی از پشه خاکی در کنار سایر آنتی ژن‌ها در درون لیشمانیا تارنتولی که غیر بیماری‌زا برای انسان است را به عنوان حامل پپتیدی در درمان سالک می‌توان استفاده کرد.
وی با بیان این که در آینده از اجزای پپتیدی در درمان استفاده خواهد شد، افزود: علاوه بر آن امیدواریم بفهمیم که کدام یک از ژن‌ها می‌تواند به عنوان محرک سیستم ایمنی در کنار پپتیدها قرار گیرد تا در درمان بیماری لیشمانیا موثر واقع شود که این مطالعات در گام نخست بر روی مدل‌های حیوانی اجرایی خواهد شد و پس از اخذ تاییدیه‌های لازم، در انسان به عنوان یکی از روش‌های نوین به کار برده خواهد شد.
رئیس بخش ایمونولوژی مولکولی و تحقیقات واکسن انستیتو پاستور ایران با تاکید بر اینکه طراحی و تولید این دسته از پپتیدها می‌تواند یکی از راهکارهای درمانی برای بیماران مقاوم به درمان مطرح باشد، خاطر نشان کرد: دارو درمانی که در حال حاضر وجود دارد، مقاومت‌های دارویی را برای بیماران ایجاد کرده است از این رو باید راهکارهای دیگری را جایگزین کرد که این راهکارها می‌تواند پپتیدهایی باشد که سیستم ایمنی فرد را تحریک می‌کند.
