به گزارش خبرگزاری دانا، به نقل از مین اند پارتنرز، پروژه هایپرلوپ MIT در ظاهر تفاوت چندانی با ساختار کلی فناوری هایپرلوپ ندارد اما با نگاهی دقیق تر به آن متوجه می شویم که با یک دگرگونی اساسی در این عرصه روبرو هستیم.
در این فناوری جدید از پرواز (خیزش) الکترومغناطیسی برای جدا شدن سیستم حمل و نقل از مسیر در نظر گرفته شده برای آن استفاده می شود. این بدان معناست که با یک سیستم جابجایی فوق مدرن، مؤثر و مستقل از اوضاع جوی مواجه هستیم.
تا اینجای کار تفاوت شاخصی میان هایپرلوپ MIT و سایر فناوریهای مشابه دیده نمی شود. اما واگنی که برای استقرار ۲۸ مسافر این هایپرلوپ در نظر گرفته شده شباهت زیادی به قطره آب دارد. انتخاب این نوع ساختار با در نظر گرفتن قوانین آیرودینامیک صورت گرفته است.
این سیستم حرکتی برخلاف سایر هایپرلوپها که به زیرساختار پرهزینه و عظیمی نیاز دارند بر روی یک مسیر حرکتی فشرده حرکت می کند که آماده سازی آن هزینه به مراتب کمتری به همراه دارد. در نتیجه تعمیر و نگهداری آن نیز بسیار مقرون به صرفه تر خواهد بود.
