به گزارش خبرگزاری دانا از اسوشیتدپرس، بر اساس این تحقیقات انجام بازیهای رایانهای به اندازه یک دوره درمان فیزیکی برای توانبخشی مبتلایان به سکته کارآیی دارد. با وجود این که بازیهای رایانهای را نمیتوان جایگزین درمان فیزیکی کرد، میتوان از آن به عنوان تجربهای برای تفریح و انگیزش بیماران برای انجام جلسات درمانی اضافی بهره گرفت.
در سالهای اخیر محققان به دنبال کاربردهای پزشکی جدید برای واقعیت مجازی هستند و تا کنون از این فناوری بهمنظور کاهش درد، کنترل فوبیا و درمان اختلال فشار عصبی ناشی از جراحت برای سربازان استفاده شده است.
در تحقیقات جدید 120 بیمار مبتلا به سکته که دچار ضعف حرکتی در دستان خود شدهاند، مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و از آنها خواسته شد دورههای درمانی 16 ساعته را سپری کنند. یک گروه از بیماران به روش متداول تحت درمان فیزیکی قرار گرفتند و گروه دیگر یک بازی واقعیت مجازی موسوم به YouGrabber را انجام دادند. برای انجام بازی بیماران دستکشهای مجهز به حسگر را به دست میکردند و حرکات آنها با استفاده از یک دوربین مادون قرمز ردگیری می شد و از این اطلاعات برای حرکت دادن یک بازوی مجازی در صفحه نمایش استفاده میشد که اشیایی را جابه جا میکرد یا یک وسیله نقلیه مجازی را هدایت میکرد. میزان دشواری مراحل مختلف این بازی توسط متخصصان درمان فیزیکی کنترل میشد.
در یک بازه سه ماهه 50 بیمار دوره درمان فیزیکی و 52 بیمار درمان با واقعیت مجازی را تکمیل کردند و عملکرد آنها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیقات مشخص شد بهبود عملکرد حرکتی دست و بازوهای هر دو گروه از بیماران به یک میزان بوده است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Neurology منتشر شده است.
در سالهای اخیر محققان به دنبال کاربردهای پزشکی جدید برای واقعیت مجازی هستند و تا کنون از این فناوری بهمنظور کاهش درد، کنترل فوبیا و درمان اختلال فشار عصبی ناشی از جراحت برای سربازان استفاده شده است.
در تحقیقات جدید 120 بیمار مبتلا به سکته که دچار ضعف حرکتی در دستان خود شدهاند، مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و از آنها خواسته شد دورههای درمانی 16 ساعته را سپری کنند. یک گروه از بیماران به روش متداول تحت درمان فیزیکی قرار گرفتند و گروه دیگر یک بازی واقعیت مجازی موسوم به YouGrabber را انجام دادند. برای انجام بازی بیماران دستکشهای مجهز به حسگر را به دست میکردند و حرکات آنها با استفاده از یک دوربین مادون قرمز ردگیری می شد و از این اطلاعات برای حرکت دادن یک بازوی مجازی در صفحه نمایش استفاده میشد که اشیایی را جابه جا میکرد یا یک وسیله نقلیه مجازی را هدایت میکرد. میزان دشواری مراحل مختلف این بازی توسط متخصصان درمان فیزیکی کنترل میشد.
در یک بازه سه ماهه 50 بیمار دوره درمان فیزیکی و 52 بیمار درمان با واقعیت مجازی را تکمیل کردند و عملکرد آنها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیقات مشخص شد بهبود عملکرد حرکتی دست و بازوهای هر دو گروه از بیماران به یک میزان بوده است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Neurology منتشر شده است.