پای حرف های عروس خانم هایی که یک سال از شروع زندگی شان می گذرد بشینی، همه شان پشیمان هستند که چرا بیست، سی میلیون هزینه کرده اند برای یک آلبوم و کلیپ و فیلم عروسی شان.
به گزارش خبرگزاری دانا،می گویند در آن لحظاتی که تصمیم می گرفتند و هزینه های شان را سبک و سنگین می کردند، فقط برای شان مهم این بوده که همه چیز بهترین باشد اما این بهترین ها جیب شان را حسابی خالی کرده و حالا که زیر بار قرض رفته اند یا حتی اگر این پول از حساب شان کم شده، سر عقل آمده اند و می بینند این پول ها را جای بهتری هم می شد هزینه کرد اما چه حیف که این پول برنمی گردد و تنها دلخوشی شان دیدن فیلم و عکس های شان است، البته اگر بعد یک سال به دست شان رسیده باشد یا نه.
«عروسی گرفتن سخت شده.» این جمله جدیدی نیست. بیشتر از 20 سال است که هر کی می خواهد درباره معضلات اجتماعی و به خصوص ازدواج جوان ها صحبت کند، حتما از این جمله استفاده می کند؛ اما مسئله این است که هر چه بیشتر می گذرد، این سختی، سخت تر می شود. اگر تا دیروز مشکل آقای داماد، تامین هزینه های شام، آرایشگاه، لباس عروس و یک سرویس طلا بود و یک چند صد هزار تومانی هم برای هزینه فیلم و عکس مجلس باید کنار می گذاشت، حالا به خاطر همین عکس و فیلم، یک چند ده میلیون تومانی باید در حساب، پول داشته باشد.
30 تا 60 میلیون برای تصویری از یک شب
اگر تا دیروز مجالس زنانه و مردانه هر کدام با یک دوربین جداگانه صحنه های عروسی را ضبط می کردند و این جزو تجملات بود، حالا باید در منوی فیلمبرداری دوربین کرین و هلی شات و ... هم باشد تا رضایت عروس و داماد جلب شود. اگر تا دیروز عکس ها محدود به مراسم سفره عقد و عکس های دسته جمعی با خانواده ها بود و عکس های آتلیه، آخر کلاس بود، حالا حتما باید چند ساعتی در باغ و عمارات عکس و فیلم گرفته شود تا کسی نگوید عروس و داماد به روز نبودند و عقب مانده اند.
همه این به روز بودن ها و با کلاس شدن ها هم هزینه دارد. هزینه هایی که از پنج شش میلیون تومان شروع می شود و به بالای بیست و سی میلیون تومان می رسد. فرقی هم نمی کند عروس و داماد وضع مالی شان خوب باشد یا متوسط و پایین. حتما باید به یکی از آرایشگاه های بالای شهر برود، ماشین عروس مدل بالا یا عتیقه قدیمی زیر پایش باشد و در یکی از باغ ها و عمارت ها هم عکاسی و فیلمبرداری داشته باشد.
نسیم یکی از عکاسان مجالس عروسی است. او می گوید همه عروس و دامادها و فیلم ها و عکس ها شبیه به هم شده: «در وهله اول نمی توانی تشخیص بدهی که وضع مالی آنها در چه حد است.» ولی این تفاوت ها وقتی مشخص می شود که مجلس عروسی شروع می شود: «بعضی وقت ها شوکه می شویم.
عروس و داماد گران ترین ماشین عروسی زیر پای شان است و گران ترین منو را هم برای عکاسی و فیلمبرداری انتخاب کرده اند ولی وقتی وارد مجلس می شوی، سر و وضع مهمان ها یا محل عروسی را می بینی، می فهمی که وضع مالی خوبی ندارند. ماشین کرایه ای است و چند ماهی هم طول می کشد که پول عکس و فیلم را جور کنند و بدهند و از این همه تضاد، سرسام می گیری.»
