یک روانشناس گفت: والدین با استفاده از راهکارهای مختلف می‌توانند دروغگویی کودک خود را تشخیص دهند.
به گزارش خبرگزاری دانا،افسانه رحمانی روانشناس و مشاور در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: راهکارهای مختلفی برای تشخیص دروغگویی در کودکان وجود دارد.
وی با بیان اینکه کودکان هنگام گفتن واقعیت آرامش دارند و به هنگام دروغگویی عصبی و ناراحت هستند، افزود: زمانی که کودک مطلبی را با آب و تاب بیان می‌کند، باید دانست که ممکن است صحبت او دروغ باشد، چراکه اغلب کودکان برای گفتن واقعیت در بیشتر موارد گفتاری ساده و بدون اغراق دارند.
رحمانی ادامه داد: واقعیت همیشه منطق دارد، اما دروغگویی برای پشتیبانی به دروغی بیشتر نیاز دارد، از این رو با تناقض به وجود آمده گفته‌های کودک بی مفهوم می‌شود، در این شرایط اولین گام برای مقابله با دروغگویی کودکان افزایش اطلاعات و آگاهی ما به عنوان پدر و مادر است.
وی با بیان اینکه هرگز نباید کودک را دروغگو خطاب کرد، تصریح کرد: القاب منفی باعث از بین رفتن اعتماد به نفس کودک می‌شود و او را به سمت دروغگویی بیشتر ترغیب می‌کند.
رحمانی گفت: لازم نیست به کودک خود بگویید که «این چندمین بار است که دروغ می‌گویی»، اگر می‌دانید دروغ گفته از او نخواهید اعتراف کند، چون این کار او را جری‌تر خواهد کرد.
این روانشناس ادامه داد: اگر کودکتان درباره فرود آمدن یک بالگرد در خیابان حرف می‌زند، از او درباره چگونگی هدایت بالگرد بپرسید، در واقع به جای متهم کردن او به دروغگویی، به تصورات ذهنی او پر و بال بدهید، اگر کاری را که خواسته بودید انجام نداد، درباره آن سوال نکنید تا مجبور به دروغ گفتن نشود، کافی است تذکر بدهید که کارش را هنوز انجام نداده است.
رحمانی بیان کرد: باید به کودک اجازه و فرصت داد که با صلاحدید خود با صداقت بگوید که دروغ گفته است، این کار بهتر از تکرار دروغ بعدی است، بگذارید کودک احساسات خود را هنگام انجام رفتار درست یا نادرست به زبان بیاورد، چرا که در این صورت شما بهتر می‌توانید ریشه دروغگویی او را شناسایی کنید.
وی با بیان اینکه واکنش شدید و تند والدین در مواجهه با دروغگویی کودک باعث می‌شود که کودک نقطه ضعف والدین را پیدا کند، تشریح کرد: حساسیت والدین نسبت به دروغگویی، باعث می‌شود که کودک برای جلب توجه آنان از دروغ استفاده کند، در واقع در بعضی موارد این والدین هستند که کودکان را به دروغ گفتن تشویق می‌کنند.
این روانشناس گفت: واکنش غیرمنطقی و تند نسبت به دروغگویی یا خیال پردازی کودک، ارائه ندادن الگو یا راهکار مناسب به او، پنهان کاری و ناآگاهی نسبت به تأثیر گفتار یا دروغ والدین در برابر کودک باعث می‌شود، کودک از آن به عنوان حربه‌ای برای توجیه رفتار‌های خود و رسیدن به اهدافش استفاده کند.
وی با بیان اینکه کودکان هنگام گفتن واقعیت آرامش دارند و به هنگام دروغگویی عصبی و ناراحت هستند، افزود: زمانی که کودک مطلبی را با آب و تاب بیان می‌کند، باید دانست که ممکن است صحبت او دروغ باشد، چراکه اغلب کودکان برای گفتن واقعیت در بیشتر موارد گفتاری ساده و بدون اغراق دارند.
رحمانی ادامه داد: واقعیت همیشه منطق دارد، اما دروغگویی برای پشتیبانی به دروغی بیشتر نیاز دارد، از این رو با تناقض به وجود آمده گفته‌های کودک بی مفهوم می‌شود، در این شرایط اولین گام برای مقابله با دروغگویی کودکان افزایش اطلاعات و آگاهی ما به عنوان پدر و مادر است.
وی با بیان اینکه هرگز نباید کودک را دروغگو خطاب کرد، تصریح کرد: القاب منفی باعث از بین رفتن اعتماد به نفس کودک می‌شود و او را به سمت دروغگویی بیشتر ترغیب می‌کند.
رحمانی گفت: لازم نیست به کودک خود بگویید که «این چندمین بار است که دروغ می‌گویی»، اگر می‌دانید دروغ گفته از او نخواهید اعتراف کند، چون این کار او را جری‌تر خواهد کرد.
این روانشناس ادامه داد: اگر کودکتان درباره فرود آمدن یک بالگرد در خیابان حرف می‌زند، از او درباره چگونگی هدایت بالگرد بپرسید، در واقع به جای متهم کردن او به دروغگویی، به تصورات ذهنی او پر و بال بدهید، اگر کاری را که خواسته بودید انجام نداد، درباره آن سوال نکنید تا مجبور به دروغ گفتن نشود، کافی است تذکر بدهید که کارش را هنوز انجام نداده است.
رحمانی بیان کرد: باید به کودک اجازه و فرصت داد که با صلاحدید خود با صداقت بگوید که دروغ گفته است، این کار بهتر از تکرار دروغ بعدی است، بگذارید کودک احساسات خود را هنگام انجام رفتار درست یا نادرست به زبان بیاورد، چرا که در این صورت شما بهتر می‌توانید ریشه دروغگویی او را شناسایی کنید.
وی با بیان اینکه واکنش شدید و تند والدین در مواجهه با دروغگویی کودک باعث می‌شود که کودک نقطه ضعف والدین را پیدا کند، تشریح کرد: حساسیت والدین نسبت به دروغگویی، باعث می‌شود که کودک برای جلب توجه آنان از دروغ استفاده کند، در واقع در بعضی موارد این والدین هستند که کودکان را به دروغ گفتن تشویق می‌کنند.
این روانشناس گفت: واکنش غیرمنطقی و تند نسبت به دروغگویی یا خیال پردازی کودک، ارائه ندادن الگو یا راهکار مناسب به او، پنهان کاری و ناآگاهی نسبت به تأثیر گفتار یا دروغ والدین در برابر کودک باعث می‌شود، کودک از آن به عنوان حربه‌ای برای توجیه رفتار‌های خود و رسیدن به اهدافش استفاده کند.
