محمد جعفری متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات، با بیان این مطلب، گفت: بسیاری از افرادی که دچار کمردرد هستند اغلب با درمان های ساده قابل بهبودی هستند ولی برخی از بیماران بدون توجه به توصیه های پزشک معالج خود، تقاضای انجام MRI دارند که البته همین امر باعث صرف هزینه های زیاد می شود و گاهی خطای تشخیص را بالا می برد.
وی تصریح کرد: تصویربرداری «ام‌آرآی» یک ابزار قدرتمند تشخیصی است ولی در عین حال انجام آن برای هر کمردردی می تواند به عنوان یک چاقوی دولبه عمل کند و به جای کمک کردن به پزشک باعث تشخیص و درمان اشتباه شود، چراکه «ام‌آرآی» می تواند ناهنجاری های زیادی را در ستون فقرات نشان دهد که می تواند هیچ ربطی به منبع درد نداشته باشد.
وی ادامه داد: اگر یکصد فرد میانسال، که هیچ شکایتی از درد کمر ندارند را تحت «ام‌آرآی» قرار دهند، حدود یک سوم از این افراد احتمال فراوان یافته غیرطبیعی در «ام‌آرآی» دارند که می تواند شامل بیرون زدگی دیسک، آرتروز مفاصل و غیره باشد، درحالی که خود آنها ممکن است تا پایان عمر بدون هیچ درد و مشکلی به طور طبیعی به زندگی خود ادامه دهند
این متخصص جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات، اضافه کرد: اگر بیماری با درد کمر را تحت «ام‌آرآی» قرار دهیم، به احتمال فراوان می توان یافته های متعددی نظیر بیرون زدگی دیسک و حتی آرتروز را در آن دید که این امر می تواند باعث تشخیص اشتباه منبع درد و حتی در برخی موارد اقدام جراحی غیرضروری شود به همین دلیل توصیه می شود تا زمانی که پزشک معالج تشخیص نداده، بیماران تقاضای پرتونگاری «ام‌آرآی» و یا هر آزمایش غیر ضروری دیگر را نکنند.
وی با بیان اینکه کمردردهای خاصی نیازمند «ام‌آرآی» هستند، افزود: درد کمری که با علائمی از قبیل کاهش وزن، کاهش اشتها، تب و لرز همراه باشد به طور حتم باید برای تشخیص دقیق تر از MRI بهره برد چراکه این درد کمر می تواند نشان دهنده عفونت یا تومور باشد، همچنین درد کمری که ۳ تا ۶ ماه طول کشیده و پاسخ مناسب به درمان نداده است و یا درد کمری که با انتشار به اندامهای تحتانی که به ۴ هفته درمان دارویی و استراحت و فیزیوتراپی پاسخ نداده است باید برای تشخیص بهتر از «ام‌آرآی» استفاده کرد.
جعفری خاطرنشان کرد: بر اساس آمار بین المللی حدود ۸۰ درصد افراد در دوران زندگی خود حداقل یک مرتبه به علت کمردرد به پزشک مراجعه کرده‌اند که می تواند علت هایی نظیر ضایعه ستون فقرات، گرفتگی ماهیچه‌ها و تاندون ، رباط‌ها، فاسیا، مفاصل بین مهره‌ای، اعصاب نخاعی، عروق خونی و طناب نخاعی باشد که هر یک شیوه درمانی متفاوتی دارد به همین دلیل تاکید می شود در روند درمان، بیماران با تقاضای آزمایش های گوناگون فرآیند معالجه را دچار اخلال و طولانی نکنند.
