برگزاری مراسم ازدواج یکی از اتفاقات خوشایند و خاطره انگیز برای هر فردی است. جشن ازدواج یکی از سنن مهم ازدواج است که برخی به آن بسیار اهمیت می دهند و برخی دیگر به آن با بدبینی نگاه می کنند و درصدد حذف یا کاستن آن هستند.
به گزارش خبرگزاری دانا،برگزاری مراسم ازدواج کارکردهای متفاوتی دارد. مهمترین کارکرد مراسم ازدواج، رسمیت بخشیدن به ازدواج و زندگی مشترک عروس و داماد است. دومین کارکرد مراسم ازدواج، رقابت اجتماعی یا همان چشم و هم چشمی است. چه کسی جشن مجللی برگزار کرده است؟! چه کسی غذای بهتری داده است؟! چه کسی تعداد بیشتری را دعوت کرده است؟! مراسم دیگری کجا برگزار شد؟! و ... سومین کارکرد مراسم ازدواج، تبادل هدایا به منظور تاکید بر انسجام اجتماعی است. معمولا در مراسم مختلف، هدایایی بین عروس و داماد و خویشاوندان این دو تبادل می شود که بیانگر انسجام اجتماعی و وابستگی اجتماعی است.
بنابراین جشن ازدواج سه کارکرد اصلی دارد. الف: رسمیت دادن به ازدواج ب: رقابت اجتماعی ج: انسجام اجتماعی به وسیله تبادل هدایا. شما به کدام کارکرد مراسم ازدواج بیشتر اهمیت می دهید؟ آیاصرفاً جهت چشم و هم چشمی تمایل به گرفتن جشن عروسی دارید و یا جهت به رسمیت بخشی ازدواجتان؟
برگزاری مراسم ازدواج یکی از اتفاقات خوشایند و خاطره انگیز برای هر فردی است. جشن ازدواج یکی از سنن مهم ازدواج است که برخی به آن بسیار اهمیت می دهند و برخی دیگر به آن با بدبینی نگاه می کنند ودر صدد حذف یا کاستن آن هستند
افرادی که به جشن ازدواج نگاه بدبینانه دارند، معمولا به رقابت اجتماعی که در جشن ازدواج رخ می دهد، نظر دارند. از آنجا که خواه ناخواه در جریان برگزاری جشن ازدواج، رقابت ایجاد می شود، ناراضی هستند و این رقابت را مایه اتلاف وقت، انرژی و سرمایه افراد می دانند و معتقدند که دیگران نیز مجبور می شوند تا در این رقابت شرکت کنند.
در کل بهتراست که اصل این جشن راحذف نکنید، . بودن جشن ازدواج، بهتر از نبودن آن است، چرا که با برگزاری جشن و برگزاری آداب و رسوم مربوط به جشن، رسمیت ازدواج بیشتر می شود و تعهد همسران نیز به تبع آن افزایش می یابد. هرچند تا به حال در جامعه ی ایران تحقیقی مبنی بر میزان طلاق در ازدواج هایی که در دفترخانه ها بدون مراسم جشن، ثبت می شوند در قیاس با ازدواج هایی که همراه با مراسم جشن به ثبت می رسند، انجام نشده است. اما به لحاظ نظری، به نظر می رسد که آمار طلاق در ازدواج های بدون مراسم، بیشتر باشد چرا که پیوند اجتماعی و عرفی همسران در این گونه ازدواج ها، کمتر است. به نظر می رسد که تجمع مردم در جشن نوعی گواهی و تایید بر رسمیت ازدواج و نیز عاملی برای تثبیت مسئولیت های دو طرف در زندگی آتی است. از این نظر می توان آن را عاملی در استقرار تکالیف زناشویی و ایجاد تعهد جدی دانست.
