پژوهشگران دانشگاه امیرکبیر زخم پوش هایی از عصاره گیاه آلوئه ورا تولید کردند که ضمن حفظ خاصیت گیاه، عوارض جراحات ناشی از سوختگی عفونی را کاهش می دهد.
به گزارش خبرگزاری دانا از گروه علمی ایرنا از دانشگاه صنعتی امیرکبیر؛ سمیه باقرصاد مجری طرح الکتروریسی PCL/ آلوئه‌ورا و بررسی خاصیت ضد میکروبی نانوالیاف حاصل از آن با اشاره به چالش های موجود در زمینه درمان جراحات پوستی، گفت: در این تحقیق با بهره گیری از گیاه آلوئه ورا که از دیرباز در طب سنتی استفاده می شود، توانستیم داربست نانولیفی مقرون به صرفه با خواص بیولوژیکی بسیار مطلوب و بدون عوارض جانبی تولید کنیم.
وی هدف این پژوهش را استفاده از عصاره های گیاهی به جای مواد شیمیایی درمان کننده بیان کرد و ادامه داد: استفاده از گیاهان دارویی با قابلیت کشت فراوان در ایران، نه تنها موجب رونق اقتصاد کشور شده بلکه جایگزین مناسبی برای داروهای با پایه‌های شیمیایی است؛ ضمن آنکه این مواد احتمال بروز عوارض جانبی را برای بیمار کاهش می دهد و می توان از آن زخم پوشی با قیمت ارزان تر تولید کرد.
باقرصاد یادآور شد: در این تحقیقات توانستیم عصاره گیاه آلوئه ورا را بدون هیچ تغییر در ساختار و ترکیبات شیمیایی آن استخراج کنیم.
این محقق ژل آلوئه ورا را حساس در برابر اکسیداسیون توصیف کرد و افزود: بعد از این مرحله با کمک پلیمرهای ژلاتین و پلی‌کاپرولاکتون (PCL) و با بهره از تکنیک الکتروریسی هیبریدی، داربست نانولیفی سه جزئی بهینه شامل ژلاتین/آلوئه‌ورا/ PCL را تولید کردیم و در نهایت خواص بیولوژیکی آن چون زیست تخریب پذیری، قابلیت رهایش دارو، ضد باکتری و قابلیت تکثیر سلولی همچنین ویژگی های مورفولوژیکی، مکانیکی و شیمیایی داربست نانولیفی تولید شده را تحلیل و بررسی کردیم.
مجری این طرح تحقیقاتی، استخراج عصاره آلوئه ورا با حفظ تمام خواص بیولوژیکی مثبت آن یکی از مهم ترین پیچیدگی های اجرای این پژوهش نام برد و خاطر نشان کرد: از طرف دیگر آلوئه ورا به تنهایی قابلیت الکتروریسی برای تولید نانوالیاف را ندارد از این رو باید از زیست پلیمرهای کمکی با خواص مورد نظر و شرایط الکتروریسی مناسب استفاده کرد تا داربست نهایی خواص بهینه داشته باشد.
به گفته وی محصول تولید شده در این پژوهش با هدف استفاده در حوزه مهندسی بافت به خصوص در درمان بافت پوست آسیب دیده مانند جراحات ناشی از سوختگی تولید شد.
باقرصاد با بیان اینکه امروزه برای درمان زخم های عفونی به ویژه سوختگی ها عمدتا از زخم پوش های حاوی نقره یا مواد شیمیایی دیگر استفاده می‌شود، گفت: استفاده از این زخم پوش های می تواند برای بیمار عوارض جانبی متعدد داشته باشد ولی استفاده از زخم پوش های حاوی گیاهان دارویی نظیر محصول تولید شده در این پژوهش عوارض جانبی را کاهش می دهد.
مجری طرح یادآور شد: ترکیب پلیمری استفاده شده، روش الکتروریسی، نحوه استخراج عصاره گیاهی و نتایج بیولوژیکی منحصر به فرد این داربست، مضمون اصلی این تحقیق هستند.
وی از اجرای آزمون های حیوانی این زخم پوش گیاهی خبر داد و اظهار کرد: پس از اخذ تاییدیه از سازمان غذا و دارو وارد فاز صنعتی شدن آن خواهیم شد.
به گفته این محقق مهم ترین مزیت رقابتی این طرح استفاده از گیاه دارویی آلوئه ورا به جای داروهای گران قیمت و اغلب با اثر جانبی جبران ناپذیر و انتخاب مناسب ترین روش عصاره گیری و الکتروریسی برای حفظ تمام خواص موثر اجزای تشکیل دهنده داربست است.