دوربین های عجیب خطرناک
حتما در این چند وقت عروسی رفته اید و دوربین های کرین وسط مجلس را هم دیده اید. عیبی ندارد که اسمش را نمی دانید، خیلی ها نمی دانند و به همان اسم دوربین «جرثقیلی» می شناسند. حتما رد شدن یک هلی کوپتر هم از جلوی چشمان شما وقتی که قاشق غذا را در دهان تان می گذاشتید یا مشغول حرکات موزون بوده اید، شما را شوکه کرده، این هم همان دوربین هلی شات است.
عروس و دامادهای جدید اصرار دارند که حتما فیلم عروسی شان با این دوربین ها گرفته شود. این دوربین ها همه لحظات را ثبت می کنند. قبلا دوربین های هلی شات را فقط در مسابقات اسکی، اسکیت و ورزش هایی که سرعت بالا دارند، می شد دید؛ البته نه در ایران. اما حالا در بیشتر مراسم های عروسی، عضو ثابت مجلس هستند. هلی کوپتری که دوربین کوچکی به آن وصل شده دور سر مهمانان و عروس و داماد می چرخد و از آنها فیلم می گیرد یا موقعی که عروس و داماد سوار بر قایق هستند و وسط رودخانه روی قایق ایستاده اند، این دوربین بالای سرشان می رود.
یکی از زیباترین صحنه ها این است که هلی شات از فاصله خیلی بالا، کلوزآپ از فضای باغ می گیرد و کم کم به رودخانه، قایق و عروس و داماد نزدیک می شود. کرین را هم قبلا فقط در برنامه های فیلمبرداری سریال ها و فیلم های سینمایی می شد دید ولی حالا وسط تالار و باغ جا خوش کرده اند و بودن این دوربین ها وسط مراسم عروسی خطراتی هم دارد. برای این که تعادل دوربین حفظ شود، اهرم خیلی بلندی به آن متصل است. دوربینی که به این اهرم وصل شده خیلی سنگین است. در بعضی ار مراسم ها که شلوغ است، به خصوص زمانی که عروس و داماد وارد مجلس می شوند، بعضی از مهمان ها اهرم دوربین را نمی بینند و موقع استقبال از عروس و داماد به آن می خورند. به گفته نسیم، همین چند وقت پیش مهمان ها با این اهرم برخورد کردند و دوربین به وسط مجلس پرت شد و سر یکی از خانم ها شکست.
شما عمارت نمی روی؟
یکی از برنامه هایی که حتما باید عروس و داماد برای عکاسی و فیلمبرداری داشته باشند، رفتن به باغ و عمارت است. باغ های سعید آباد، جاجرود، شیلات و ... این باغ ها ورودیه 200 هزار تومانی دارند. بسته به اینکه چند ساعت در باغ باشی، روی قیمت می آید. هزینه حضور در این باغ ها نزدیک به 600 هزار تومان می شود اما اگر انتخاب تان باغ های لواسان باشد باید در همان ورودی دو سه میلیون توان تقدیم کنید. این مبلغ فقط برای صدور اجازه عکاسی در باغ است. هر چند ساعت که در این باغ بمانید، قیمت بالاتر هم می رود. باید خوش شانس باشید که عکاس و فیلمبردار سریع کارشان را تمام کنند.
به تازگی بیشتر عروس و دامادها در خانه های شبیه به هم عکس و فیلم دارند. این خانه ها به عمارت معروف هستند. ورودی عمارت ها 400 هزار تومان است. عمارت ها، خانه هایی هستند که مخصوص این کار ساخته شده اند. اتاقی برای آماده شدن عروس و با دکوراسیون در خور حال عروس خانم و اتاقی مخصوص آماده شدن آقای داماد دارند. خانه های سفیدرنگ، با بالکن و راه پله های خاص که البته بیشتر دکور است و فقط مخصوص عکاسی.
