ما از متخصصان رشد كودك سوال كرديم كه كودكان بيش از همه از پدر و مادرشان چه مي‌خواهند؟ پاسخ آنان موارد زير بود:
- رسوم و سنت‌هاي خانوادگي ايجاد كنيد:
داشتن رسوم و سنت‌هاي ويژه به شما و كودكتان فرصتي براي مرتبط شدن مي‌دهد، اهميتي ندارد كه آن رسوم چه باشد.
پختن يك وعده غذاي ساده با هم، خواندن يك داستان هر شب، كاشتن گل يا باغباني كردن در باغچه، انجام دادن يك بازي مورد علاقه فكري، اين‌ها انواعي از مراسمي هستند كه بچه‌ها دوست دارند. خلاق باشيد، پدري را مي‌شناسم كه هر صبح جمعه دخترش را براي خوردن صبحانه به بيرون مي‌برد. واقعا اهميتي ندارد كه اين رسوم چه باشند تا وقتي كه چيزي است كه شما و كودكتان هر دو از انجام آن لذت مي‌بريد، مهم است كه به انجام دادن آن ادامه دهيد. حتي وقتي از دست كودك خود عصباني هستيد، عنوان تنبيه كودك خود را از آن محروم نكنيد.
2- شخصيت كودك خود را بشناسيد.
اساس يك پدر و مادر خوب بودن اين است كه واقعا اخلاق كودك خود را بشناسند و شيوه پدر و مادر بودن خود را با آن سازگار كنند. هر كودك حتي در يك خانواده، متفاوت است. اگر شخصيت هر كودك را مستقلا بفهميد و با آن كودك به روشي كه مناسب است رفتار كنيد جنگ و دعواها را به حداقل مي‌رسانيد. اگر بچه خيلي فعالي داريد، بايد در هنگام شب از انجام بازي‌هاي شلوغ همراه با او خودداري كنيد، زيرا اين كار خوابيدن او را مشكل مي‌سازد، به جاي آن، او را وادار كنيد كه فعاليت آرامي انجام دهد كه به او كمك كند آرام شود. يا شايد شما كودكي داريد كه در ترك كردن جاهاي مورد علاقه‌اش مشكل دارد.
اگر چنين است شما نياز داريد قبل از اين‌كه زمين بازي را ترك كنيد او را آگاه سازيد تا ترك كردن آن‌جا را برايش آسان‌تر سازيد. هر چه بهتر با شرايط كودك خود سازگار شويد دعوا و درگيري كمتري وجود خواهد داشت.
3- نقش يك والد نمونه خوب را ايفا كنيد.
والدين هر شب بايد از خودشان بپرسند، اگر كودك من فقط از رفتارهاي من مي‌آموزد امروز به او چه آموخته‌ام؟ احتمالا متداول‌ترين اشتباهي كه پدران و مادران مرتكب مي‌شوند اين است كه حرفي مي‌زنند و بر خلاف آن انجام مي‌دهند. ما درباره خويشتن‌داري و صبر براي كودكانمان سخنراني مي‌كنيم و سپس وقتي در ترافيك گير مي‌كنيم از خشم منفجر مي‌شويم. به آن‌ها مي‌گوييم غيبت نكنند و سپس درست همان كار را انجام مي‌دهيم، آن‌ها را ملزم مي‌سازيم با صداقت باشند ولي خودمان دروغ مي‌گوييم.
اين بدان معني نيست كه والدين مجبورند كامل و ايده‌آل باشند. اما وقتي در كاري شكست مي‌خوريم نياز داريم كه كودكانمان از اشتباهات ما بياموزند براي مثال هنگامي كه احساس مي‌كنيد تحت استرس هستيد و سخت انتقاد مي‌كنيد، بايد بعدا برگرديد و بگوييد: ”من اشتباه كردم آن طور بر سر تو داد كشيدم من بايد آرام‌تر مي‌بودم، متاسفم." با انجام دادن اين كار شما به كودك خود اهميت احترام و بخشيدن را مي‌آموزيد. اگر درگير يك موقعيت چالش‌برانگيز هستيد بايد به كودك خود اجازه دهيد ببيند نهايت تلاش خود را براي غلبه كردن بر آن انجام مي‌دهيد: ”ما همه نگران هستيم چون بابا شغلش را از دست داده، اما همه چيز درست خواهد شد." با اين حرف به كودك خود نشان مي‌دهيد كه مي‌توانيد در دوران سختي از عهده امور برآييد و اين كار به او كمك خواهد كرد كه در دوران سختي همان‌گونه باشد.
