این پارک محل رسیدن رودخانهی سفیدرود به دریای خزر است که پهنهی این اتصال و دلتای تشکیل شده از آن را شامل میشود. بوجاق پهنهای خشکی، دریایی را در بر میگیرد که محل زیست گونههای مختلفی از پرندگان و ماهیها است.
پارک ملی بوجاق برای اولین با ر در سال 1377 با عنوان منطقه شکار ممنوع تحت حفاظت قرارگرفت و در حال حاضر طی مصوبه شماره 232مورخ 21/3/81 به مجموعه پارکهای ملی کشور پیوسته است.
موقعیت جغرافیائی :
ویژگیهای منطقه :
پارک ملی بوجاق که لاگون کیاشهر را به عنوان تالاب بین المللی به مجامع جهانی معرفی نموده است و دلتای رودخانه سفیدرود را در خود جای داده است یکی از زیستگاههای مهم پرندگان و آبزیان میباشد. از گونههای شاخص جانوری میتوان از رود کر و شنگر انواع پرندگان اردک سرحنایی و قوی گنگ ، خزندگان و دوزیستان و ماهیان ( ماهی سفید و کپور ) نام برد. از گونههای گیاهی میتوان از آزولا آلاله ، نیلوفر آبی ، توسکا ، آقسطی نام برد.
تاریخچه عناوین قانونی منطقه بوجاق :
تالاب بوجاق به علت اهمیت زیستگاهی به ویژه برای پرندگان مهاجر آبزی در سال 1354 بخشی از آن به وسعت 500 هکتار به عنوان « لاگون کیاشهر »در فهرست تالابهای کنوانسیون رامسر به ثبت رسید.
این تالاب تا سال 1369 از دو بخش شرق و غربی تشکیل شده بود که حد فاصل بین دو بخش رودخانه سفیدرود جریان داشت، طغیانهای پی در پی و سیلابهای متعدد سبب انحراف رودخانه شده، نهایتاً دهانه سفیدرود در فاصله 2.5 کیلومتری دهانه اولیه قرار گرفت. مضافاً اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، این تالاب به عنوان تالاب 22 بهمن نیز نامگذاری گردید . منطقه بوجاق در سال 1377 به مدت 5 سال با مساحت 800 هکتار به تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید، همچنین بعد از گذشت 5 سال این منطقه به عنوان اولین « پارک خشکی – دریایی ایران » مدرک رسمی اخذ کرد.
راههای قابل دسترسی به پارک ملی بوجاق :
این منطقه از طریق جادههای حسن رود به زیباکنار، لشت نشاء به زیباکنار و نیز از طریق جاده خاکی زیباکنار هم که در جوار رودخانه اشمک قرار دارد و مسیرهای خاکی متعدد دیگر قابل دسترسی برای بازدیدکنندگان و محققان میباشد.
وضعیت اقتصادی مردم منطقه بوجاق :
منبع درآمد مردم منطقه بوجاق (کیاشهر و حومه آن ) دو سوم آن بر پایه زراعت برنج و صیفی جات است و مقدار کثیری در کنار کار کشاورزی به شغل صیادی به عنوان یک شغل فصلی اشتغال دارند.
شرایط زیست محیطی پارک ملی بوجاق :
سیمای طبیعی پارک ملی بوجاق شامل عوامل اکولوژیکی (مناطق دریایی تا عمق 6 متر، ساحل دریای – تالابی، تالاب، اراضی چمن زاری ) و عوامل بیولوژیکی شامل پوشش گیاهی ( گیاهان آبزی، کنار آبزی، خشکی ) و حیات وحش جانوری (پستانداران، پرندگان، دوزیستان، خزندگان، آبزیان )قابل تقسیم است.
گونههای شاخص جانوری :
گونههای جانوری این منطقه را عمدتا پرندگان تشکیل میدهند.
گونههای مهم پرندگان پارک ملی بوجاق عبارتند از: غاز خاکستری، عروس غاز، فلامینگو، پلیکان، آوست چوب پا، باکلان، انواع حواصیل، اکراس، کله سبز، خوتکا، اردک ارده ای، کفچه نوک، آنقوت، تنجه، نوک پهن، کشیم، قو، طاووسک، بحری، لیل، سنقر تالابی، خروس کولی، چنگر، آبچلیک، گیلانشاه، کاکایی، اردک سرحنایی و گیلار
گونههای شاخص گیاهی :
گونههای گیاهی پارک ملی بوجاق عبارتند از: نی، لویی، آقطی، تمشک، عدسک آبی، تراپا (سه کله خیز)، میریوفیلوم، سراتوفیلوم، اسپرغان، کلونی درختچههای گز، توسکا، انار، توده دست کاشت درختان سوزنی برگ شامل گونههای مختلف سرو و پوششهای علفی شامل بوتههای سازو و تمشکزار است.