قیمت این عکاسی ها و فیلمبرداری ها متفاوت است. آتلیه های معمولی که هم دوربین کرین داشته باشند و هم هلی شات، هم در باغ عکاسی کنند و هم در عمارت، قیمت های شان از پنج میلیون تومان شروع می شود اما آنهایی که اسم در کرده اند کمی قیمت شان بالاتر است و منوی آنها از 20 میلیون تومان شروع می شود. البته هزینه ورودی باغ و عمارت و هر چند ساعتی که عروس و داماد آنجا باشند، به پای داماد است.
این تفاوت قیمت ها چند علت دارد. کار کردن با دوربین های کرین و هلی شات کار هر کسی نیست. آنهایی که فیلمبردار حرفه ای می خواهند باید پول بیشتری بدهند. بعضی از منوها به خاطر اسم عکاس شان قیمت بالایی دارند. چند نفری در تهران هستند که اسم در کرده اند و حاضر نیستند که با قیمت پایین کار کنند. در جمع آنها هم تحصیل کرده ها گران تر هستند. این قیمت ها باز هم معقول است. یکی دو عکاس در تهران هستند که نرخ شان به بیش از شصت هفتاد میلیون تومان هم می رسد. عروس و دامادی که برای عکاسی به این آتلیه ها مراجعه کنند حتما باید پول ناهار خودشان، عکاس و فیلمبردار و دستیاران آنها را هم حساب کنند.
30 تا 60 میلیون برای تصویری از یک شب
منوی 30 میلیونی بالی و استانبول
منوی بعضی از عکاسی ها و فیلمبرداری ها از 30 میلیون تومان شروع می شود. در این منو یک هدیه ویژه هم به عروس خانم و آقای داماد داده می شود. آنها می توانند عکس های اسپرت شان را در جزیره بالی بگیرند. در بعضی از منوها هم یکی از شهرهای کشورهای دیگر گنجانده شده. بعضی از منوها هم این گزینه را ندارند ولی درخواست خود عروس و داماد است که حتما بخشی از فیلم و تعدادی از عکس های شان در کشور دیگری گرفته شود. بعضی ها انتخاب شان این است که به استانبول بروند و در فیلم عروسی شان به همه نشان دهند که در خیابان های این شهر قدم زده اند.
یک عده هم علاقه شدیدی دارند که عکس های خاص در ارمنستان بگیرند. معماری خاصی که در این کشور وجود دارد و نوری که تم عکس را قهوه ای می کند، برای زوج های جوان جذابیت دارد. البته این زوج ها مجبورند هزینه های سفر را خودشان بپردازند و شاید به انتظاری که دارند، نرسند.بردن همه تجهیزات فیلمبرداری و عکاسی به خارج از ایران امکان پذیر نیست. این تجهیزات هم سنگین است و هم اینکه اجازه پرواز به بیشتر این دوربین های جدید داده نمی شود. اجاره کردن این تجهیزات در کشور میزبان هم گران است و به همین خاطر با دو دوربین ساده، چند دقیقه ای فیلم گرفته می شود و چند تا هم عکس.
عروس های اروپایی
بعضی از عروس خانم ها هم هستند که هیچ کدام از این کارها را انجام نمی دهند. نظر آنها این است که این کارها دمده شده و باید مثل اروپایی ها ساده بود. نه به آتلیه و باغ و عمارت می روند، نه به کشورهای دیگر سفر می کنند، نه قایق سواری دارند و نه کوهنوردی. فیلم عروسی آنها فقط روایت ساده خبری از مراسم عروسی شان است. این نوع زوجین اکثرا وضع مالی خوبی دارند و محل زندگی خودشان و جایی که برای برگزاری جشن در نظر گرفته اند در حدی هست که جذابیت عکس ها و فیلم عروسی را بالا ببرند.
