فعالان مدنی در حوزه کودکان کار و خیابان معتقدند، صلح و توسعه لازم و ملزوم یکدیگرند و آموزش رسمی و غیررسمی می تواند زندگی کودکان را در صلح تضمین کند.
به گزارش خبرگزاری دانا، برخی از سازمان های مردم نهادی (سمن ها) که در حوزه کار کودک فعالیت می کنند به تازگی گرد هم آمدند و در نشست آموزش کودک راهی به سوی صلح که در محل دفتر شبکه یاری کودکان کار و خیابان برگزار شد، کارشناسان و فعالان مدنی درخصوص موضوع صلح و کودک دیدگاههای خود را بیان کردند.
مجید اسماعیلی معاون دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در این گردهمایی گفت: مفاهیم صلح را باید در علاقه مندی افراد جامعه به یکدیگر جست و جو کرد.
وی با اشاره به موضوع کودک و صلح گفت: در صورتی که کودکان از دوران طفولیت با مفاهیم خشن پرورش یابند، در سنین بزرگی نمی توانند با موضوع صلح آمیخته شوند.
وی با اشاره به نوع زندگی کودکان و خیابان که به طور عام در حاشیه شهرها زندگی می کنند، گفت: کودکان کار و خیابان از دوران کودکی با مسائل تبعیض اجتماعی آشنا می شوند و هر روز آن را لمس می کنند.
اسماعیلی ادامه داد: این کودکان به طور غالب در مناطقی زندگی می کنند که از آموزش محروم مانده اند در حالی که آموزش می تواند این کودکان را از رفتارهای خشونت آمیز برهاند.
این فعال اجتماعی گفت: وزارت آموزش و پرورش برای پیشبرد صلح در کتاب های درسی دانش آموزان دروسی را در خصوص صلح و علاقه مندی به محیط زیست وارد کرده است.
به گفته اسماعیلی، متاسفانه جمعیتی که در حاشیه شهرها زندگی می کنند خود دچار تبعیض هستند بنابراین برخوردهای آنان با برخی از افاغنه در ایران رفتاری تبعیض آمیز است.
زهرا جعفری کارشناس ارشد حوزه کودک معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در این نشست گفت: صلح در ادبیات حقوق بشر یک حق محسوب می شود و صلح و توسعه لازم و ملزوم یکدیگرند.
ریحانه جعفری عضو علی البدل انجمن نویسندگان کودک و نوجوان که در این نشست حضور داشت، سخنرانی خود را با شعری کودکانه آغاز کرد و گفت: خواندن این شعر لبخند را به لب همه آورد بنابراین متوجه می شویم که ادبیات چه نقش ارزنده ای در تسری روحیه صلح آمیز در میان مردم و به ویژه کودکان دارد.
جعفری توضیح داد: مفاهیمی نظیر عشق، دوستی و محبت را می توان به کودکان آموخت و همه اینها در نهادینه کردن صلح در میان کودکان موثر است.
وی گفت: بررسی ها نشان داده است که کودکان پیش از دبستان روزانه پنج ساعت تلویزیون می بینند؛ دیدن تلویزیون و یا سرگرم شدن با بازی های رایانه ای که مملو از خشونت است، چگونه می تواند کودکان را به صلح نزدیک کند؟
وی تاکید کرد: رسانه ها و نویسندگان می توانند پیام صلح را از طریق کتاب به کودکان انتقال دهند به طوری که از طریق یک قصه می توان مفهوم عشق را به او آموخت.
این فعال اجتماعی شیوه های واقع گرایی (رئالیسم) و طبیعت گرایی (ناتورالیسم) را در ادبیات کودک موثر دانست و گفت: جامعه ایران از نژادهای گوناگون شکل گرفته است و نویسندگان باید در چنین جامعه ای نقش تعدیل کننده داشته باشند و در جهت دوستی اقوام گوناگون بنویسند.
سپس نادر موسوی مدیر یک مدرسه کودکان افغانستانی در یکی از مناطق جنوب شهر تهران، گفت: استفاده از عبارات منفی برای کودکان می تواند آنها را از زندگی صلح آمیز در بزرگسالی دور کند.
وی تاکید کرد: کودکان را باید به گونه ای پرورش دهیم که با اقوام و مذاهب گوناگون زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند.
