رییس هیات مدیره شبکه یاری کودکان کار می گوید، کار در هر صورت به جسم و روان کودک آسیب می رساند، اما زباله گردی بیشتر از سایر کارها کودکان را در معرض خطر قرار می دهد.
به گزارش خبرگزاری دانا،'فاطمه قاسم زاده' روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی ایرنا، ضمن ابراز تاسف شدید از مرگ دو کودک کار (احد و صمد) در حادثه آتش سوزی محل تفکیک زباله در منطقه غنی آباد تهران، افزود: دو کودکی که هفته گذشته زنده زنده درآتش سوختند، نمونه ای از زندگی کودکان کار هستند که شرایط مناسبی را تجربه نمی کنند.
وی با اشاره به کودکان مهاجر افغانستانی گفت : کودکان افغانستانی که کار می کنند، به مراتب در شرایط دشوارتری نسبت به کودکان ایرانی قرار دارند.
قاسم زاده گفت: ورود مهاجران افغانستانی به ایران به طور عام از مسیر قانونی صورت نمی گیرد و بیشتر آنها اوراق هویتی ندارند و به همین علت از برخی شرایط متعارف قانونی برخوردار نیستند.
وی با تاکید بر این که موانع قانونی یاد شده نباید مانع رسیدن هر انسان به حقوق اساسی اش شود، افزود: مهاجران به طور عام از خانوارهای کمتر برخوردار هستند و از شرایط تحصیلی و فرهنگی خوبی بهره مند نیستند.
قاسم زاده گفت: کودکان خانواده های مهاجر افغانستانی نظیر دیگر کودکان ممکن است از بدسرپرستی رنج ببرند. کودکان مهاجر افغانستانی که هفته گذشته زنده زنده در آتش سوختند، متاسفانه والدین مسئولی نداشتند.
وی گفت: این دو کودک دارای یک پدر و دو مادر بودند که مادر یکی از کودکان هم معتاد بود و از این کودکان برای کسب درآمد استفاده می کردند.
رییس هیات مدیره شبکه یاری کودکان کار ادامه داد: در خانواده های این چنینی به کودکان به عنوان منبع درآمد نگاه می کنند و صدمات جبران ناپذیری به آنها به لحاظ جسمی و روانی وارد می شود.
وی معتقد است، حتی در مورد منع بدترین اشکال کار کودک به نقش والدین توجه می شود.
این فعال مدنی با اشاره به این که کودکان کار به طور عام در خانوارهای فقیر زندگی می کنند،گفت: نمی توانیم این کودکان را از کار کردن منع کنیم، اما می توانیم با ساماندهی این کودکان شرایط دشوار کار را از آنها بگیریم و حتی با فراهم آوردن شرایط تحصیلی این کودکان را به ادامه درس خواندن ترغیب کنیم.
وی زباله گردی کودکان را برای خانواده های آنان پردرآمد دانست و گفت: خانواده های این کودکان حاضر نیستند فرزندانشان را به دلیل درآمد به نسبت خوبی که دارد از این کار منع کنند.
این فعال مدنی با اشاره به فرمان مقام معظم رهبری مبنی بر تحصیل کودکان افغانستانی گفت: باوجود مثبت بودن این فرمان، متاسفانه شهریه هایی که مدارس تحت عنوان مشارکت های مردمی دریافت می کنند، خانواده های مهاجر افغانستانی قادر به پرداخت آن نیستند و نمی توانند در این مشارکت مردمی شریک باشند.
قاسم زاده با اشاره به پیوستن جمهوری اسلامی ایران به مقاوله نامه منع بدترین اشکال کار کودک سازمان بین المللی کار گفت: باوجود پیوستن به این مقاوله نامه اما هیچ نقش موثری از سوی سازمان های دولتی دیده نمی شود.
وی گفت: اکثر پیمانکاران شهرداری در موضوع جمع آوری زباله فعال هستند، اما با این وجود به موضوع زباله گردی کودکان که هر روز شاهد آن در خیابان های شهر هستیم توجهی نمی شود.
قاسم زاده گفت: شبکه یاری کودکان کار معتقد است باید فکر جدیدی برای منع کار کودکان انجام شود و تفاوتی نمی کند کودک ایرانی و یا افغانستانی باشد.
به گزارش ایرنا،«احد» و «صمد» که از جمله کودکان کار بودند چند روز پیش میان شعله های بی رحم آتش سوختند.
این دو کودک دو برادر ناتنی بودند که در تهران به زباله گردی و جمع آوری اشیای با ارزش از میان انبوه زباله ها مشغول بودند و شب ها به هشتگرد باز می‌گشتند.
