وادار کردن نوجوان به اطلاعت از خواسته های والدین بطور دقیق و کامل باعث بروز رفتارهایی از جمله افسردگی می شود.
به گزارش خبرگزاری دانا،شیوا وکیلی، روانشناس تربیتی در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: افسردگی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد و معمولا از یک منبع قابل مشاهده سرچشمه گرفته که باعث ایجاد تبعات منفی در فرد بخصوص در دوره نوجوانی می شود.
وی ادامه داد: نشانه های افسردگی در دوران نوجوانی شامل احساس پوچی و بی هدفی در زندگی، نگاه شک و تردید به دیگران، نا امیدی، زانوی غم بغل گرفتن و عدم علاقه به برقراری روابط اجتماعی با دیگران عدم تمرکز در تصمیم گیری، احساس گناه بیش از حد، فراموش کردن تعهدات، فرار از مدرسه، از دست دادن علاقه به غذا و یا پرخوری، اضطراب، بیدار ماندن در طول شب و خوابیدن در طی روز، افت ناگهانی نمرات، استفاده از الکل یا مواد مخدر، فعالیت های جنسی بی قیدوبند و منزوی شدن از جمع های دوستانه است.
وکیلی گفت: وجود علائم استرس زا در محیط، حوادث ناگوار در زندگی، وسواس، عدم اعتماد به نفس، احتیاج شدید به محبت دیگران خصوصا والدین، حساسیت زیاد نسبت به رفتارهای اطرافیان از جمله مهم ترین دلایل ایجاد افسردگی در نوجوانی است.
این روانشناس تربیتی تاکید کرد: همراهی والدین و قرار دادن وقت بیشتر برای فرزند نوجوان خود و برقراری روابط صمیمی در گفتگوهای خود با او و درصورت نیاز استفاده از درمان های دارویی می تواند نقش مهمی در کاهش افسردگی نوجوان داشته باشد.
وی با بیان اینکه برای تربیت نوجوانان باید تقویت مثبت رفتارهای خوب را جایگزین تنبیه کنید، اضافه کرد: تنبیه می تواند موجب احساس بی ارزش و در نتیجه افسردگی در نوجوانان شود و نباید انتظار داشت که نوجوان تمامی اوقات را دقیقا مطابق میل والدین رفتار کند.
وکیلی خاطر نشان کرد: اگر احتمال می دهید که نوجوان شما دچار افسردگی است، به نگرانی های او گوش دهید، حتی اگر مشکل مطرح شده از جانب وی از نظر شما مسئله پیش پا افتاده ای باشد و به یاد داشته باشید که همین موضوع پیش پا افتاده برای کسی که در حال ممکن است برای فرزند نوجوانتان بسیار واقعی و حاد به نظر آید.
این روانشناس تاکید کرد: خطوط ارتباطی را باز نگه دارید، حتی اگر احساس می کنید که نوجوانتان قصد عقب نشینی از گفتگو و تعامل با شما را دارد و از دیکته کردن کارها برای وی اجتناب کنید همچنین با صمیمیت به صحبت های وی گوش فرا دهید زیرا در این صورت ممکن است بتوان اطلاعات بیشتری در باره مسائل وی بدست آورید.در صورت وجود یک دوست یا عضوی از خانواده که نوجوان با او صمیمی تر و راحتتر است، می توانید نوجوان خود را تشویق کنید تا درباره نگرانی هایش با این فرد صحبت کند.
وی ادامه داد: نشانه های افسردگی در دوران نوجوانی شامل احساس پوچی و بی هدفی در زندگی، نگاه شک و تردید به دیگران، نا امیدی، زانوی غم بغل گرفتن و عدم علاقه به برقراری روابط اجتماعی با دیگران عدم تمرکز در تصمیم گیری، احساس گناه بیش از حد، فراموش کردن تعهدات، فرار از مدرسه، از دست دادن علاقه به غذا و یا پرخوری، اضطراب، بیدار ماندن در طول شب و خوابیدن در طی روز، افت ناگهانی نمرات، استفاده از الکل یا مواد مخدر، فعالیت های جنسی بی قیدوبند و منزوی شدن از جمع های دوستانه است.
وکیلی گفت: وجود علائم استرس زا در محیط، حوادث ناگوار در زندگی، وسواس، عدم اعتماد به نفس، احتیاج شدید به محبت دیگران خصوصا والدین، حساسیت زیاد نسبت به رفتارهای اطرافیان از جمله مهم ترین دلایل ایجاد افسردگی در نوجوانی است.
این روانشناس تربیتی تاکید کرد: همراهی والدین و قرار دادن وقت بیشتر برای فرزند نوجوان خود و برقراری روابط صمیمی در گفتگوهای خود با او و درصورت نیاز استفاده از درمان های دارویی می تواند نقش مهمی در کاهش افسردگی نوجوان داشته باشد.
وی با بیان اینکه برای تربیت نوجوانان باید تقویت مثبت رفتارهای خوب را جایگزین تنبیه کنید، اضافه کرد: تنبیه می تواند موجب احساس بی ارزش و در نتیجه افسردگی در نوجوانان شود و نباید انتظار داشت که نوجوان تمامی اوقات را دقیقا مطابق میل والدین رفتار کند.
وکیلی خاطر نشان کرد: اگر احتمال می دهید که نوجوان شما دچار افسردگی است، به نگرانی های او گوش دهید، حتی اگر مشکل مطرح شده از جانب وی از نظر شما مسئله پیش پا افتاده ای باشد و به یاد داشته باشید که همین موضوع پیش پا افتاده برای کسی که در حال ممکن است برای فرزند نوجوانتان بسیار واقعی و حاد به نظر آید.
این روانشناس تاکید کرد: خطوط ارتباطی را باز نگه دارید، حتی اگر احساس می کنید که نوجوانتان قصد عقب نشینی از گفتگو و تعامل با شما را دارد و از دیکته کردن کارها برای وی اجتناب کنید همچنین با صمیمیت به صحبت های وی گوش فرا دهید زیرا در این صورت ممکن است بتوان اطلاعات بیشتری در باره مسائل وی بدست آورید.در صورت وجود یک دوست یا عضوی از خانواده که نوجوان با او صمیمی تر و راحتتر است، می توانید نوجوان خود را تشویق کنید تا درباره نگرانی هایش با این فرد صحبت کند.