4- او را به بررسي و اكتشاف كردن تشويق كنيد.
كودكان عاشق بررسي و اكتشاف هستند و اين نكته، بخشي ضروري از چگونگي يادگيري آن‌هاست. وقتي والدين دايما مي‌گويند: ”آن كار را نكن يا از آن‌جا دور شو" بچه‌ها ياد مي‌گيرند كه درباره مسايل ناشناخته ترسو و بزدل باشند.
كودكان هنگامي كه چيزهاي جديدي را كشف مي‌كنند واكنش‌هاي مثبت زيادي از والدينشان مي‌گيرند، زندگي را با قدرت و اعتماد به نفس بيشتري به پيش مي‌برند براي اين‌كه مطمئن شويد كودك شما بررسي و اكتشاف مي‌كند اول محيط خانه را ايمن سازيد، بنابراين او مي‌تواند بدون آسيب ديدن در آن‌ها پرسه بزند و سپس به او اجازه دهيد تا با ظرف‌ها و قاشق‌ها در آشپزخانه بازي كند. به او انواع مختلفي از غذاها را معرفي كنيد. او را به كتابخانه‌ها پارك‌ها، باغ‌وحش‌ها و موزه‌هاي هنري ببريد اگر كودك خود را تشويق كنيد كه به عنوان يك نوزاد بررسي‌كننده فعالي باشد او در طول زندگي‌اش از اين امر براي يادگيري استفاده خواهد كرد.
5- محدوديت‌هاي مشخصي را وضع كنيد.
كودكان در خانه‌اي كه ساختار، حدود و قوانين دارد شكوفا مي‌شوند و رشد مي‌كنند. اما خيلي از والدين مرتكب اين اشتباه مي‌شوند كه احساس خود درباره قوانين را به كودكان خود منتقل مي‌كنند. به عنوان افراد بزرگسال ما دوست نداريم كه مردم به ما بگويند چه كاري را انجام دهيم و ما فكر مي‌كنيم كودكان ما به طور منفي به قوانين واكنش نشان مي‌دهند. اما كودكان به والديني نياز دارند كه مي‌توانند محدوديت‌هايي برقرار كنند و نسبت به آن‌ها عقب‌نشيني انجام نمي‌دهند. من نمي‌گويم فقط براي اين كه ثابت كنيد رييس هستيد قوانيني وضع كنيد، مهم است كه محدوديت‌هايي به دلايل منطقي وضع كنيد و آن‌ها را به روشي دوستانه و با اهميت به كودكان خود توضيح دهيد، اما مطالعات نشان مي‌دهند كه داشتن قوانين و ساختار باعث مي‌شود كه كودكان احساس ايمني كنند و به آن‌ها خويشتن‌داري و اتكا به نفس را آموزش مي‌دهد.
6- بزرگ‌ترين تشويق‌كننده كودك خود باشيد.
مهم‌ترين و تنها چيزي كه مي‌توانيد براي كودكان خود انجام دهيد اين است كه به آن‌ها اجازه دهيد بدانند كه شما مطلقا ديوانه آن‌ها هستيد. اغلب به آن‌ها بگوييد كه عالي و معركه هستند، تحقيق نشان مي‌دهد كه اين نوع پيام‌ها كودكان را انعطاف‌پذير مي‌سازد و به آن‌ها كمك مي‌كند كه بر نااميدي، طرد شدن، و بقيه مسايل نامطبوعي كه زندگي معمولا به همراه دارد غلبه كنند. در كمال تعجب تعداد زيادي از كودكان نمي‌دانند كه بابا و مامان تا چه حد آن‌ها را تحسين مي‌كنند و اين بدان علت است كه والدين پيام را منتقل نمي‌كنند. تلاش آگاهانه‌اي انجام دهيد تا مثبت باشيد، حتي هنگامي كه محدوديت‌ها را وضع مي‌كنيد، به جاي آن كه كودكي را براي دعوا كردن با خواهر و برادرش سرزنش كنيد، با گفتن حرفي مانند: من مي‌دانم اين نهايت تلاش تو بود و من مطمئنم كه تو برادرت را خيلي بيش از آن‌چه كه نشان مي‌دهي دوست داري." به كودك اجازه مي‌دهيد بداند كه شما به او ايمان داريد و معتقد هستيد و ديگر چيزي نمي‌تواند او را شكست دهد اوقات خانوادگي را به صورت يك اولويت قرار دهيد.