عروس با کفش کوهنوردی
قایق سواری و کوهنوردی هم از برنامه های جدید است. اگر قبلا عروس و داماد چند روز قبل از عروسی به یکی از کویرها یا کیش و قشم می رفتند و عکس های به اصطلاح اسپرت می گرفتند، حالا اصرار دارند که با لباس عروسی و دامادی شان سوار قایق شوند یا از کوه بالا بروند. قایق سواری خیلی اتفاق عجیبی نیست اما اینکه عروس خانم با کفش پاشنه بلند و لباس پفی از کوه بالا برود، خیلی منطقی نیست. در یکی از باغ های سعید آباد، یک ردیف پله طراحی کرده اند که بالا رفتن از آن برای عروس راحت تر شود و چون لباس عروسی هم بلند است، کفش کوه و کتانی هم می تواند به پا کند.
«عروسی گرفتن سخت شده.» این جمله جدیدی نیست. بیشتر از 20 سال است که هر کی می خواهد درباره معضلات اجتماعی و به خصوص ازدواج جوان ها صحبت کند، حتما از این جمله استفاده می کند؛ اما مسئله این است که هر چه بیشتر می گذرد، این سختی، سخت تر می شود. اگر تا دیروز مشکل آقای داماد، تامین هزینه های شام، آرایشگاه، لباس عروس و یک سرویس طلا بود و یک چند صد هزار تومانی هم برای هزینه فیلم و عکس مجلس باید کنار می گذاشت، حالا به خاطر همین عکس و فیلم، یک چند ده میلیون تومانی باید در حساب، پول داشته باشد.
30 تا 60 میلیون برای تصویری از یک شب
اگر تا دیروز مجالس زنانه و مردانه هر کدام با یک دوربین جداگانه صحنه های عروسی را ضبط می کردند و این جزو تجملات بود، حالا باید در منوی فیلمبرداری دوربین کرین و هلی شات و ... هم باشد تا رضایت عروس و داماد جلب شود. اگر تا دیروز عکس ها محدود به مراسم سفره عقد و عکس های دسته جمعی با خانواده ها بود و عکس های آتلیه، آخر کلاس بود، حالا حتما باید چند ساعتی در باغ و عمارات عکس و فیلم گرفته شود تا کسی نگوید عروس و داماد به روز نبودند و عقب مانده اند.
همه این به روز بودن ها و با کلاس شدن ها هم هزینه دارد. هزینه هایی که از پنج شش میلیون تومان شروع می شود و به بالای بیست و سی میلیون تومان می رسد. فرقی هم نمی کند عروس و داماد وضع مالی شان خوب باشد یا متوسط و پایین. حتما باید به یکی از آرایشگاه های بالای شهر برود، ماشین عروس مدل بالا یا عتیقه قدیمی زیر پایش باشد و در یکی از باغ ها و عمارت ها هم عکاسی و فیلمبرداری داشته باشد.
نسیم یکی از عکاسان مجالس عروسی است. او می گوید همه عروس و دامادها و فیلم ها و عکس ها شبیه به هم شده: «در وهله اول نمی توانی تشخیص بدهی که وضع مالی آنها در چه حد است.» ولی این تفاوت ها وقتی مشخص می شود که مجلس عروسی شروع می شود: «بعضی وقت ها شوکه می شویم.
عروس و داماد گران ترین ماشین عروسی زیر پای شان است و گران ترین منو را هم برای عکاسی و فیلمبرداری انتخاب کرده اند ولی وقتی وارد مجلس می شوی، سر و وضع مهمان ها یا محل عروسی را می بینی، می فهمی که وضع مالی خوبی ندارند. ماشین کرایه ای است و چند ماهی هم طول می کشد که پول عکس و فیلم را جور کنند و بدهند و از این همه تضاد، سرسام می گیری.»
دوربین های عجیب خطرناک
حتما در این چند وقت عروسی رفته اید و دوربین های کرین وسط مجلس را هم دیده اید. عیبی ندارد که اسمش را نمی دانید، خیلی ها نمی دانند و به همان اسم دوربین «جرثقیلی» می شناسند. حتما رد شدن یک هلی کوپتر هم از جلوی چشمان شما وقتی که قاشق غذا را در دهان تان می گذاشتید یا مشغول حرکات موزون بوده اید، شما را شوکه کرده، این هم همان دوربین هلی شات است.
