یک متخصص داروسازی بالینی گفت: یکی از مهم‌ترین نکات برای دستیابی به وزن و اندامی ایده‌آل محاسبه شاخص توده بدن است.
به گزارش خبرگزاری دانا،هادی اسماعیلی متخصص داروسازی بالینی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ بیان کرد: با توسعه زندگی شهرنشینی، کاهش تحرک و فعالیت بدنی و افزایش کالری دریافتی افراد، چاقی و اضافه وزن یکی از معضلات جوامع بشری محسوب می شود.
وی اظهار داشت: چاقی و اضافه وزن نقش اساسی در ابتلا به بیماری هایی مانند سندرم متابولیک، دیابت و بیماری های قلبی – عروقی دارد. اختلالات قلبی-عروقی مهم‌ترین علت مرگ و میر در کشور های پیشرفته به شمار می‌رود.
این متخصص داروسازی بالینی عنوان کرد : آنتروپومتریک فاکتور (پارامترهای وضعیت بدنی) شاخص های متعددی هستند که شامل مواردی مانند اندازه دور شکم، BMI و قد است. یکی از مهم ترین شاخص هایی که برای سنجش اضافه وزن یا چاقی بکار می رود BMI (شاخص توده بدنی) است که از تقسیم وزن بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر به دست می آید.
اسماعیلی یادآور شد: در صورتی که BMI شخصی بین 20 تا 25 باشد وزن وی در محدوده نرمال قرار دارد و اگز شاخص توده بدنی بین 17 تا 20 باشد شخص دچار کمبود وزن است. همچنین اگر BMI کمتر از 17 باشد فرد لاغر محسوب می شود.
وی افزود :در صورتی که BMI بین 25 تا 30 باشد شخص دچار اضافه وزن است و اگر شاخص توده بدنی بیشتر از 30 باشد، شخص مبتلا به چاقی است. اولین اقدام برای رفع مشکل چاقی استفاده از رژیم غذایی کم کالری، افزایش تحرک و فعالیت بدنی است.
این متخصص داروسازی بالینی توصیه کرد: افراد ورزشی را انتخاب کنند که منجر به افزایش ضربان قلب، تنفس و تعریق شود. بنابراین روزانه افراد باید حداقل به مدت 10 دقیقه یا سه بار در هفته به مدت 30 دقیقه ورزش هوازی انجام دهند.
اسماعیلی اظهار داشت: در خصوص رژیم غذایی افراد باید توجه داشته باشند که برای کاهش وزن باید روزانه 500 کیلوکالری از انرژی دریافتی شان را کاهش دهند. البته نباید این نکته را فراموش کرد که اگر شخصی تنها توسط دارو موفق به رسیدن به وزن مطلوب شد، پس از شش ماه دوباره به وزن اولیه اش بر می گردد.
وی تصریح کرد: اگر فردی که دارای BMI بیش تر از 27 است به طور مداوم حدود 2 ماه با توجه به این شیوه (کاهش انرژی دریافتی و افزایش فعالیت بدنی) عمل کند و با توجه به نظر پزشک نیاز به دارو داشته باشد، می تواند اقدام به مصرف دارو کند. از طرفی دسته ای از داروها که به نام "ارلیستات" شناخته می شوند با مهار کردن آنزیم لیپاز در داخل روده ها تنها منجر به دفع 30 درصد از چربی غذای مصرفی می شوند. بنابراین پیروی از رژیم غذایی صحیح در کنار مصرف دارو ضروری است.
این متخصص داروسازی بالینی افزود: گروه دیگری از داروهایی که برای کاهش وزن به کار برده می شوند، فیبرهای محلول هستند که حجم زیادی از فضای معده را اشغال می کنند. همچنین با چربی و کربوهیدرات ها پیوند می دهند و سبب دفع آن ها می شوند.