در سال‌هاي اخير تاكيد زيادي بر مشغول نگه‌داشتن كودكان بوده است، وقتي كودكان 3 يا 4 ساله هستند ما آن‌ها را به كلاس‌هاي ژيمناستيك، موسيقي، ورزشي و ... مي‌فرستيم و مي‌ترسيم كه اگر در آن‌چه كه همه كودكان ديگر انجام مي‌دهند شركت نكنند، عقب بيفتند. بنابراين راننده كودكان خود مي‌شويم و آن‌ها را از اين كلاس به آن كلاس مي‌بريم و زندگي خود را وقف اين فعاليت‌ها مي‌كنيم من فكر مي‌كنم كه خيلي مهم‌تر است كه اوقات خانوادگي را بزرگ‌ترين اولويت خود بسازيد تا اين كه هميشه در جست‌وجوي فعاليت‌هاي فردي باشيد.
به عنوان يك خانواده، با هم شام بخوريد حتي اگر به معناي آن است كه كودك شما نمي‌تواند به كلاس تمرين موسيقي برود. بچه‌ها بايد اوقاتي را با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و همچنين ساير خويشاوندان خود بگذرانند، كودكان همچنين نياز به زماني دارند كه شما همه استراحت كنيد و با هم به عنوان يك خانواده باشيد، رشته‌هاي خانوادگي براي كودكان مانند يك لنگر است، فعاليت‌هاي فردي آن‌ها مي‌آيند و مي‌روند اما روابط خانوادگي براي يك عمر ادامه پيدا مي‌كنند.
منبع: موفقیت
داشتن رسوم و سنت‌هاي ويژه به شما و كودكتان فرصتي براي مرتبط شدن مي‌دهد، اهميتي ندارد كه آن رسوم چه باشد.
پختن يك وعده غذاي ساده با هم، خواندن يك داستان هر شب، كاشتن گل يا باغباني كردن در باغچه، انجام دادن يك بازي مورد علاقه فكري، اين‌ها انواعي از مراسمي هستند كه بچه‌ها دوست دارند. خلاق باشيد، پدري را مي‌شناسم كه هر صبح جمعه دخترش را براي خوردن صبحانه به بيرون مي‌برد. واقعا اهميتي ندارد كه اين رسوم چه باشند تا وقتي كه چيزي است كه شما و كودكتان هر دو از انجام آن لذت مي‌بريد، مهم است كه به انجام دادن آن ادامه دهيد. حتي وقتي از دست كودك خود عصباني هستيد، عنوان تنبيه كودك خود را از آن محروم نكنيد.
2- شخصيت كودك خود را بشناسيد.
اساس يك پدر و مادر خوب بودن اين است كه واقعا اخلاق كودك خود را بشناسند و شيوه پدر و مادر بودن خود را با آن سازگار كنند. هر كودك حتي در يك خانواده، متفاوت است. اگر شخصيت هر كودك را مستقلا بفهميد و با آن كودك به روشي كه مناسب است رفتار كنيد جنگ و دعواها را به حداقل مي‌رسانيد. اگر بچه خيلي فعالي داريد، بايد در هنگام شب از انجام بازي‌هاي شلوغ همراه با او خودداري كنيد، زيرا اين كار خوابيدن او را مشكل مي‌سازد، به جاي آن، او را وادار كنيد كه فعاليت آرامي انجام دهد كه به او كمك كند آرام شود. يا شايد شما كودكي داريد كه در ترك كردن جاهاي مورد علاقه‌اش مشكل دارد.
