کودکانی که در محیط های باز طبیعی بازی می کنند ، احساس مثبت بیشتری نسبت به یکدیگر داشته و از روابط قوی تری برخوردار هستند.
انسان ذاتا به عناصر طبیعی علاقه مند بوده و بسیاری از رؤیاهایش از تداعی تصاویر ذهنی در مورد طبیعت شکل گرفته است.
طبیعت می‌تواند ساعت ها کودک را مشغول کند و قوه تخیل کودک را پرورش دهد.
خلاقیت کودکان بیش آنکه در محیط های سربسته پرورش یابد ، در فضاهای طبیعی و بکر محقق می شود.
محیط های طبیعی به واسطه ی داشتن خصوصیاتی چون ؛ رنگ ، بافت ، اشکال متنوع عناصر ، خطوط ، حرکت و ایجاد انگیزه بر روی افراد ، حواس کودک را تحریک می کند و موجب شکوفایی خلاقیت او می،شود.
نقش طبیعت در کنجکاوی کودکان
طبیعت ، ذهن کودکان را رشد می دهد و ویژگی هایی چون ؛ خیال پردازی ، کنجکاوی و بازی را در آنان پرورش می دهد.
عناصر طبیعی به دلیل در برداشتن رنگ های متنوع و جذاب ، حس تخیل و کنجکاوی کودکان را زنده کرده و پرورش می دهد.
تعدد و تنوع عناصر طبیعی چون؛ آب ، نور ، گیاه و مانند آن ذهن جست و گر کودک را به تکاپو واداشته و زمینه ی کنجکاوی او را فراهم می کند.
براساس گفته محققان ، انس با طبیعت و ارتباط با آن ، ذهن کودکان را پرورش داده و افکارشان را رشد می دهد.
نقش طبیعت در پرورش ارتباطات اجتماعی
کودکانی که در محیط های باز طبیعی بازی می کنند ، احساس مثبت بیشتری نسبت به یکدیگر داشته و از روابط قوی تری برخوردار هستند.
امکان بازی با آب ، نور ، سایه ، شن و گیاهان علاوه بر آنکه انگیزه ی کودکان را ارتقاء می دهد و بستر مناسبی را برای فعالیت های گروهی فراهم می کند.
به علاوه ، لمس اجزای مختلف طبیعت مثل ؛ گیاهان ، خاک ، درختان و..حس کنجکاوی را در کودکان بر می انگیزاند و آرامش روحی ، طراوت روح و حس تعلق خاطر را در آنان افزایش می دهد.
نقش طبیعت در پرورش ذهن کودکان
کودکان بازی در محیط های بیرونی را با ابراز هیجانات گوناگون درک می کنند و فرصتی برای انتخاب ، آزمایش ، تصور و خلق چیز های جدید را پیدا می کنند.
هم چنین محیط های طبیعی به دلیل دوری از استرس ، قدرت تمرکز را بازیابی و ترمیم کرده و ذهن را بازسازی می‌کنند.
