علت تهوع و استفراغ نمایشی در کودکان که از 8-9 ماهگی شروع شده و اغلب تا سنین 7 سالگی ادامه می یابد، ترس از تنهایی است.
به گزارش خبرگزاری دانا،زهرا صادقیان مشاور کودک و روان شناس اظهار داشت: کودک در ابتدای زندگی و تولد تکلم ضعیفی دارد به همین علت از رفتار هایی مانند گریه، جیغ زدن و گاهی استفراغ برای رساندن پیامش استفاده می کند.
وی افزود: کودک با نشان دادن علایمی همچون استفراغ که واکنش شدید والدین به خصوص مادر را به دنبال دارد، مطالبه توجه و محبت توسط کودک را به شکل نشان دادن رفتارهای شدید جسمی در وجود طفل نهادینه می کند.
صادقیان گفت: کودک متوجه واکنش خیزی مادر شده و به نشان دادن این عمل برای جلب توجه او عادت می کند، به عبارتی می توان گفت طفل در چند ماهگی شرطی می شود و به تکرار این عمل را در سنین بالاتر و حتی هنگام رفتن به مدرسه انجام می دهد.
این مشاور ادامه داد: در سنین 2 تا 3 سالگی عق زدن و حالت تهوع برای جلب توجه به اوج خود می رسد زیرا کودک راه دیگری را برای درخواست مراقبت و نگه داشتن مادر در کنار خود نمی داند همچنین در موقعیت های جدایی از مادر در سن 6 و 7 سالگی نمایش دل درد و یا بدن دردهای ساختگی را اجرا می کند تا با ترس هایش رو به رو نشود.
این روان شناس با بیان اینکه والدین برای مقابله با واکنش های نمایشی کودکان باید ابتدا از سلامت جسمی فرزند خود اطمینان حاصل کنند، گفت: هنگامی که پدر و مادر متوجه شدند فرزند آن ها به هیچ نقض جسمی مبتلا نیست و صرفا برای جلب توجه منفی دست به این عمل می زند، نباید به رفتار نامطلوب او توجهی نشان دهند.
صادقیان با اشاره به رفتار درمانی به عنوان مناسب ترین راه برای اصلاح کودک، تصریح کرد: بی توجهی تنها سلاح قدرتمند و کاربردی والدین برای مواجه قاطعانه و سریع با رفتار نامناسب فرزند است و در مقابل برای تشویق رفتار مطلوب از مچ گیری مثبت استفاده می کنیم.
وی در پایان بیان داشت: مچ گیری مثبت به معنای نشان دادن تأیید و توجه مضاعف به اعمال خوب و خوشایند فرزند بوده که شایسته تقدیر و تشویق است اما در برابر رفتار ناشایست وی تنها تنبیه مناسب و توصیه شده بی توجهی است.
وی افزود: کودک با نشان دادن علایمی همچون استفراغ که واکنش شدید والدین به خصوص مادر را به دنبال دارد، مطالبه توجه و محبت توسط کودک را به شکل نشان دادن رفتارهای شدید جسمی در وجود طفل نهادینه می کند.
صادقیان گفت: کودک متوجه واکنش خیزی مادر شده و به نشان دادن این عمل برای جلب توجه او عادت می کند، به عبارتی می توان گفت طفل در چند ماهگی شرطی می شود و به تکرار این عمل را در سنین بالاتر و حتی هنگام رفتن به مدرسه انجام می دهد.
این مشاور ادامه داد: در سنین 2 تا 3 سالگی عق زدن و حالت تهوع برای جلب توجه به اوج خود می رسد زیرا کودک راه دیگری را برای درخواست مراقبت و نگه داشتن مادر در کنار خود نمی داند همچنین در موقعیت های جدایی از مادر در سن 6 و 7 سالگی نمایش دل درد و یا بدن دردهای ساختگی را اجرا می کند تا با ترس هایش رو به رو نشود.
این روان شناس با بیان اینکه والدین برای مقابله با واکنش های نمایشی کودکان باید ابتدا از سلامت جسمی فرزند خود اطمینان حاصل کنند، گفت: هنگامی که پدر و مادر متوجه شدند فرزند آن ها به هیچ نقض جسمی مبتلا نیست و صرفا برای جلب توجه منفی دست به این عمل می زند، نباید به رفتار نامطلوب او توجهی نشان دهند.
صادقیان با اشاره به رفتار درمانی به عنوان مناسب ترین راه برای اصلاح کودک، تصریح کرد: بی توجهی تنها سلاح قدرتمند و کاربردی والدین برای مواجه قاطعانه و سریع با رفتار نامناسب فرزند است و در مقابل برای تشویق رفتار مطلوب از مچ گیری مثبت استفاده می کنیم.
وی در پایان بیان داشت: مچ گیری مثبت به معنای نشان دادن تأیید و توجه مضاعف به اعمال خوب و خوشایند فرزند بوده که شایسته تقدیر و تشویق است اما در برابر رفتار ناشایست وی تنها تنبیه مناسب و توصیه شده بی توجهی است.