اگر چنين است شما نياز داريد قبل از اين‌كه زمين بازي را ترك كنيد او را آگاه سازيد تا ترك كردن آن‌جا را برايش آسان‌تر سازيد. هر چه بهتر با شرايط كودك خود سازگار شويد دعوا و درگيري كمتري وجود خواهد داشت.
3- نقش يك والد نمونه خوب را ايفا كنيد.
والدين هر شب بايد از خودشان بپرسند، اگر كودك من فقط از رفتارهاي من مي‌آموزد امروز به او چه آموخته‌ام؟ احتمالا متداول‌ترين اشتباهي كه پدران و مادران مرتكب مي‌شوند اين است كه حرفي مي‌زنند و بر خلاف آن انجام مي‌دهند. ما درباره خويشتن‌داري و صبر براي كودكانمان سخنراني مي‌كنيم و سپس وقتي در ترافيك گير مي‌كنيم از خشم منفجر مي‌شويم. به آن‌ها مي‌گوييم غيبت نكنند و سپس درست همان كار را انجام مي‌دهيم، آن‌ها را ملزم مي‌سازيم با صداقت باشند ولي خودمان دروغ مي‌گوييم.
اين بدان معني نيست كه والدين مجبورند كامل و ايده‌آل باشند. اما وقتي در كاري شكست مي‌خوريم نياز داريم كه كودكانمان از اشتباهات ما بياموزند براي مثال هنگامي كه احساس مي‌كنيد تحت استرس هستيد و سخت انتقاد مي‌كنيد، بايد بعدا برگرديد و بگوييد: ”من اشتباه كردم آن طور بر سر تو داد كشيدم من بايد آرام‌تر مي‌بودم، متاسفم." با انجام دادن اين كار شما به كودك خود اهميت احترام و بخشيدن را مي‌آموزيد. اگر درگير يك موقعيت چالش‌برانگيز هستيد بايد به كودك خود اجازه دهيد ببيند نهايت تلاش خود را براي غلبه كردن بر آن انجام مي‌دهيد: ”ما همه نگران هستيم چون بابا شغلش را از دست داده، اما همه چيز درست خواهد شد." با اين حرف به كودك خود نشان مي‌دهيد كه مي‌توانيد در دوران سختي از عهده امور برآييد و اين كار به او كمك خواهد كرد كه در دوران سختي همان‌گونه باشد.
4- او را به بررسي و اكتشاف كردن تشويق كنيد.
كودكان عاشق بررسي و اكتشاف هستند و اين نكته، بخشي ضروري از چگونگي يادگيري آن‌هاست. وقتي والدين دايما مي‌گويند: ”آن كار را نكن يا از آن‌جا دور شو" بچه‌ها ياد مي‌گيرند كه درباره مسايل ناشناخته ترسو و بزدل باشند.
كودكان هنگامي كه چيزهاي جديدي را كشف مي‌كنند واكنش‌هاي مثبت زيادي از والدينشان مي‌گيرند، زندگي را با قدرت و اعتماد به نفس بيشتري به پيش مي‌برند براي اين‌كه مطمئن شويد كودك شما بررسي و اكتشاف مي‌كند اول محيط خانه را ايمن سازيد، بنابراين او مي‌تواند بدون آسيب ديدن در آن‌ها پرسه بزند و سپس به او اجازه دهيد تا با ظرف‌ها و قاشق‌ها در آشپزخانه بازي كند. به او انواع مختلفي از غذاها را معرفي كنيد. او را به كتابخانه‌ها پارك‌ها، باغ‌وحش‌ها و موزه‌هاي هنري ببريد اگر كودك خود را تشويق كنيد كه به عنوان يك نوزاد بررسي‌كننده فعالي باشد او در طول زندگي‌اش از اين امر براي يادگيري استفاده خواهد كرد.
5- محدوديت‌هاي مشخصي را وضع كنيد.
