فرزانه فدوی، خبرگزاری دانا، سرویس آموزش؛ سه شنبه هفته گذشته و طبق اعلام قبلی ؛ قرار بود جلسه ای در شورای عالی انقلاب فرهنگی پیرامون بررسی سند آموزش 2030 برگزار شود.برهمین اساس این جلسه عصرهمان روز به ریاست حجتالاسلام حسن روحانی ؛رئیسجمهور برگزار شد که در این جلسه رئیسجمهور گزارشی در رابطه با حضور مردم در انتخابات ارائه کرد، سپس بررسی سند 2030 در دستور کار قرار گرفت.
تصمیم گیری به جلسه بعد موکول شد
اما پس از ارائه گزارشاتی از سوی اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی در رابطه با سند 2030، تصمیمگیری در این زمینه به جلسه آینده شورای عالی انقلاب فرهنگی موکول شد.این در حالی است که برگزاری جلسه مذکور با چند هفته تاخیر انجام شده بود و در نهایت نتیجه ای درخور توجه از آن حاصل نشد.
تا این که روز چهارشنبه یعنی یک روز پس از برگزاری جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی وزارت علومی ها بیانیه ای را صادر کردند و گفتند :سند 2030 یک بیانه بوده و الزام آور نیست که پیش نویس اولیه چارچوب اقدام آموزش 2030 در اجلاس مجمع جهانی آموزش که از تاریخ 19 تا 22 می 2015 در اینچئون کره جنوبی برگزار شد، ارائه شده بود.
عدم مخالفت اعضای یونسکو با سند آموزش 2030
در قسمتی از این بیانیه آمده است: در اجلاس مزبور هیچ یک از کشورهای عضو یونسکو با سند فوق مخالفت نکردند و تنها وزیر وقت آموزش و پرورش کشورمان طی سخنانی بر ملاحظات جمهوری اسلامی ایران در این سند تاکید و بار دیگر متن تحفظ رسمی کشورمان در اجلاس اینچئون با این مضمون که «جمهوری اسلامی ایران خود را متعهد به بخشهایی از «چارچوب اقدام آموزش 2030» که به هر شکلی در تعارض با مقررات و اولویتهای ملی، باورهای دینی و ارزشهای فرهنگی جامعه ایرانی تفسیر و تعبیر شوند، نمیداند» را عیناً قرائت و درخواست کرد این تحفظ در اسناد مربوطه اجلاس درج شود.
سابقه 17 ساله 2030 در آموزش
در این بیانه همچنین به این موضوع نیز اشاره شده است که برنامه «چارچوب اقدام آموزش 2030» حاوی اهداف و رویکردهایی است که بسیاری از آنها قابل پذیرش برای کشورمان بوده و حتی برخی از آنها پیش از این در اسناد بالادستی جمهوری اسلامی آمده بودند. آنچه منجر به ارائه تحفظ رسمی و مکتوب کشورمان درباره سند مزبور شد، مسائل و موضوعاتی است که تاویل و تفسیر آنها می تواند در تعارض با باورهای دینی و مسائل فرهنگی کشور قرار گیرد. چارچوب اقدام آموزش 2030 در امتداد برنامه آموزش برای همه قرار دارد که سابقه آن به سال 1990 باز می گردد. برنامه آموزش برای همه طی سال های 1990 الی 2015 در جمهوری اسلامی ایران اجرا شد و کشور ما به دلیل دستاوردهای موفقی که در ارتباط با برخی از شاخصهای آن داشت، مورد تقدیر جهانیان قرار گرفت.
سند آموزشی یا کاپیتولاسیون فرهنگی؟
پیش از این یعنی در اواخر فروردین ماه سال جاری روزنامه کیهان از قول رحیم پور ازغدی نوشت:سند آموزش 2030 کاپیتولاسیون فرهنگی است.این واکنش در حالی است که هفته گذشته مهدی فیض معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزش و پرورش در مصاحبه خود با خبرگزاری ایسنا اعلام کرد: ادعایی که برخی در خصوص افول تربیت اسلامی در آموزش و پرورش مطرح میکنند به هیچ عنوان صحیح نیست.