در جوامع پیشرفته،جشن ازدواج مختصرتر و کم خرج تر از جوامع دیگر برگزار میشود شاید دلیل آن این اشد که رقابت اجتماعی در جوامع پیشرفته در سایر بستر های اجتماعی انجام میشود و جشن ازدواج کمتر توجه افراد را برای رقابت اجتماعی بر می انگیزد. به نظر میرسد هرچه بتوان رقابت اجتماعی را به سایر فعالیت های اجتماعی منتقل کرد، شاهد برگزاری جشن های ساده تر و کم هزینه تر خواهیم بود.
در فرآیند ازدواج در فرهنگ ایرانی سه جشن وجود دارد. یک جشن نامزدی، دیگری جشن عقد، نهایتا جشن عروسی. بهتر است که نامزدی چندان پر سرصدا نباشد تا در صورتی که افراد خواهان جدایی بودند، ساده تر بتوانند از هم جدا شوند. بنابراین به نظر میرسد که نبودن جشن نامزدی با فلسفه نامزدی، بیشتر انطباق دارد و نبودن آن بهتر از بودن آن است. جشن عقد دومین جشن از جشن های سه گانه ایرانی است که از نظر ما بسیار اهمیت دارد. چرا که پیمان های سه گانه شرعی،عرفی و حقوقی در این جشن به هم می پیوندند. جشن عروسی، جشن آغاز ازدواج است که البته گاهی با انجام سفر یا ماه عسل جایگزین می شود.
به طور سنتی در جامعه ایرانی، معمول بوده است که هزینه یکی از این جشن هارا (اکثرا جشن عقد) با خانواده دختر باشد و هزینه یکی دیگر از این جشن ها (جشن عروسی) با خانواده پسر باشد. به این ترتیب هزینه برگزاری جشن، بین هردو خانواده، تقسیم می شد. اما امروزه از آنجا که شرایط اقتصادی و اجتماعی تغییر کرده است در صورتی که یک جشن برگزار شود، چه جشن عقد چه جشن عروسی، بهتر است که هزینه جشن، به طور مساوی توسط هردو خانواده، پرداخت شود. از آنجا که هنوز سنت جدیدی در جامعه نهادینه نشده است.گاهی مشاهده می شود که خانواده ها بر سر هزینه های مربوط به جشن، اختلاف پیدا میکنند. اما به نظر میرسد که روح سنت ایرانی، ایجاد تعادل و تقسیم هزینه ها بوده است. اگر اکنون شاهد این تغییر سنتها هستیم لازم است که روح آنرا حفظ کنیم. بنابراین به نظر میرسد، در صورتی که یک جشن، برگزار شود، بهتر است هردو خانواده در هزینه های سهیم شوند.
منبع: تبیان
بنابراین جشن ازدواج سه کارکرد اصلی دارد. الف: رسمیت دادن به ازدواج ب: رقابت اجتماعی ج: انسجام اجتماعی به وسیله تبادل هدایا. شما به کدام کارکرد مراسم ازدواج بیشتر اهمیت می دهید؟ آیاصرفاً جهت چشم و هم چشمی تمایل به گرفتن جشن عروسی دارید و یا جهت به رسمیت بخشی ازدواجتان؟
برگزاری مراسم ازدواج یکی از اتفاقات خوشایند و خاطره انگیز برای هر فردی است. جشن ازدواج یکی از سنن مهم ازدواج است که برخی به آن بسیار اهمیت می دهند و برخی دیگر به آن با بدبینی نگاه می کنند ودر صدد حذف یا کاستن آن هستند
افرادی که به جشن ازدواج نگاه بدبینانه دارند، معمولا به رقابت اجتماعی که در جشن ازدواج رخ می دهد، نظر دارند. از آنجا که خواه ناخواه در جریان برگزاری جشن ازدواج، رقابت ایجاد می شود، ناراضی هستند و این رقابت را مایه اتلاف وقت، انرژی و سرمایه افراد می دانند و معتقدند که دیگران نیز مجبور می شوند تا در این رقابت شرکت کنند.