پارک ملی بوجاق برای اولین با ر در سال 1377 با عنوان منطقه شکار ممنوع تحت حفاظت قرارگرفت و در حال حاضر طی مصوبه شماره 232مورخ 21/3/81 به مجموعه پارکهای ملی کشور پیوسته است.
موقعیت جغرافیائی :
ویژگیهای منطقه :
پارک ملی بوجاق که لاگون کیاشهر را به عنوان تالاب بین المللی به مجامع جهانی معرفی نموده است و دلتای رودخانه سفیدرود را در خود جای داده است یکی از زیستگاههای مهم پرندگان و آبزیان میباشد. از گونههای شاخص جانوری میتوان از رود کر و شنگر انواع پرندگان اردک سرحنایی و قوی گنگ ، خزندگان و دوزیستان و ماهیان ( ماهی سفید و کپور ) نام برد. از گونههای گیاهی میتوان از آزولا آلاله ، نیلوفر آبی ، توسکا ، آقسطی نام برد.
تاریخچه عناوین قانونی منطقه بوجاق :
تالاب بوجاق به علت اهمیت زیستگاهی به ویژه برای پرندگان مهاجر آبزی در سال 1354 بخشی از آن به وسعت 500 هکتار به عنوان « لاگون کیاشهر »در فهرست تالابهای کنوانسیون رامسر به ثبت رسید.
این تالاب تا سال 1369 از دو بخش شرق و غربی تشکیل شده بود که حد فاصل بین دو بخش رودخانه سفیدرود جریان داشت، طغیانهای پی در پی و سیلابهای متعدد سبب انحراف رودخانه شده، نهایتاً دهانه سفیدرود در فاصله 2.5 کیلومتری دهانه اولیه قرار گرفت. مضافاً اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، این تالاب به عنوان تالاب 22 بهمن نیز نامگذاری گردید . منطقه بوجاق در سال 1377 به مدت 5 سال با مساحت 800 هکتار به تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید، همچنین بعد از گذشت 5 سال این منطقه به عنوان اولین « پارک خشکی – دریایی ایران » مدرک رسمی اخذ کرد.
راههای قابل دسترسی به پارک ملی بوجاق :
این منطقه از طریق جادههای حسن رود به زیباکنار، لشت نشاء به زیباکنار و نیز از طریق جاده خاکی زیباکنار هم که در جوار رودخانه اشمک قرار دارد و مسیرهای خاکی متعدد دیگر قابل دسترسی برای بازدیدکنندگان و محققان میباشد.
وضعیت اقتصادی مردم منطقه بوجاق :
منبع درآمد مردم منطقه بوجاق (کیاشهر و حومه آن ) دو سوم آن بر پایه زراعت برنج و صیفی جات است و مقدار کثیری در کنار کار کشاورزی به شغل صیادی به عنوان یک شغل فصلی اشتغال دارند.
شرایط زیست محیطی پارک ملی بوجاق :
سیمای طبیعی پارک ملی بوجاق شامل عوامل اکولوژیکی (مناطق دریایی تا عمق 6 متر، ساحل دریای – تالابی، تالاب، اراضی چمن زاری ) و عوامل بیولوژیکی شامل پوشش گیاهی ( گیاهان آبزی، کنار آبزی، خشکی ) و حیات وحش جانوری (پستانداران، پرندگان، دوزیستان، خزندگان، آبزیان )قابل تقسیم است.
گونههای شاخص جانوری :
گونههای جانوری این منطقه را عمدتا پرندگان تشکیل میدهند.
گونههای مهم پرندگان پارک ملی بوجاق عبارتند از: غاز خاکستری، عروس غاز، فلامینگو، پلیکان، آوست چوب پا، باکلان، انواع حواصیل، اکراس، کله سبز، خوتکا، اردک ارده ای، کفچه نوک، آنقوت، تنجه، نوک پهن، کشیم، قو، طاووسک، بحری، لیل، سنقر تالابی، خروس کولی، چنگر، آبچلیک، گیلانشاه، کاکایی، اردک سرحنایی و گیلار
گونههای شاخص گیاهی :
گونههای گیاهی پارک ملی بوجاق عبارتند از: نی، لویی، آقطی، تمشک، عدسک آبی، تراپا (سه کله خیز)، میریوفیلوم، سراتوفیلوم، اسپرغان، کلونی درختچههای گز، توسکا، انار، توده دست کاشت درختان سوزنی برگ شامل گونههای مختلف سرو و پوششهای علفی شامل بوتههای سازو و تمشکزار است.