با همه این تفاسیر اما همچنان باید منتظر ماند تا نتیجه های حاصله از جلسه آینده شورای عالی انقلاب فرهنگی تکلیف این سند پر آوازه را مشخص کند.
تصمیم گیری به جلسه بعد موکول شد
اما پس از ارائه گزارشاتی از سوی اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی در رابطه با سند 2030، تصمیمگیری در این زمینه به جلسه آینده شورای عالی انقلاب فرهنگی موکول شد.این در حالی است که برگزاری جلسه مذکور با چند هفته تاخیر انجام شده بود و در نهایت نتیجه ای درخور توجه از آن حاصل نشد.
تا این که روز چهارشنبه یعنی یک روز پس از برگزاری جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی وزارت علومی ها بیانیه ای را صادر کردند و گفتند :سند 2030 یک بیانه بوده و الزام آور نیست که پیش نویس اولیه چارچوب اقدام آموزش 2030 در اجلاس مجمع جهانی آموزش که از تاریخ 19 تا 22 می 2015 در اینچئون کره جنوبی برگزار شد، ارائه شده بود.
عدم مخالفت اعضای یونسکو با سند آموزش 2030
در قسمتی از این بیانیه آمده است: در اجلاس مزبور هیچ یک از کشورهای عضو یونسکو با سند فوق مخالفت نکردند و تنها وزیر وقت آموزش و پرورش کشورمان طی سخنانی بر ملاحظات جمهوری اسلامی ایران در این سند تاکید و بار دیگر متن تحفظ رسمی کشورمان در اجلاس اینچئون با این مضمون که «جمهوری اسلامی ایران خود را متعهد به بخشهایی از «چارچوب اقدام آموزش 2030» که به هر شکلی در تعارض با مقررات و اولویتهای ملی، باورهای دینی و ارزشهای فرهنگی جامعه ایرانی تفسیر و تعبیر شوند، نمیداند» را عیناً قرائت و درخواست کرد این تحفظ در اسناد مربوطه اجلاس درج شود.
سابقه 17 ساله 2030 در آموزش
در این بیانه همچنین به این موضوع نیز اشاره شده است که برنامه «چارچوب اقدام آموزش 2030» حاوی اهداف و رویکردهایی است که بسیاری از آنها قابل پذیرش برای کشورمان بوده و حتی برخی از آنها پیش از این در اسناد بالادستی جمهوری اسلامی آمده بودند. آنچه منجر به ارائه تحفظ رسمی و مکتوب کشورمان درباره سند مزبور شد، مسائل و موضوعاتی است که تاویل و تفسیر آنها می تواند در تعارض با باورهای دینی و مسائل فرهنگی کشور قرار گیرد. چارچوب اقدام آموزش 2030 در امتداد برنامه آموزش برای همه قرار دارد که سابقه آن به سال 1990 باز می گردد. برنامه آموزش برای همه طی سال های 1990 الی 2015 در جمهوری اسلامی ایران اجرا شد و کشور ما به دلیل دستاوردهای موفقی که در ارتباط با برخی از شاخصهای آن داشت، مورد تقدیر جهانیان قرار گرفت.
سند آموزشی یا کاپیتولاسیون فرهنگی؟
پیش از این یعنی در اواخر فروردین ماه سال جاری روزنامه کیهان از قول رحیم پور ازغدی نوشت:سند آموزش 2030 کاپیتولاسیون فرهنگی است.این واکنش در حالی است که هفته گذشته مهدی فیض معاون پرورشی و فرهنگی وزیر آموزش و پرورش در مصاحبه خود با خبرگزاری ایسنا اعلام کرد: ادعایی که برخی در خصوص افول تربیت اسلامی در آموزش و پرورش مطرح میکنند به هیچ عنوان صحیح نیست.
با همه این تفاسیر اما همچنان باید منتظر ماند تا نتیجه های حاصله از جلسه آینده شورای عالی انقلاب فرهنگی تکلیف این سند پر آوازه را مشخص کند.