كودكان در خانه‌اي كه ساختار، حدود و قوانين دارد شكوفا مي‌شوند و رشد مي‌كنند. اما خيلي از والدين مرتكب اين اشتباه مي‌شوند كه احساس خود درباره قوانين را به كودكان خود منتقل مي‌كنند. به عنوان افراد بزرگسال ما دوست نداريم كه مردم به ما بگويند چه كاري را انجام دهيم و ما فكر مي‌كنيم كودكان ما به طور منفي به قوانين واكنش نشان مي‌دهند. اما كودكان به والديني نياز دارند كه مي‌توانند محدوديت‌هايي برقرار كنند و نسبت به آن‌ها عقب‌نشيني انجام نمي‌دهند. من نمي‌گويم فقط براي اين كه ثابت كنيد رييس هستيد قوانيني وضع كنيد، مهم است كه محدوديت‌هايي به دلايل منطقي وضع كنيد و آن‌ها را به روشي دوستانه و با اهميت به كودكان خود توضيح دهيد، اما مطالعات نشان مي‌دهند كه داشتن قوانين و ساختار باعث مي‌شود كه كودكان احساس ايمني كنند و به آن‌ها خويشتن‌داري و اتكا به نفس را آموزش مي‌دهد.
6- بزرگ‌ترين تشويق‌كننده كودك خود باشيد.
مهم‌ترين و تنها چيزي كه مي‌توانيد براي كودكان خود انجام دهيد اين است كه به آن‌ها اجازه دهيد بدانند كه شما مطلقا ديوانه آن‌ها هستيد. اغلب به آن‌ها بگوييد كه عالي و معركه هستند، تحقيق نشان مي‌دهد كه اين نوع پيام‌ها كودكان را انعطاف‌پذير مي‌سازد و به آن‌ها كمك مي‌كند كه بر نااميدي، طرد شدن، و بقيه مسايل نامطبوعي كه زندگي معمولا به همراه دارد غلبه كنند. در كمال تعجب تعداد زيادي از كودكان نمي‌دانند كه بابا و مامان تا چه حد آن‌ها را تحسين مي‌كنند و اين بدان علت است كه والدين پيام را منتقل نمي‌كنند. تلاش آگاهانه‌اي انجام دهيد تا مثبت باشيد، حتي هنگامي كه محدوديت‌ها را وضع مي‌كنيد، به جاي آن كه كودكي را براي دعوا كردن با خواهر و برادرش سرزنش كنيد، با گفتن حرفي مانند: من مي‌دانم اين نهايت تلاش تو بود و من مطمئنم كه تو برادرت را خيلي بيش از آن‌چه كه نشان مي‌دهي دوست داري." به كودك اجازه مي‌دهيد بداند كه شما به او ايمان داريد و معتقد هستيد و ديگر چيزي نمي‌تواند او را شكست دهد اوقات خانوادگي را به صورت يك اولويت قرار دهيد.
در سال‌هاي اخير تاكيد زيادي بر مشغول نگه‌داشتن كودكان بوده است، وقتي كودكان 3 يا 4 ساله هستند ما آن‌ها را به كلاس‌هاي ژيمناستيك، موسيقي، ورزشي و ... مي‌فرستيم و مي‌ترسيم كه اگر در آن‌چه كه همه كودكان ديگر انجام مي‌دهند شركت نكنند، عقب بيفتند. بنابراين راننده كودكان خود مي‌شويم و آن‌ها را از اين كلاس به آن كلاس مي‌بريم و زندگي خود را وقف اين فعاليت‌ها مي‌كنيم من فكر مي‌كنم كه خيلي مهم‌تر است كه اوقات خانوادگي را بزرگ‌ترين اولويت خود بسازيد تا اين كه هميشه در جست‌وجوي فعاليت‌هاي فردي باشيد.
به عنوان يك خانواده، با هم شام بخوريد حتي اگر به معناي آن است كه كودك شما نمي‌تواند به كلاس تمرين موسيقي برود. بچه‌ها بايد اوقاتي را با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و همچنين ساير خويشاوندان خود بگذرانند، كودكان همچنين نياز به زماني دارند كه شما همه استراحت كنيد و با هم به عنوان يك خانواده باشيد، رشته‌هاي خانوادگي براي كودكان مانند يك لنگر است، فعاليت‌هاي فردي آن‌ها مي‌آيند و مي‌روند اما روابط خانوادگي براي يك عمر ادامه پيدا مي‌كنند.
منبع: موفقیت