عروس و دامادهای جدید اصرار دارند که حتما فیلم عروسی شان با این دوربین ها گرفته شود. این دوربین ها همه لحظات را ثبت می کنند. قبلا دوربین های هلی شات را فقط در مسابقات اسکی، اسکیت و ورزش هایی که سرعت بالا دارند، می شد دید؛ البته نه در ایران. اما حالا در بیشتر مراسم های عروسی، عضو ثابت مجلس هستند. هلی کوپتری که دوربین کوچکی به آن وصل شده دور سر مهمانان و عروس و داماد می چرخد و از آنها فیلم می گیرد یا موقعی که عروس و داماد سوار بر قایق هستند و وسط رودخانه روی قایق ایستاده اند، این دوربین بالای سرشان می رود.
یکی از زیباترین صحنه ها این است که هلی شات از فاصله خیلی بالا، کلوزآپ از فضای باغ می گیرد و کم کم به رودخانه، قایق و عروس و داماد نزدیک می شود. کرین را هم قبلا فقط در برنامه های فیلمبرداری سریال ها و فیلم های سینمایی می شد دید ولی حالا وسط تالار و باغ جا خوش کرده اند و بودن این دوربین ها وسط مراسم عروسی خطراتی هم دارد. برای این که تعادل دوربین حفظ شود، اهرم خیلی بلندی به آن متصل است. دوربینی که به این اهرم وصل شده خیلی سنگین است. در بعضی ار مراسم ها که شلوغ است، به خصوص زمانی که عروس و داماد وارد مجلس می شوند، بعضی از مهمان ها اهرم دوربین را نمی بینند و موقع استقبال از عروس و داماد به آن می خورند. به گفته نسیم، همین چند وقت پیش مهمان ها با این اهرم برخورد کردند و دوربین به وسط مجلس پرت شد و سر یکی از خانم ها شکست.
شما عمارت نمی روی؟
یکی از برنامه هایی که حتما باید عروس و داماد برای عکاسی و فیلمبرداری داشته باشند، رفتن به باغ و عمارت است. باغ های سعید آباد، جاجرود، شیلات و ... این باغ ها ورودیه 200 هزار تومانی دارند. بسته به اینکه چند ساعت در باغ باشی، روی قیمت می آید. هزینه حضور در این باغ ها نزدیک به 600 هزار تومان می شود اما اگر انتخاب تان باغ های لواسان باشد باید در همان ورودی دو سه میلیون توان تقدیم کنید. این مبلغ فقط برای صدور اجازه عکاسی در باغ است. هر چند ساعت که در این باغ بمانید، قیمت بالاتر هم می رود. باید خوش شانس باشید که عکاس و فیلمبردار سریع کارشان را تمام کنند.
به تازگی بیشتر عروس و دامادها در خانه های شبیه به هم عکس و فیلم دارند. این خانه ها به عمارت معروف هستند. ورودی عمارت ها 400 هزار تومان است. عمارت ها، خانه هایی هستند که مخصوص این کار ساخته شده اند. اتاقی برای آماده شدن عروس و با دکوراسیون در خور حال عروس خانم و اتاقی مخصوص آماده شدن آقای داماد دارند. خانه های سفیدرنگ، با بالکن و راه پله های خاص که البته بیشتر دکور است و فقط مخصوص عکاسی.
قیمت این عکاسی ها و فیلمبرداری ها متفاوت است. آتلیه های معمولی که هم دوربین کرین داشته باشند و هم هلی شات، هم در باغ عکاسی کنند و هم در عمارت، قیمت های شان از پنج میلیون تومان شروع می شود اما آنهایی که اسم در کرده اند کمی قیمت شان بالاتر است و منوی آنها از 20 میلیون تومان شروع می شود. البته هزینه ورودی باغ و عمارت و هر چند ساعتی که عروس و داماد آنجا باشند، به پای داماد است.
