به گزارش خبرگزاری دانا، محققان دریافته‌اند، آنزیمی به نام fidgetin-like 2 یا FL2، سرعت حرکت سلول‌های پوست به سوی زخم‌ها برای ترمیم آن‌ها را کاهش می‌دهد؛ بنابراین چنانچه این آنزیم سرکوب شود، سلول‌های پوستی سریع‌تر به سمت زخم حرکت می‌کنند.
پیش از این، مولکول‌های آرانای خاموشگر (siRNA) که به آرانای پیام‌رسان (mRNA) یک ژن متصل می‌شوند، برای ممانعت از رشد FL2 به کار گرفته شدند، اما این عمل به تنهایی کارآمد نیست، مگر این که siRNA در درون ابزار تحویل‌دهنده‌ای قرار داده شود که از آن در مقابل نابودی محافظت کند.
تیم تحقیقاتی کالج پزشکی آلبرت اینشتین در آمریکا، نانوذراتی طراحی کردند که مولکول‌های siRNA را به صورت ایمن به هدف‌های مطلوبشان حمل می‌کند و این شیوه دارای نتایج قابل‌توجهی در موش‌های مبتلا به بریدگی یا سوختگی پوست بود.
در روش جدید، نه تنها سلول‌ها سریع‌تر به مکان زخم مهاجرت کردند، بلکه زمانی که به آنجا رسیدند، می‌دانستند چه کاری باید انجام دهند.
محققان، احیای عادی و تنظیم‌شده بافت از جمله بافت فولیکول‌های مو و شبکه کلاژن حمایت‌کننده پوست را با استفاده از شیوه جدید مشاهده کردند. این درمان در موش‌ها با موفقیت آزمایش شده و به زودی بر روی خوک‌ها آزمایش خواهد شد، زیرا پوست این حیوانات به پوست انسان شباهت دارد.
در صورتی که شیوه جدید به مرحله استفاده بالینی در انسان برسد، می‌توان از آن برای سرعت‌بخشی به ترمیم برش‌های جراحی، زخم‌های مزمن پوست، بریدگی‌ها و سوختگی روزمره و همچنین زخم‌های دیگر استفاده کرد.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Investigative Dermatology ارائه شده است.
