به گفته وی، این در حالی است که روز به روز شاهدیم که گونه های جانوری کشور رو به کاهش هستند.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: یکی از علل اصلی کاهش گونه های حیات وحش، تعداد کم محیط بانان است چرا که در حال حاضر تعداد محیط بانان با تعداد آنها در سال های پیش از انقلاب هیچ تغییری نکرده است.
ضیایی تصریح کرد: بنابراین بر اساس رایزنی هایی که با مسئولان سازمان محیط زیست انجام شده، قرار است که از ابتدای شهریور ۹۴ فاز نخست آماربرداری علمی و دقیق از حیات وحش در سراسر کشور آغاز شود.
وی افزود: برای این منظور از جوامع محلی، NGO های زیست محیطی و همچنین شکارچیانی که معمولا اطلاعات بسیار خوبی در مورد حیات وحش دارند، استفاده خواهد شد.
ضیایی با اشاره به اینکه در حال حاضر این گروه ها فاصله زیادی با محیط زیست گرفته اند، تاکید کرد: با بکار گرفتن این افراد می توان کانون های دوستدار محیط زیست را برای کمک به بحران های زیست محیطی به ویژه در حوزه حیات وحش تشکیل داد.
وی با اشاره به اینکه در حال حاضر حدود یک میلیون اسلحه شکاری در دست مردم است، یادآور شد: با به کار گرفتن شکارچیان برای شناسایی و آماربرداری دقیق از حیات وحش می توان هم آنها را کنترل کرد و هم از آنها کمک گرفت.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: در حال حاضر آمارهایی که از حدود ۵۰ سال پیش در مورد تعداد حیات وحش کشور تهیه شده نه منتشر شده اند و نه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند که با این اقدام و با کمک از آمارهای گذشته می توان وضعیت نسبتا دقیقی از حیات وحش کشور به دست آورد.
وی افزود: در حال حاضر به طور دقیق نمی توان گفت که میزان کاهش گونه های جانوری نسبت به گذشته چه میزان است اما به طور مثال زمانی در بختگان جمعیت کل و بز و قوچ و میش حدود ۱۷ هزار راس بود در حالی که امروز به ۱۵۰ راس کاهش یافته است.
ضیایی تاکید کرد: همچنین در پارک ملی بمو که زمانی حدود ۱۰ هزار کل و بز و قوچ و میش زندگی می کردند در حال حاضر این تعداد به کمتر از ۲ هزار راس تقلیل یافته است، بنابراین سیر نزولی تعداد گونه های حیات وحش قطعی است اما میزان دقیق آن را نمی توان اعلام کرد.
این استاد دانشگاه یادآور شد: در این آماربرداری در مرحله اول با کمک کارشناسان و اساتید دانشگاه و همچنین مدیران کل ادارات محیط زیست استان ها برنامه ریزی می شود تا گونه های شاخص حیات وحش که بیشتر مورد تعرض قرار گرفته و روند انقراض را طی می کنند، شناسایی شده و آمار دقیقی از تعداد آنها به دست آید.
وی با اشاره به اینکه محیط بانان در حال حاضر با توجه به تعداد کم آنها زحمت زیادی را در مناطق حفاظت شده کشور متحمل می شوند، اظهار داشت: اما در مورد آماربرداری حیات وحش گاهی اوقات دیده می شود برای اینکه مدیریت خود را بهتر نشان دهند، آماری بسیار بیشتر از آنچه واقعی است از حیات وحش ارائه می دهند که متاسفانه باعث می شود نتوان برای گونه های حیات وحش مدیریت درستی اعمال کرد.
ضیایی با بیان اینکه در حال حاضر در کشور ۵۳۶ گونه پرنده، ۱۹۶ گونه پستاندار و ۲۵۰ گونه خزنده وجود دارد، یادآور شد: در وهله اول آماربرداری سعی می شود که گونه های شاخص را با تلفیق روش های آماربرداری سنتی به عنوان مثال از روی صدای حیات وحش و روش های مدرن آماربرداری مثلا با استفاده از دوربین های تله ای رصد و آماربرداری کرد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: یک مسئله مهم که در آماربرداری حتما باید مورد نظر قرار گیرد این است که باید هر سال تکرار شود تا بتوانیم هم مسئولیت مناطق مختلف را برای محیط بانان مشخص کنیم و هم بر اساس لیست گونه های در معرض انقراض و حمایت شده، ضوابط قانونی جدید را تدوین کنیم.
