به گزارش خبرگزاری دانا، بر اساس مطالعات، سیستم ایمنی حدود نیمی از دریافتکنندگان اعضا در مدت 10 سال عضو پیوندی را اصطلاحا پس میزند.
در حال حاضر در اولین گام سعی میشود دهنده پیوند بیشترین سازگاری بافتی را با گیرنده داشته باشد و از طرفی پس از پیوند از داروهای مختلفی برای جلوگیری از رد پیوند استفاده میشود. این دارو ها عوارض جانبی جدی به همراه دارند و در اکثر موارد به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، بیمار را با مشکلات جدی مواجه میکنند.
آزمایشهای بالینی صورت گرفته توسط زیست شناسان دانشگاه کنستانس نشان میدهد مهار ایمونوپروتئازوم یک روش موثر و بدون عوارض جانبی برای جلوگیری از رد پیوند است. پروتئازومها مجموعهای پروتئینی هستند.
مدلهای حیوانی نشان میدهد مهار ایمونوپروتئاز، سلولهای پلاسمای فعالشده را از بین میبرد. این سلول ها در برابر عضو پیوند زده آنتیبادی هایی تولید میکنند که منجر به رد اندام پیوندی میشود. برای مهار انتخابی ایمونوپروتئاز از مهارکننده ONX 0914 استفاده میشود که تعداد سلولهایB و پلاسما را کاهش می دهد و از رد پیوند جلوگیری میکند.
این دستاورد علمی در صورت توسعه قدمی مهم برای جلوگیری از رد اعضای پیوندی در انسان است.
در حال حاضر در اولین گام سعی میشود دهنده پیوند بیشترین سازگاری بافتی را با گیرنده داشته باشد و از طرفی پس از پیوند از داروهای مختلفی برای جلوگیری از رد پیوند استفاده میشود. این دارو ها عوارض جانبی جدی به همراه دارند و در اکثر موارد به دلیل سرکوب سیستم ایمنی، بیمار را با مشکلات جدی مواجه میکنند.
آزمایشهای بالینی صورت گرفته توسط زیست شناسان دانشگاه کنستانس نشان میدهد مهار ایمونوپروتئازوم یک روش موثر و بدون عوارض جانبی برای جلوگیری از رد پیوند است. پروتئازومها مجموعهای پروتئینی هستند.
مدلهای حیوانی نشان میدهد مهار ایمونوپروتئاز، سلولهای پلاسمای فعالشده را از بین میبرد. این سلول ها در برابر عضو پیوند زده آنتیبادی هایی تولید میکنند که منجر به رد اندام پیوندی میشود. برای مهار انتخابی ایمونوپروتئاز از مهارکننده ONX 0914 استفاده میشود که تعداد سلولهایB و پلاسما را کاهش می دهد و از رد پیوند جلوگیری میکند.
این دستاورد علمی در صورت توسعه قدمی مهم برای جلوگیری از رد اعضای پیوندی در انسان است.