به توانایی های خود نگاه کنید!

می خواستم از جوی آب رد بشم برم اون طرف خیابون و سوار تاکسی بشم. خب این یکی از پیش پا افتاده ترین اتفاقات تو زندگی خیلی از شماهاست ولی برای من با صندلی چرخ دار عبور و مرور تو این خیابون ها و کوچه ها راحت نیست چون تو مدل شهرسازی حقوق ما در نظر گرفته نشده و امثال من رو در نظر نگرفتند که چجوری از این معابر رد بشیم.

بگذریم،ی مرد جوونی داشت به سمتم میومد،نگاهش به من آمیخته با ترحم نبود و من مصیبت زده نمیدید بلکه درحالی که من رو محترم و توانمند میدید ازم اجازه گرفت تا من رو رد کنه، اون طرف جوی آب ، مسیرمون باهم یکی بود ، تاکسی گرفتیم و بعد خواست که من رو کمک کنه تا سوار ماشین بشم ، ازش تشکر کردم و گفتم لازم نیست و خودم سوار شدم . بعد تو راه بهش گفتم که من و دوستانم که مثل من هستند ، خیلی از کارهامون رو خودمون انجام میدیم و برای توانایی هامون و رشد دادن این توانایی ها ارزش قائلیم.

مرد جوون بهم گفت: فقط تو نیستی که به خاطر معلولیت ، تو بعضی از کارهات به کمک نیاز داری . آدم های سالم هم به کمک احتیاج دارند و گاهی کمک به اون ها خیلی سخت تر از کمک به یک انسان معلول میتونه باشه.

مثلا بعضی از آدم ها رو باید کمک کرد تا یادشون بیفته که می تونند راه برند ، ببینند ، بشنوند ...

حتی بعضی هاشون رو باید کمک کرد تا از این بدن و ذهن سالمشون استفاده کنند ...

برخی از اونها تو زندگی هاشون فقط نداشته هاشون رو می بینند در حالی که شما بیشتر تمرکزتون رو ، روی توانایی ها و داشته هاتون میذارید .

مرد جوون به مقصدش رسید و پیاده شد . من همینجور داشتم با خودم فکر میکردم، به نظر منم خیلی از آدم هایی که سالم هستند باید یک بار دیگه برگردند وبه همه کارها ، امکانات و توانایی هایی که براشون روزمره و عادی و پیش پا افتاده شده، نگاه کنند و از داشتن اونها خدارو شکر کنند و البته هممون چه ماکه معلولیت داریم و چه اونهایی که سالم هستند باید فکر کنیم ببینیم چجوری و در چه جهتی توانایی هامون رو بکار بگیریم .

روز جهانی معلول بهانه خوبی برای فکر کردن و البته درست دیدن خودمون و اطرافمونه ...    توانایی هاتون رو ببینید...

انتهای پیام/