کودکان در سال های اول تولد ، واکنش های بسیاری را از خود نشان می دهند که می توان گفت حالات عاطفی آن هاست.
خشم یکی از حالات عاطفی است که از ۷ ماهگی در کودکان ظاهر می شود و با گریه و بی تابی در کودک نمود پیدا می کند.
روان شناسان علت اصلی خشم در کودکان را تأمین نشدن احتیاجات اساسی و نیاز های روانی می دانند که با افزایش آزردگی در آنان نسبتی مساوی دارد.
کودکان ، والدین علی الخصوص مادر را نزدیک ترین شخص برای الگو گرفتن می دانند.
ارتباط مداوم و انس کودک با مادر بیانگر آن است که کودک ، مادر را برای الگو گرفتن ترجیح مناسب دانسته و ترجیح می دهد.
کودکان روش های مقابله با خشم و راههای رسیدن به آرامش را در رفتارهای والدین جست و جو کرده و آن را تکرار می کنند.
نقش محبت در رشد و پرورش کودکان
با توجه به مشاهدات و تجربیات روان شناسان ، نیاز به محبت که در سراسر زندگی فرد احساس می شود ، در دوران کودکی اهمیتی فوق العاده می یابد و فقدان آن می تواند تأثیرات عمیقی را بر سلامت روان کودک بر جای گذارد.
برخورداری کودک از مهر و محبت و احساسات مادرانه به حدی حائز اهمیت است که محرومیت از آن می تواند آثار سوئی را بر روح و روان کودک به دنبال داشته باشد.
کودکانی که از محبت سیراب می شوند بهتر می توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند و سازگاری داشته باشند.
لبخند اولین رفتار اجتماعی در کودکان است که از سن ۲ تا ۳ماهگی آغاز شده و موجب استحکام پیوندهای بین مادر و فرزند می شود.
کودکان از چه سنی با دنیای اطراف ارتباط برقرار می کنند؟
با بیشتر شدن سن و ورود کودک به سن ۴ ماهگی ، اولین جرقه های ارتباط با دنیای اطراف در کودک زده می،شود و با افزایش توجه به اطرافیان همراه می شود.
براساس تحقیقات انجام شده ، کودکان از سن چهارماهگی چهره های آشنا را از ناآشنا تشخیص می دهند و نسبت به بسیاری از محرک های محیطی واکنش نشان می دهند.
کودکان ، تفکر کردن را ازچه سنی آغاز می کنند؟
به گفته محققان ، هجده ماهگی را می توان آغاز ورود کودکان به دنیای تفکر دانست. این مرحله که با ظاهر شدن رفتار سمبولیک در کودکان هویدا می شود عملکرد ذهنی کودکان را دگرگون ساخته و زمینه درک مفاهیم و استدلال را در آنان فراهم می کند.