وی با انتقاد به برخی از معلمان و یا مدیران مدارس که در کلاس اعلام می کنند «دانش آموزان افغانی» گفت: چنین عباراتی که مفهوم جدایی نژادی را به همراه داشته باشد، می تواند به جدایی کودکان از یکدیگر منجر شود.
موسوی مهمترین دلیل ترک تحصیل کودکان افغانستانی در ایران را به غیر از موضوع فقر، وجود تبعیض در مدارس میان دانش آموزان افغانستانی و ایرانی اعلام کرد.
وی که دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسی از دانشگاه تهران است، گفت: با اینکه اهل افغانستان هستم اما برخوردهای صحیح در دوران کودکی از سوی برخی از خانوارهای ایرانی که در کنار آنها زندگی می کردم سبب شد بتوانم درس بخوانم و حتی در دانشگاه تهران مدرک کارشناسی ارشد را دریافت کنم.
به گفته این مدیر مدرسه، رفتار نادرست در دوران کودکی می تواند کینه ها در سنین بزرگی را ایجاد کند.
موسوی معتقد است، صلح از طریق آموزش های خانواده به کودک و همچنین آموزش های رسمی که کودک فرامی گیرد تحقق می یابد.
وی با اشاره به برخی از مدارس دو شیفته (شیفت صبح دانش آموزان ایرانی و شیفت بعد از ظهر دانش آموزان افغانستانی) گفت: متاسفانه بارها دیده شده که دانش آموزان ایرانی در هنگام خروج از شیفت صبح عبارات ناپسندی را در تابلوی کلاس ها برای کودکان افغانستانی می نویسند که این گونه رفتارهای خود می تواند موجب روابط نادرست میان اقوام شود.
وی تاکید کرد: همانگونه که قطره فلج اطفال برای همه کودکان اجباری است، امیدواریم آموزش رسمی برای همه کودکانی که در ایران زندگی می کنند اجباری شود.
موسوی اعلام کرد: میزان باسوادی در میان خانوارهای مهاجر افغانستانی طی 30 سال گذشته از 6 درصد به 65 درصد افزایش یافته و این رخداد خوب در جامعه ایران انجام شده است.
پس از این نشست، فیلمی از کودکان در سرزمین هایی که جنگ در آنها جریان دارد نشان داده شد؛ کودکان عراقی، سوریه ای و کوبانی که هر کدم از آنها در شرایط دشواری زندگی می کنند.
ترس و غم دستاورد سالها جنگ در این کشورهاست که این موضوع از نگاه کودکان در این فیلم به وضوح نمایش داده شد.
مجید اسماعیلی معاون دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در این گردهمایی گفت: مفاهیم صلح را باید در علاقه مندی افراد جامعه به یکدیگر جست و جو کرد.
وی با اشاره به موضوع کودک و صلح گفت: در صورتی که کودکان از دوران طفولیت با مفاهیم خشن پرورش یابند، در سنین بزرگی نمی توانند با موضوع صلح آمیخته شوند.
وی با اشاره به نوع زندگی کودکان و خیابان که به طور عام در حاشیه شهرها زندگی می کنند، گفت: کودکان کار و خیابان از دوران کودکی با مسائل تبعیض اجتماعی آشنا می شوند و هر روز آن را لمس می کنند.
اسماعیلی ادامه داد: این کودکان به طور غالب در مناطقی زندگی می کنند که از آموزش محروم مانده اند در حالی که آموزش می تواند این کودکان را از رفتارهای خشونت آمیز برهاند.
این فعال اجتماعی گفت: وزارت آموزش و پرورش برای پیشبرد صلح در کتاب های درسی دانش آموزان دروسی را در خصوص صلح و علاقه مندی به محیط زیست وارد کرده است.
به گفته اسماعیلی، متاسفانه جمعیتی که در حاشیه شهرها زندگی می کنند خود دچار تبعیض هستند بنابراین برخوردهای آنان با برخی از افاغنه در ایران رفتاری تبعیض آمیز است.
زهرا جعفری کارشناس ارشد حوزه کودک معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در این نشست گفت: صلح در ادبیات حقوق بشر یک حق محسوب می شود و صلح و توسعه لازم و ملزوم یکدیگرند.