اسماعیلی با اشاره به اینکه داروهای لاغری جلبک سبز نیز حاوی این فیبر های محلول هستند؛ عنوان کرد: مصرف سالاد و سبزیجات پیش از صرف غذا نیز جایگزین مناسبی برای این گروه از داروها به شمار می‌رود. زیرا سبزیجات افزون بر اینکه حجم زیادی از فضای معده را پر می کنند، محتوی کالری کمی نیز هستند.
وی اظهار داشت: چاقی و اضافه وزن نقش اساسی در ابتلا به بیماری هایی مانند سندرم متابولیک، دیابت و بیماری های قلبی – عروقی دارد. اختلالات قلبی-عروقی مهم‌ترین علت مرگ و میر در کشور های پیشرفته به شمار می‌رود.
این متخصص داروسازی بالینی عنوان کرد : آنتروپومتریک فاکتور (پارامترهای وضعیت بدنی) شاخص های متعددی هستند که شامل مواردی مانند اندازه دور شکم، BMI و قد است. یکی از مهم ترین شاخص هایی که برای سنجش اضافه وزن یا چاقی بکار می رود BMI (شاخص توده بدنی) است که از تقسیم وزن بر حسب کیلوگرم بر مجذور قد بر حسب متر به دست می آید.
اسماعیلی یادآور شد: در صورتی که BMI شخصی بین 20 تا 25 باشد وزن وی در محدوده نرمال قرار دارد و اگز شاخص توده بدنی بین 17 تا 20 باشد شخص دچار کمبود وزن است. همچنین اگر BMI کمتر از 17 باشد فرد لاغر محسوب می شود.
وی افزود :در صورتی که BMI بین 25 تا 30 باشد شخص دچار اضافه وزن است و اگر شاخص توده بدنی بیشتر از 30 باشد، شخص مبتلا به چاقی است. اولین اقدام برای رفع مشکل چاقی استفاده از رژیم غذایی کم کالری، افزایش تحرک و فعالیت بدنی است.
این متخصص داروسازی بالینی توصیه کرد: افراد ورزشی را انتخاب کنند که منجر به افزایش ضربان قلب، تنفس و تعریق شود. بنابراین روزانه افراد باید حداقل به مدت 10 دقیقه یا سه بار در هفته به مدت 30 دقیقه ورزش هوازی انجام دهند.
اسماعیلی اظهار داشت: در خصوص رژیم غذایی افراد باید توجه داشته باشند که برای کاهش وزن باید روزانه 500 کیلوکالری از انرژی دریافتی شان را کاهش دهند. البته نباید این نکته را فراموش کرد که اگر شخصی تنها توسط دارو موفق به رسیدن به وزن مطلوب شد، پس از شش ماه دوباره به وزن اولیه اش بر می گردد.
وی تصریح کرد: اگر فردی که دارای BMI بیش تر از 27 است به طور مداوم حدود 2 ماه با توجه به این شیوه (کاهش انرژی دریافتی و افزایش فعالیت بدنی) عمل کند و با توجه به نظر پزشک نیاز به دارو داشته باشد، می تواند اقدام به مصرف دارو کند. از طرفی دسته ای از داروها که به نام "ارلیستات" شناخته می شوند با مهار کردن آنزیم لیپاز در داخل روده ها تنها منجر به دفع 30 درصد از چربی غذای مصرفی می شوند. بنابراین پیروی از رژیم غذایی صحیح در کنار مصرف دارو ضروری است.
این متخصص داروسازی بالینی افزود: گروه دیگری از داروهایی که برای کاهش وزن به کار برده می شوند، فیبرهای محلول هستند که حجم زیادی از فضای معده را اشغال می کنند. همچنین با چربی و کربوهیدرات ها پیوند می دهند و سبب دفع آن ها می شوند.
اسماعیلی با اشاره به اینکه داروهای لاغری جلبک سبز نیز حاوی این فیبر های محلول هستند؛ عنوان کرد: مصرف سالاد و سبزیجات پیش از صرف غذا نیز جایگزین مناسبی برای این گروه از داروها به شمار می‌رود. زیرا سبزیجات افزون بر اینکه حجم زیادی از فضای معده را پر می کنند، محتوی کالری کمی نیز هستند.