وی کاربرد این زخم پوش را در مهندسی بافت پوست به منظور بهبود جراحاتی نظیر سوختگی‌ها و زخم‌های عفونی دانست.
این طرح توسط سمیه باقرصاد با راهنمایی دکتر سید هژیر بهرامی و دکتر محمدرضا محدث مجتهدی و مشاوره دکتر مرضیه رنجبر محمدی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است.
وی هدف این پژوهش را استفاده از عصاره های گیاهی به جای مواد شیمیایی درمان کننده بیان کرد و ادامه داد: استفاده از گیاهان دارویی با قابلیت کشت فراوان در ایران، نه تنها موجب رونق اقتصاد کشور شده بلکه جایگزین مناسبی برای داروهای با پایه‌های شیمیایی است؛ ضمن آنکه این مواد احتمال بروز عوارض جانبی را برای بیمار کاهش می دهد و می توان از آن زخم پوشی با قیمت ارزان تر تولید کرد.
باقرصاد یادآور شد: در این تحقیقات توانستیم عصاره گیاه آلوئه ورا را بدون هیچ تغییر در ساختار و ترکیبات شیمیایی آن استخراج کنیم.
این محقق ژل آلوئه ورا را حساس در برابر اکسیداسیون توصیف کرد و افزود: بعد از این مرحله با کمک پلیمرهای ژلاتین و پلی‌کاپرولاکتون (PCL) و با بهره از تکنیک الکتروریسی هیبریدی، داربست نانولیفی سه جزئی بهینه شامل ژلاتین/آلوئه‌ورا/ PCL را تولید کردیم و در نهایت خواص بیولوژیکی آن چون زیست تخریب پذیری، قابلیت رهایش دارو، ضد باکتری و قابلیت تکثیر سلولی همچنین ویژگی های مورفولوژیکی، مکانیکی و شیمیایی داربست نانولیفی تولید شده را تحلیل و بررسی کردیم.
مجری این طرح تحقیقاتی، استخراج عصاره آلوئه ورا با حفظ تمام خواص بیولوژیکی مثبت آن یکی از مهم ترین پیچیدگی های اجرای این پژوهش نام برد و خاطر نشان کرد: از طرف دیگر آلوئه ورا به تنهایی قابلیت الکتروریسی برای تولید نانوالیاف را ندارد از این رو باید از زیست پلیمرهای کمکی با خواص مورد نظر و شرایط الکتروریسی مناسب استفاده کرد تا داربست نهایی خواص بهینه داشته باشد.
به گفته وی محصول تولید شده در این پژوهش با هدف استفاده در حوزه مهندسی بافت به خصوص در درمان بافت پوست آسیب دیده مانند جراحات ناشی از سوختگی تولید شد.
باقرصاد با بیان اینکه امروزه برای درمان زخم های عفونی به ویژه سوختگی ها عمدتا از زخم پوش های حاوی نقره یا مواد شیمیایی دیگر استفاده می‌شود، گفت: استفاده از این زخم پوش های می تواند برای بیمار عوارض جانبی متعدد داشته باشد ولی استفاده از زخم پوش های حاوی گیاهان دارویی نظیر محصول تولید شده در این پژوهش عوارض جانبی را کاهش می دهد.
مجری طرح یادآور شد: ترکیب پلیمری استفاده شده، روش الکتروریسی، نحوه استخراج عصاره گیاهی و نتایج بیولوژیکی منحصر به فرد این داربست، مضمون اصلی این تحقیق هستند.
وی از اجرای آزمون های حیوانی این زخم پوش گیاهی خبر داد و اظهار کرد: پس از اخذ تاییدیه از سازمان غذا و دارو وارد فاز صنعتی شدن آن خواهیم شد.
به گفته این محقق مهم ترین مزیت رقابتی این طرح استفاده از گیاه دارویی آلوئه ورا به جای داروهای گران قیمت و اغلب با اثر جانبی جبران ناپذیر و انتخاب مناسب ترین روش عصاره گیری و الکتروریسی برای حفظ تمام خواص موثر اجزای تشکیل دهنده داربست است.
وی کاربرد این زخم پوش را در مهندسی بافت پوست به منظور بهبود جراحاتی نظیر سوختگی‌ها و زخم‌های عفونی دانست.
این طرح توسط سمیه باقرصاد با راهنمایی دکتر سید هژیر بهرامی و دکتر محمدرضا محدث مجتهدی و مشاوره دکتر مرضیه رنجبر محمدی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است.