ریحانه جعفری عضو علی البدل انجمن نویسندگان کودک و نوجوان که در این نشست حضور داشت، سخنرانی خود را با شعری کودکانه آغاز کرد و گفت: خواندن این شعر لبخند را به لب همه آورد بنابراین متوجه می شویم که ادبیات چه نقش ارزنده ای در تسری روحیه صلح آمیز در میان مردم و به ویژه کودکان دارد.
جعفری توضیح داد: مفاهیمی نظیر عشق، دوستی و محبت را می توان به کودکان آموخت و همه اینها در نهادینه کردن صلح در میان کودکان موثر است.
وی گفت: بررسی ها نشان داده است که کودکان پیش از دبستان روزانه پنج ساعت تلویزیون می بینند؛ دیدن تلویزیون و یا سرگرم شدن با بازی های رایانه ای که مملو از خشونت است، چگونه می تواند کودکان را به صلح نزدیک کند؟
وی تاکید کرد: رسانه ها و نویسندگان می توانند پیام صلح را از طریق کتاب به کودکان انتقال دهند به طوری که از طریق یک قصه می توان مفهوم عشق را به او آموخت.
این فعال اجتماعی شیوه های واقع گرایی (رئالیسم) و طبیعت گرایی (ناتورالیسم) را در ادبیات کودک موثر دانست و گفت: جامعه ایران از نژادهای گوناگون شکل گرفته است و نویسندگان باید در چنین جامعه ای نقش تعدیل کننده داشته باشند و در جهت دوستی اقوام گوناگون بنویسند.
سپس نادر موسوی مدیر یک مدرسه کودکان افغانستانی در یکی از مناطق جنوب شهر تهران، گفت: استفاده از عبارات منفی برای کودکان می تواند آنها را از زندگی صلح آمیز در بزرگسالی دور کند.
وی تاکید کرد: کودکان را باید به گونه ای پرورش دهیم که با اقوام و مذاهب گوناگون زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند.
وی با انتقاد به برخی از معلمان و یا مدیران مدارس که در کلاس اعلام می کنند «دانش آموزان افغانی» گفت: چنین عباراتی که مفهوم جدایی نژادی را به همراه داشته باشد، می تواند به جدایی کودکان از یکدیگر منجر شود.
موسوی مهمترین دلیل ترک تحصیل کودکان افغانستانی در ایران را به غیر از موضوع فقر، وجود تبعیض در مدارس میان دانش آموزان افغانستانی و ایرانی اعلام کرد.
وی که دارای مدرک کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسی از دانشگاه تهران است، گفت: با اینکه اهل افغانستان هستم اما برخوردهای صحیح در دوران کودکی از سوی برخی از خانوارهای ایرانی که در کنار آنها زندگی می کردم سبب شد بتوانم درس بخوانم و حتی در دانشگاه تهران مدرک کارشناسی ارشد را دریافت کنم.
به گفته این مدیر مدرسه، رفتار نادرست در دوران کودکی می تواند کینه ها در سنین بزرگی را ایجاد کند.
موسوی معتقد است، صلح از طریق آموزش های خانواده به کودک و همچنین آموزش های رسمی که کودک فرامی گیرد تحقق می یابد.
وی با اشاره به برخی از مدارس دو شیفته (شیفت صبح دانش آموزان ایرانی و شیفت بعد از ظهر دانش آموزان افغانستانی) گفت: متاسفانه بارها دیده شده که دانش آموزان ایرانی در هنگام خروج از شیفت صبح عبارات ناپسندی را در تابلوی کلاس ها برای کودکان افغانستانی می نویسند که این گونه رفتارهای خود می تواند موجب روابط نادرست میان اقوام شود.
وی تاکید کرد: همانگونه که قطره فلج اطفال برای همه کودکان اجباری است، امیدواریم آموزش رسمی برای همه کودکانی که در ایران زندگی می کنند اجباری شود.
موسوی اعلام کرد: میزان باسوادی در میان خانوارهای مهاجر افغانستانی طی 30 سال گذشته از 6 درصد به 65 درصد افزایش یافته و این رخداد خوب در جامعه ایران انجام شده است.
پس از این نشست، فیلمی از کودکان در سرزمین هایی که جنگ در آنها جریان دارد نشان داده شد؛ کودکان عراقی، سوریه ای و کوبانی که هر کدم از آنها در شرایط دشواری زندگی می کنند.
ترس و غم دستاورد سالها جنگ در این کشورهاست که این موضوع از نگاه کودکان در این فیلم به وضوح نمایش داده شد.