این تفاوت قیمت ها چند علت دارد. کار کردن با دوربین های کرین و هلی شات کار هر کسی نیست. آنهایی که فیلمبردار حرفه ای می خواهند باید پول بیشتری بدهند. بعضی از منوها به خاطر اسم عکاس شان قیمت بالایی دارند. چند نفری در تهران هستند که اسم در کرده اند و حاضر نیستند که با قیمت پایین کار کنند. در جمع آنها هم تحصیل کرده ها گران تر هستند. این قیمت ها باز هم معقول است. یکی دو عکاس در تهران هستند که نرخ شان به بیش از شصت هفتاد میلیون تومان هم می رسد. عروس و دامادی که برای عکاسی به این آتلیه ها مراجعه کنند حتما باید پول ناهار خودشان، عکاس و فیلمبردار و دستیاران آنها را هم حساب کنند.
30 تا 60 میلیون برای تصویری از یک شب
منوی 30 میلیونی بالی و استانبول
منوی بعضی از عکاسی ها و فیلمبرداری ها از 30 میلیون تومان شروع می شود. در این منو یک هدیه ویژه هم به عروس خانم و آقای داماد داده می شود. آنها می توانند عکس های اسپرت شان را در جزیره بالی بگیرند. در بعضی از منوها هم یکی از شهرهای کشورهای دیگر گنجانده شده. بعضی از منوها هم این گزینه را ندارند ولی درخواست خود عروس و داماد است که حتما بخشی از فیلم و تعدادی از عکس های شان در کشور دیگری گرفته شود. بعضی ها انتخاب شان این است که به استانبول بروند و در فیلم عروسی شان به همه نشان دهند که در خیابان های این شهر قدم زده اند.
یک عده هم علاقه شدیدی دارند که عکس های خاص در ارمنستان بگیرند. معماری خاصی که در این کشور وجود دارد و نوری که تم عکس را قهوه ای می کند، برای زوج های جوان جذابیت دارد. البته این زوج ها مجبورند هزینه های سفر را خودشان بپردازند و شاید به انتظاری که دارند، نرسند.بردن همه تجهیزات فیلمبرداری و عکاسی به خارج از ایران امکان پذیر نیست. این تجهیزات هم سنگین است و هم اینکه اجازه پرواز به بیشتر این دوربین های جدید داده نمی شود. اجاره کردن این تجهیزات در کشور میزبان هم گران است و به همین خاطر با دو دوربین ساده، چند دقیقه ای فیلم گرفته می شود و چند تا هم عکس.
عروس های اروپایی
بعضی از عروس خانم ها هم هستند که هیچ کدام از این کارها را انجام نمی دهند. نظر آنها این است که این کارها دمده شده و باید مثل اروپایی ها ساده بود. نه به آتلیه و باغ و عمارت می روند، نه به کشورهای دیگر سفر می کنند، نه قایق سواری دارند و نه کوهنوردی. فیلم عروسی آنها فقط روایت ساده خبری از مراسم عروسی شان است. این نوع زوجین اکثرا وضع مالی خوبی دارند و محل زندگی خودشان و جایی که برای برگزاری جشن در نظر گرفته اند در حدی هست که جذابیت عکس ها و فیلم عروسی را بالا ببرند.
عروس با کفش کوهنوردی
قایق سواری و کوهنوردی هم از برنامه های جدید است. اگر قبلا عروس و داماد چند روز قبل از عروسی به یکی از کویرها یا کیش و قشم می رفتند و عکس های به اصطلاح اسپرت می گرفتند، حالا اصرار دارند که با لباس عروسی و دامادی شان سوار قایق شوند یا از کوه بالا بروند. قایق سواری خیلی اتفاق عجیبی نیست اما اینکه عروس خانم با کفش پاشنه بلند و لباس پفی از کوه بالا برود، خیلی منطقی نیست. در یکی از باغ های سعید آباد، یک ردیف پله طراحی کرده اند که بالا رفتن از آن برای عروس راحت تر شود و چون لباس عروسی هم بلند است، کفش کوه و کتانی هم می تواند به پا کند.
