محققان آمریکایی بروز جهش هایی در ژن TMEM230 را از عوامل ابتلا به بیماری پارکینسون اعلام کردند.
به گزارش خبرگزاری دانا، TMEM230 سومین ژنی است که با موارد تایید شده ابتلا به این اختلال شایع حرکتی ارتباط دارد.
براساس تحقیقی که در نشریه Nature Genetics منتشر شد، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن مدرکی از جهش های ژن یاد شده در بیماران مبتلا به پارکینسون در آمریکای شمالی و آسیا ارائه دادند.
به گفته محققان، این ژن عامل تولید پروتیینی است که در بسته بندی ناقل عصبی دوپامین در نرون ها دخیل است. از دست دادن نرون های تولید کننده دوپامین یک خصیصه قطعی در ابتلا به بیماری پارکینسون است.
در مجموع نتایج این مطالعه با ارائه سرنخ های جدیدی، چگونگی گسترش بیماری پارکینسون را در مغز توضیح می دهد.
این سرنخ ها می تواند در آینده باعث ابداع درمان هایی برای این اختلال شود
به گفته محققان، تحقیقات قبلی نشان داده است که بیماری پارکینسون با عوامل مختلف محیطی ارتباط دارد اما تنها عواملی که به طور مستقیم باعث ابتلا به این بیماری می شوند، ژنتیکی هستند.
این محققان بسیاری از ادعاهای مطرح شده در زمینه کشف ژن های عامل ابتلا به پارکینسون را نامعتبر دانستند و گفتند: اما ما نشان داده ایم که جهش ها در این ژن جدید به موارد اثبات شده پاتولوژیکی و بالینی این بیماری منجر می شود.
تصور می شود که حدود 15 درصد از موارد ابتلا به بیماری پارکینسون ژنتیکی باشد که اساسا توسط جهش هایی در دو ژن SNCA و LRRK2 ایجاد می شود.
یافته محققان دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن مبنی بر اینکه جهش در ژن TMEM230 نیز موجب ابتلا به پارکینسون منجر می شود، نتیجه 20 سال تحقیق بین المللی است.
پارکینسون بیماری است که در اثر کاهش یک ماده در مغز به نام دوپامین و بروز علائم خاص ایجاد می شود. مشخصه این بیماری سفتی عضلانی پیشرونده تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است. یکی از شاخص ترین علائم بیماری پارکینسون کند شدن حرکات و فعالیت های فرد است که همراه با کند شدن لرزش در بدن و دست نیز ایجاد می شود.
براساس تحقیقی که در نشریه Nature Genetics منتشر شد، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن مدرکی از جهش های ژن یاد شده در بیماران مبتلا به پارکینسون در آمریکای شمالی و آسیا ارائه دادند.
به گفته محققان، این ژن عامل تولید پروتیینی است که در بسته بندی ناقل عصبی دوپامین در نرون ها دخیل است. از دست دادن نرون های تولید کننده دوپامین یک خصیصه قطعی در ابتلا به بیماری پارکینسون است.
در مجموع نتایج این مطالعه با ارائه سرنخ های جدیدی، چگونگی گسترش بیماری پارکینسون را در مغز توضیح می دهد.
این سرنخ ها می تواند در آینده باعث ابداع درمان هایی برای این اختلال شود
به گفته محققان، تحقیقات قبلی نشان داده است که بیماری پارکینسون با عوامل مختلف محیطی ارتباط دارد اما تنها عواملی که به طور مستقیم باعث ابتلا به این بیماری می شوند، ژنتیکی هستند.
این محققان بسیاری از ادعاهای مطرح شده در زمینه کشف ژن های عامل ابتلا به پارکینسون را نامعتبر دانستند و گفتند: اما ما نشان داده ایم که جهش ها در این ژن جدید به موارد اثبات شده پاتولوژیکی و بالینی این بیماری منجر می شود.
تصور می شود که حدود 15 درصد از موارد ابتلا به بیماری پارکینسون ژنتیکی باشد که اساسا توسط جهش هایی در دو ژن SNCA و LRRK2 ایجاد می شود.
یافته محققان دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن مبنی بر اینکه جهش در ژن TMEM230 نیز موجب ابتلا به پارکینسون منجر می شود، نتیجه 20 سال تحقیق بین المللی است.
پارکینسون بیماری است که در اثر کاهش یک ماده در مغز به نام دوپامین و بروز علائم خاص ایجاد می شود. مشخصه این بیماری سفتی عضلانی پیشرونده تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است. یکی از شاخص ترین علائم بیماری پارکینسون کند شدن حرکات و فعالیت های فرد است که همراه با کند شدن لرزش در بدن و دست نیز ایجاد می شود.