آنها هر روز ساعت چهار صبح برای کار به «غنی‌آباد» می‌رفتند و ساعت ١٠ شب دست از کار کشیده و راهی گاراژی می‌شدند که پدرشان در آنجا منتظرشان بود و زباله های جمع آوری شده را برای فروش دسته بندی می‌کرد.انفجار کپسول گاز آنها را در اتاق کوچک کارگاه حبس و تن نحیفشان را در میان زباله های آتش سوزاند.
وی با اشاره به کودکان مهاجر افغانستانی گفت : کودکان افغانستانی که کار می کنند، به مراتب در شرایط دشوارتری نسبت به کودکان ایرانی قرار دارند.
قاسم زاده گفت: ورود مهاجران افغانستانی به ایران به طور عام از مسیر قانونی صورت نمی گیرد و بیشتر آنها اوراق هویتی ندارند و به همین علت از برخی شرایط متعارف قانونی برخوردار نیستند.
وی با تاکید بر این که موانع قانونی یاد شده نباید مانع رسیدن هر انسان به حقوق اساسی اش شود، افزود: مهاجران به طور عام از خانوارهای کمتر برخوردار هستند و از شرایط تحصیلی و فرهنگی خوبی بهره مند نیستند.
قاسم زاده گفت: کودکان خانواده های مهاجر افغانستانی نظیر دیگر کودکان ممکن است از بدسرپرستی رنج ببرند. کودکان مهاجر افغانستانی که هفته گذشته زنده زنده در آتش سوختند، متاسفانه والدین مسئولی نداشتند.
وی گفت: این دو کودک دارای یک پدر و دو مادر بودند که مادر یکی از کودکان هم معتاد بود و از این کودکان برای کسب درآمد استفاده می کردند.
رییس هیات مدیره شبکه یاری کودکان کار ادامه داد: در خانواده های این چنینی به کودکان به عنوان منبع درآمد نگاه می کنند و صدمات جبران ناپذیری به آنها به لحاظ جسمی و روانی وارد می شود.
وی معتقد است، حتی در مورد منع بدترین اشکال کار کودک به نقش والدین توجه می شود.
این فعال مدنی با اشاره به این که کودکان کار به طور عام در خانوارهای فقیر زندگی می کنند،گفت: نمی توانیم این کودکان را از کار کردن منع کنیم، اما می توانیم با ساماندهی این کودکان شرایط دشوار کار را از آنها بگیریم و حتی با فراهم آوردن شرایط تحصیلی این کودکان را به ادامه درس خواندن ترغیب کنیم.
وی زباله گردی کودکان را برای خانواده های آنان پردرآمد دانست و گفت: خانواده های این کودکان حاضر نیستند فرزندانشان را به دلیل درآمد به نسبت خوبی که دارد از این کار منع کنند.
این فعال مدنی با اشاره به فرمان مقام معظم رهبری مبنی بر تحصیل کودکان افغانستانی گفت: باوجود مثبت بودن این فرمان، متاسفانه شهریه هایی که مدارس تحت عنوان مشارکت های مردمی دریافت می کنند، خانواده های مهاجر افغانستانی قادر به پرداخت آن نیستند و نمی توانند در این مشارکت مردمی شریک باشند.
قاسم زاده با اشاره به پیوستن جمهوری اسلامی ایران به مقاوله نامه منع بدترین اشکال کار کودک سازمان بین المللی کار گفت: باوجود پیوستن به این مقاوله نامه اما هیچ نقش موثری از سوی سازمان های دولتی دیده نمی شود.
وی گفت: اکثر پیمانکاران شهرداری در موضوع جمع آوری زباله فعال هستند، اما با این وجود به موضوع زباله گردی کودکان که هر روز شاهد آن در خیابان های شهر هستیم توجهی نمی شود.
قاسم زاده گفت: شبکه یاری کودکان کار معتقد است باید فکر جدیدی برای منع کار کودکان انجام شود و تفاوتی نمی کند کودک ایرانی و یا افغانستانی باشد.
به گزارش ایرنا،«احد» و «صمد» که از جمله کودکان کار بودند چند روز پیش میان شعله های بی رحم آتش سوختند.
این دو کودک دو برادر ناتنی بودند که در تهران به زباله گردی و جمع آوری اشیای با ارزش از میان انبوه زباله ها مشغول بودند و شب ها به هشتگرد باز می‌گشتند.
آنها هر روز ساعت چهار صبح برای کار به «غنی‌آباد» می‌رفتند و ساعت ١٠ شب دست از کار کشیده و راهی گاراژی می‌شدند که پدرشان در آنجا منتظرشان بود و زباله های جمع آوری شده را برای فروش دسته بندی می‌کرد.انفجار کپسول گاز آنها را در اتاق کوچک کارگاه حبس و تن نحیفشان را در میان زباله های آتش سوزاند.
