خورشید به بدن در تولید ویتامین D کمک می کند اما نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهد که قرار گرفتن بیش از حد در مقابل نور خورشید از میزان این ویتامین ضروری در بدن می کاهد.
به گزارش خبرگزاری دانا، به گفته
محققان دانشکده پزشکی پرنامبوکو در برزیل که این مطالعه را انجام داده اند،
گرچه پوست برنزه (قهوه ای مایل به زرد) محافظت نسبی در برابر اشعه های مضر
خورشید به نام UV ایجاد می کند، اما افزایش رنگدانه های پوستی موجب توقف
سنتز ویتامین D و محدود کردن توانایی بدن برای تولید این ویتامین می شود.
آنها در این مطالعه وضعیت حدود یکهزار مرد و زن 13 تا 82 ساله را بررسی کردند. تمامی این افراد هر روز به میزان قابل توجهی در معرض نور خورشید قرار داشتند و هیچ یک از آنها به طور معمول از کرم ضد آفتاب یا مکمل ویتامین D استفاده نمی کردند.
محققان با استفاده از اندازه گیری عددی رنگ و نوع پوست، واکنش انواع مختلف پوست را نسبت به نور UV بررسی کردند.
محققان همچنین ساعاتی را که افراد مورد مطالعه در طول هفته در معرض نور خورشید قرار گرفتند، در کسری از منطقه سطح بدن که در معرض نور خورشید قرار گرفته بود، شاخص دریافت نور خورشید در این افراد را محاسبه کردند.
آنها امتیازات شاخص نور خورشید و نوع پوست این افراد را با سطح ویتامین D در خون آنها مقایسه کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح سرمی ویتامین D بیشتر افراد شرکت کننده در این مطالعه که به میزان بسیار زیادی در معرض نور خورشید قرار داستند، کمتر از حد عادی بود و در مجموع 72 درصد از افراد شرکت کننده کمبود ویتامین D داشتند. افراد فاقد این ماده مغذی، عمدتا افراد مسن تری بودند که ارزش های شاخص نور خورشید کمتری داشتند.
محققان گفتند: تحقیقات ما نشان داد که در نمونه بزرگی از افراد ساکن یک منطقه گرمسیری واقع در 8 درجه جنوب خط استوا که به میزان بسیار زیاد در معرض نور خورشید و تابش اشعه UV قرار می گیرند، بیشتر افراد غلظت سرمی ویتامین D کمتر از 30 نانوگرم در میلی لیتر داشتند که کمترین حد تعیین شده برای میزان عادی این ویتامین است.
یافته های این مطالعه روز شنبه در نشست سالانه انجمن غدد درون ریز در بوستون ارائه شد.
آنها در این مطالعه وضعیت حدود یکهزار مرد و زن 13 تا 82 ساله را بررسی کردند. تمامی این افراد هر روز به میزان قابل توجهی در معرض نور خورشید قرار داشتند و هیچ یک از آنها به طور معمول از کرم ضد آفتاب یا مکمل ویتامین D استفاده نمی کردند.
محققان با استفاده از اندازه گیری عددی رنگ و نوع پوست، واکنش انواع مختلف پوست را نسبت به نور UV بررسی کردند.
محققان همچنین ساعاتی را که افراد مورد مطالعه در طول هفته در معرض نور خورشید قرار گرفتند، در کسری از منطقه سطح بدن که در معرض نور خورشید قرار گرفته بود، شاخص دریافت نور خورشید در این افراد را محاسبه کردند.
آنها امتیازات شاخص نور خورشید و نوع پوست این افراد را با سطح ویتامین D در خون آنها مقایسه کردند.
نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح سرمی ویتامین D بیشتر افراد شرکت کننده در این مطالعه که به میزان بسیار زیادی در معرض نور خورشید قرار داستند، کمتر از حد عادی بود و در مجموع 72 درصد از افراد شرکت کننده کمبود ویتامین D داشتند. افراد فاقد این ماده مغذی، عمدتا افراد مسن تری بودند که ارزش های شاخص نور خورشید کمتری داشتند.
محققان گفتند: تحقیقات ما نشان داد که در نمونه بزرگی از افراد ساکن یک منطقه گرمسیری واقع در 8 درجه جنوب خط استوا که به میزان بسیار زیاد در معرض نور خورشید و تابش اشعه UV قرار می گیرند، بیشتر افراد غلظت سرمی ویتامین D کمتر از 30 نانوگرم در میلی لیتر داشتند که کمترین حد تعیین شده برای میزان عادی این ویتامین است.
یافته های این مطالعه روز شنبه در نشست سالانه انجمن غدد درون ریز در بوستون ارائه شد.
