گشتی در طبیعت زیبای ایران
به گزارش خبرگزاری دانا، پل خشتی لنگرود روی رودخانه لنگرود و از خشت و آجر ساخته شده است. این پل، معروفترین بنای تاریخی و نماد شهر لنگرود است و بر روی رودخانه لنگرود که از میان شهر میگذرد، ساخته شده است و در گویش گیلکی لنگرودی، به خَشته پٌل وخَشته پورد معروف است.
بر اساس اطلاعات کتاب تاریخ خانی تا سال 912 هـ . ق در شهرلنگرود، فقط پلی چوبی موجود بود. از این رو ساخت این پل را میتوان به زمان حکام کیایی گیلان منسوب دانست. هر چند پاره ای از بومیان ساخت این پل را منطقه به عهد تیموری و ایلخانیان نسبت میدهند که البته سند و مدرک معتبری در این باره در دست نیست؛ اما در کتاب دارالمرز ولایت گیلان نوشتهٔ رابینو ساخت آن را مربوط به دوران صفویه ذکر نموده است.
بنا بر روایتی، پل خشتی لنگرود را شخصی به نام حاجی آقا پرد و به دستور حاجی آقا بزرگ منجم باشی، در زمان سلطنت فتحعلی شاه، ساخته است.
این رودخانه از یکی از آبراههای سفیدرود سرچشـمه میگیرد و کامـلا از مرکز شهر لنگرود میگذرد. پل خشتی لنگرود از آنجا که در مرکز شهر و در جای منـاسبی قرار دارد کماکان از اهـمیت رفت و آمـد خاصی برخوردار است. این پل به خـاطر جنس مواد به کاررفته و شکل خاص آن، همیشه مورد توجه و اهمیت بوده است.
پل از یک سطح میانی و دو بخش جانبی شیب دار تشکیل شده و طول قسمت اول آن 10/15 متر و دو قسمت جانبی 10 الی 11 متر است . عرض پل در قسمت میانی و بین دو جان پناه 345 تا 350 سانتیمتر و عرض قسمت جان پناهها هریک 45 و ارتفاع آنها 35 سانتیمتر است . عرض کلی پل 430 سانتیمتر است . محل عبور عابر پیاده روی پل را در مرمتهای اخیر با قلوه سنگ مفروش ساخته اند . پل دارای دهانه با طاق جناقی نسبتاً کند است.
دو فرو رفتگی در پیشانی پل و در فاصله بین دو قوس قرار دارد . هر یک از قوسها در سمت بیرونی دارای یک نوار آجرکاری به عرض 12 سانتیمتر است که حالتی تزیینی و برجسته دارند. علاوه بر آن در کنارهٔ قوسها آجر چینی خاصی نیز انجام شده و حاشیه ای به عرض 60 سانتیمتر را به وجود آورده است.
پایه میانی قطور پل 4 متر عرض دارد و دو موج شکن یا سیل برگردان در دو طرف پل برای کاستن از فشار آب در ایام افزایش سطح آب تعبیه شده است. یک دهانه کوچک بین پایه میانی پل و یک طاق نمای جناقی بر بالای آن با عرض 50 سانتیمتر وجود دارد.
پل خشتی لنگرود، «فشکالی محله» را به «راه پشته»؛ دو تا از محلههای بزرگ شهر لنگرود، وصل میکند.
بر اساس اطلاعات کتاب تاریخ خانی تا سال 912 هـ . ق در شهرلنگرود، فقط پلی چوبی موجود بود. از این رو ساخت این پل را میتوان به زمان حکام کیایی گیلان منسوب دانست. هر چند پاره ای از بومیان ساخت این پل را منطقه به عهد تیموری و ایلخانیان نسبت میدهند که البته سند و مدرک معتبری در این باره در دست نیست؛ اما در کتاب دارالمرز ولایت گیلان نوشتهٔ رابینو ساخت آن را مربوط به دوران صفویه ذکر نموده است.
بنا بر روایتی، پل خشتی لنگرود را شخصی به نام حاجی آقا پرد و به دستور حاجی آقا بزرگ منجم باشی، در زمان سلطنت فتحعلی شاه، ساخته است.
این رودخانه از یکی از آبراههای سفیدرود سرچشـمه میگیرد و کامـلا از مرکز شهر لنگرود میگذرد. پل خشتی لنگرود از آنجا که در مرکز شهر و در جای منـاسبی قرار دارد کماکان از اهـمیت رفت و آمـد خاصی برخوردار است. این پل به خـاطر جنس مواد به کاررفته و شکل خاص آن، همیشه مورد توجه و اهمیت بوده است.
پل از یک سطح میانی و دو بخش جانبی شیب دار تشکیل شده و طول قسمت اول آن 10/15 متر و دو قسمت جانبی 10 الی 11 متر است . عرض پل در قسمت میانی و بین دو جان پناه 345 تا 350 سانتیمتر و عرض قسمت جان پناهها هریک 45 و ارتفاع آنها 35 سانتیمتر است . عرض کلی پل 430 سانتیمتر است . محل عبور عابر پیاده روی پل را در مرمتهای اخیر با قلوه سنگ مفروش ساخته اند . پل دارای دهانه با طاق جناقی نسبتاً کند است.
دو فرو رفتگی در پیشانی پل و در فاصله بین دو قوس قرار دارد . هر یک از قوسها در سمت بیرونی دارای یک نوار آجرکاری به عرض 12 سانتیمتر است که حالتی تزیینی و برجسته دارند. علاوه بر آن در کنارهٔ قوسها آجر چینی خاصی نیز انجام شده و حاشیه ای به عرض 60 سانتیمتر را به وجود آورده است.
پایه میانی قطور پل 4 متر عرض دارد و دو موج شکن یا سیل برگردان در دو طرف پل برای کاستن از فشار آب در ایام افزایش سطح آب تعبیه شده است. یک دهانه کوچک بین پایه میانی پل و یک طاق نمای جناقی بر بالای آن با عرض 50 سانتیمتر وجود دارد.
پل خشتی لنگرود، «فشکالی محله» را به «راه پشته»؛ دو تا از محلههای بزرگ شهر لنگرود، وصل میکند.