به گزارش خبرگزاری دانا،سادات فضلی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به افزایش آمار افراد مجهول الهویه تحت پوشش سازمان بهزیستی، افزود: بیماریهای روانی در خانواده های آشفته بسیار زیاد است. این بیماران یا فاقد سرپرست هستند و یا سرپرست موثر ندارند. در بسیاری موارد این بیماران یا خانواده ندارند یا خانواده تاثیرگذاری ندارند که آنها را ترخیص کند. هر دو مورد را مراجع قضایی تحت عنوان مجهول الهویه به بهزیستی معرفی می کند.
وی با بیان اینکه حدود ۵۳۰۰ بیمار مجهول الهویه در بخش روان تحت پوشش بهزیستی هستند، ادامه داد: بیمارانی را داریم که خانواده، آنها را در شهری غریب رها می کنند و می روند. در این موارد یا خانواده آنها ناشناس است یا دسترسی به آنها مشکل است. این بیماران هم در قالب مجهول الهویه نگهداری می شوند.
رئیس گروه مراکز مراقبتی و توانبخشی بیماران روانی بهزیستی با اشاره به اینکه نگهداری این بیماران برای خانواده ها دشوار است، گفت: یک مشکل دیگر اینکه این بیماران پرداخت سهم مشارکت را ندارندو بار مالی مضاعفی برعهده سازمان بهزیستی در مراکز نگهداری است.
فضلی اضافه کرد: این بیماران اطلاعاتی از هویت و وضعیت خود ندارند. بیماران روان مزمن قریب به اتفاق موارد دچار فراموشی توهم و هذیان هستند و حافظه های ضعیفی دارند و شناسایی خانواده آنان دشوار است. البته مددکاران پیگیری می کنند و در مواردی سرپرست افراد را پیدا می کنند ولی با توجه به سخت بودن فرایند شناسایی خانواده یا عدم وجود ان اما این بیماران رسوبی می شوند و در ترخیص آنها به مشکل بر می خوریم.
وی با بیان اینکه حدود ۵۳۰۰ بیمار مجهول الهویه در بخش روان تحت پوشش بهزیستی هستند، ادامه داد: بیمارانی را داریم که خانواده، آنها را در شهری غریب رها می کنند و می روند. در این موارد یا خانواده آنها ناشناس است یا دسترسی به آنها مشکل است. این بیماران هم در قالب مجهول الهویه نگهداری می شوند.
رئیس گروه مراکز مراقبتی و توانبخشی بیماران روانی بهزیستی با اشاره به اینکه نگهداری این بیماران برای خانواده ها دشوار است، گفت: یک مشکل دیگر اینکه این بیماران پرداخت سهم مشارکت را ندارندو بار مالی مضاعفی برعهده سازمان بهزیستی در مراکز نگهداری است.
فضلی اضافه کرد: این بیماران اطلاعاتی از هویت و وضعیت خود ندارند. بیماران روان مزمن قریب به اتفاق موارد دچار فراموشی توهم و هذیان هستند و حافظه های ضعیفی دارند و شناسایی خانواده آنان دشوار است. البته مددکاران پیگیری می کنند و در مواردی سرپرست افراد را پیدا می کنند ولی با توجه به سخت بودن فرایند شناسایی خانواده یا عدم وجود ان اما این بیماران رسوبی می شوند و در ترخیص آنها به مشکل بر می خوریم.