در کل بهتراست که اصل این جشن راحذف نکنید، . بودن جشن ازدواج، بهتر از نبودن آن است، چرا که با برگزاری جشن و برگزاری آداب و رسوم مربوط به جشن، رسمیت ازدواج بیشتر می شود و تعهد همسران نیز به تبع آن افزایش می یابد. هرچند تا به حال در جامعه ی ایران تحقیقی مبنی بر میزان طلاق در ازدواج هایی که در دفترخانه ها بدون مراسم جشن، ثبت می شوند در قیاس با ازدواج هایی که همراه با مراسم جشن به ثبت می رسند، انجام نشده است. اما به لحاظ نظری، به نظر می رسد که آمار طلاق در ازدواج های بدون مراسم، بیشتر باشد چرا که پیوند اجتماعی و عرفی همسران در این گونه ازدواج ها، کمتر است. به نظر می رسد که تجمع مردم در جشن نوعی گواهی و تایید بر رسمیت ازدواج و نیز عاملی برای تثبیت مسئولیت های دو طرف در زندگی آتی است. از این نظر می توان آن را عاملی در استقرار تکالیف زناشویی و ایجاد تعهد جدی دانست.
در جوامع پیشرفته،جشن ازدواج مختصرتر و کم خرج تر از جوامع دیگر برگزار میشود شاید دلیل آن این اشد که رقابت اجتماعی در جوامع پیشرفته در سایر بستر های اجتماعی انجام میشود و جشن ازدواج کمتر توجه افراد را برای رقابت اجتماعی بر می انگیزد. به نظر میرسد هرچه بتوان رقابت اجتماعی را به سایر فعالیت های اجتماعی منتقل کرد، شاهد برگزاری جشن های ساده تر و کم هزینه تر خواهیم بود.
در فرآیند ازدواج در فرهنگ ایرانی سه جشن وجود دارد. یک جشن نامزدی، دیگری جشن عقد، نهایتا جشن عروسی. بهتر است که نامزدی چندان پر سرصدا نباشد تا در صورتی که افراد خواهان جدایی بودند، ساده تر بتوانند از هم جدا شوند. بنابراین به نظر میرسد که نبودن جشن نامزدی با فلسفه نامزدی، بیشتر انطباق دارد و نبودن آن بهتر از بودن آن است. جشن عقد دومین جشن از جشن های سه گانه ایرانی است که از نظر ما بسیار اهمیت دارد. چرا که پیمان های سه گانه شرعی،عرفی و حقوقی در این جشن به هم می پیوندند. جشن عروسی، جشن آغاز ازدواج است که البته گاهی با انجام سفر یا ماه عسل جایگزین می شود.
به طور سنتی در جامعه ایرانی، معمول بوده است که هزینه یکی از این جشن هارا (اکثرا جشن عقد) با خانواده دختر باشد و هزینه یکی دیگر از این جشن ها (جشن عروسی) با خانواده پسر باشد. به این ترتیب هزینه برگزاری جشن، بین هردو خانواده، تقسیم می شد. اما امروزه از آنجا که شرایط اقتصادی و اجتماعی تغییر کرده است در صورتی که یک جشن برگزار شود، چه جشن عقد چه جشن عروسی، بهتر است که هزینه جشن، به طور مساوی توسط هردو خانواده، پرداخت شود. از آنجا که هنوز سنت جدیدی در جامعه نهادینه نشده است.گاهی مشاهده می شود که خانواده ها بر سر هزینه های مربوط به جشن، اختلاف پیدا میکنند. اما به نظر میرسد که روح سنت ایرانی، ایجاد تعادل و تقسیم هزینه ها بوده است. اگر اکنون شاهد این تغییر سنتها هستیم لازم است که روح آنرا حفظ کنیم. بنابراین به نظر میرسد، در صورتی که یک جشن، برگزار شود، بهتر است هردو خانواده در هزینه های سهیم شوند.
منبع: تبیان
