شمعی که میسوزد چهار عنصر را اینگونه با خود دارد،موم شمع عنصر خاکاست،شعله شمع عنصر اتشاست،دود عنصر باداست ومومی که ذوب میشود عنصر اباست.
در زمان دعا کردن وقتی به شمع در حال سوختن نگاه میکنید به شعور الهی متصل تر میشوید و درحالت آلفای ذهنی قرار می گیرید، حالتی که در ان به شعور الهی و خدای درون متصل میشوید و دعا به راحتی به عالم بالا میرود و به استجابت میرسد اگر به صلاح شما باشد.
به همین دلیل در محراب ها و مکان های مقدس برای دعا کردن شمع روشن میکنند یا بروی کیک تولد شمع قرار میدهند یا در زمان مدیتیشن شمع روشن میکنند و …
هر کس حداقل یک بار از نیروی جادویی شمع استفاده کرده است، در حالی که از قدرت آن بی خبر بوده و آن فوت کردن شمع کیک تولد است و آرزویی که در آن لحظه تصور کرده است.
استفاده از شعله های شمع با توجه به اهداف متافیزیکی، به گذشته های دور برمی گردد. شمع، نماد و سمبل انسان فعال است. هم از نظر فیزیولوژیکی و هم از نظر روانی، استفاده از شمع در درمان، به طور ناخودآگاه تقلید از شیوه های نیاکانمان است که در طول تاریخ به آن عمل می کردند. در دوران کهن، آتش مظهر بزرگ ترین قدرتی شناخته می شد که زندگی و روح انسان ها را تحت تاثیر قرار می داد.
بنابراین، استفاده از نور شمع برای اهداف متافیزیکی و مدیتیشن برای برخورداری از تأثیرات و جنبه های روانی آن در ارتباط با ذهن و روح انسان می باشد.
شمع خاموش، نمادی از زندگی عادی و سکوت و انزواست که هیچ لطفی ندارد. برای ایجاد تحول و دگرگونی در این زندگی باید آتش معنویت را بر افروخت. آتش سمبل معنویت است. پیمودن مراحل کمال، به تولد دوباره (تولد معنوی) نیاز دارد.
برای دعا کردن بهتر است بخش کوچکی از خانه را به خود اختصاص دهید، جایی شبیه محراب ایجاد کرده و شمعی در ان روشن کنید، از موارد دیگری نیز که موجب حس خوشایند و خلق انرژی مثبت میشود استفاده کنید عود، کتاب مقدس، گل، ظرفی آب و ...
هر زمان بدنبال کسب انرژی بودید یا حالتی عصبی و ناخوشایند داشتید، نور اتاق را کم کنید، شمعی روشن کنید و در کنار ان قرار بگیرید، چشم ها را ببندید و با تمام وجود دعا کنید، پس از دعا کردن چشم ها را باز کنید، چند دقیقه به شمع و قطره هایی که میچکد نگاه کنید، نفسی عمیق بکشید و تمام، به همین راحتی به خود ارامشی عمیق دهید و به خدای مهربان حتی برای چند دقیقه در روز متصل شوید.
