وی اظهارداشت: سطح علمی ایران در علم آناتومی از سطح کمی و کیفی بالاتری نسبت به کشورهایی همچون فرانسه، استرالیا، ترکیه، هلند و هند قرار دارد و شش کشور اول در این زمینه نیز به ترتیب، کشورهای آمریکا، چین، آلمان، ایتالیا، انگلیس و ژاپن هستند.
رئیس انجمن آناتومی ایران تاکید کرد: ارزیابی این مرکز بین المللی از وضعیت پیشرفت کشورها در علوم مختلف (اعم از پزشکی، مهندسی و ...) و شاخه های گوناگون علمی، فقط به لحاظ کمیت فعالیت نبوده بلکه کیفیت فعالیت ها و حتی کیفیت مقالات علمی چاپ شده در مجلات معتبر علمی جهان مورد ارزیابی قرار می گیرد.
وی افزود: مرکز اطلاعات SJR ، همه ساله پیشرفت کشورها در علوم مختلف را به لحاظ تعداد مقالات چاپ شده در مجلات معتبر بین المللی، میزان رجوع دانشمندان و متخصصان جهان به این مقالات ، H.index آنها و ... مورد ارزیابی قرار داده و در سطح بین الملل منتشر می کند.
جغتایی گفت : همین بررسی ها در سال ۲۰۱۱ میلادی نشان می دهد که جمهوری اسلامی ایران از بابت پیشرفت در علم آناتومی در جهان، مقام سیزدهم را داشته که بتدریج به رتبه هفتم جهانی ارتقاء یافته است.
وی تاکید کرد: آخرین اطلاعات منتشر شده در این مرکز بین المللی علمی و مقایسه آنها در میان کشورها و در زمینه علوم مختلف، نشان می دهند که رتبه ایران در علم آناتومی حتی از دیگر رشته ها در علوم پایه و بالینی پزشکی ایران ، بالاتر است.
رئیس انجمن آناتومی ایران، پیشرفت ایران در علم آناتومی را مدیون فعالیت متخصصان، محققان و دانشمندان ایران در حوزه های سلولهای بنیادی، بیولوژی تولید مثل، نوروآناتومی، مهندسی بافت، رشد و نمو و ... دانست که با انجام مطالعات ، تحقیقات و انتشار نتایج آن در مجلات معتبر علمی بین المللی، به پیشرفت علم آناتومی در ایران کمک کردند.
جغتایی، درعین حال نیاز متخصصان رشته آناتومی در ایران را توجه بیش از پیش به آناتومی بالینی و آناتومی کارکردی ذکر کرد و با اشاره به اینکه اساس علوم پایه پزشکی، آناتومی است، گفت: آناتومی رشته ای است که ساختار بدن، نحوه رشد، ساختار سیستم های بدن، ساختار ارگان های بدن و بافت ها را در سطح انواع «میکروسکوپیک» و «ماکروسکوپیک» مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد.
وی اهمیت این علم را به ویژه در تشخیص و درمان بیماریها بیان کرد و افزود: اگر پزشک ساختار بدن و هر یک از سیستم ها و اعضای بدن را نداند، نسبت به کارکرد و چگونگی رشد این بخش ها آگاهی نداشته و لذا در زمان بیماری، نمی داند که چه تغییری در بخش های مختلف بدن بوجود آمده است تا بتواند نسبت به درمان آن اقدام کند.
