به گزارش خبرگزاری دانا، الهام پورمولایی، کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی ن، اظهار کرد: بسیاری از مادرها به ویژه مادران مسئولیت پذیر احساس گناه در فرزند پروری را تجربه میکنند، زمانی که مادری نمیتواند و یا صلاح نمیداند که خواسته فرزندش را به هر علتی برآورده کند و یا نمیتواند به اندازه کافی به خاطر سایر مشغلههای زندگی اش برای او وقت بگذارد؛ این احساس را تجربه میکند، این احساس را حتی بهترین مادرها نیز داشته اند.
او تصریح کرد:احساس گناه در فرزند پروری انرژی قابل ملاحظهای از مادران را تلف میکند و تاثیر منفی بر تعامل و ایجاد رابطه با ثبات، محبت آمیز و مقتدرانه با کودک دارد، پس مادر باید احساس گناه و عوامل موثر در ایجاد و متوقف کردن آن را بشناسد.
او افزود:عواملی که احساس گناه را در مادر ایجاد می کند، میتوان به شاغل بودن مادر، داشتن فرزندانی با فاصله سنی کم، بیماری مادر، بیماری مزمن و یا معلولیت کودک، ورشکستگی اقتصادی خانواده، ناسازگاری و نارضایتی از زندگی زناشویی، رقابت، مقایسه فرزندان خود با اطرافیان و همچنین عدم تسلط در فرزند پروری است.
این کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی ادامه داد: برخی از عواملی که به آن اشاره شد، طبیعی است، ولی بسیاری از آنها طبیعی نبوده و مادران باید برای رفع آن احساسات از یک روان درمانگر یا مشاور مجرب کمک بگیرند.
پور ملایی ادامه داد:اگر مادران با نه گفتن به خواستههای غیر معقول فرزندانشان و با گریه و پرخاشگری او روبرو و دچار احساس گناه میشوند و یا به خاطر گرفتن بعضی امتیازات از او احساس بدی به آنها دست میدهد میتوانند برای رفع احساس گناه خود اهداف بلند مدت تربیتی را تدوین و همواه به آنها توجه کنند و رویه تربیتی خود را نادیده نگیرند.
او در پایان گفت:مادران همواره باید به یاد داشته باشند که آموزش نظم و انضباط به کودک یک ضرورت در فرزند پروری است.
او تصریح کرد:احساس گناه در فرزند پروری انرژی قابل ملاحظهای از مادران را تلف میکند و تاثیر منفی بر تعامل و ایجاد رابطه با ثبات، محبت آمیز و مقتدرانه با کودک دارد، پس مادر باید احساس گناه و عوامل موثر در ایجاد و متوقف کردن آن را بشناسد.
او افزود:عواملی که احساس گناه را در مادر ایجاد می کند، میتوان به شاغل بودن مادر، داشتن فرزندانی با فاصله سنی کم، بیماری مادر، بیماری مزمن و یا معلولیت کودک، ورشکستگی اقتصادی خانواده، ناسازگاری و نارضایتی از زندگی زناشویی، رقابت، مقایسه فرزندان خود با اطرافیان و همچنین عدم تسلط در فرزند پروری است.
این کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی ادامه داد: برخی از عواملی که به آن اشاره شد، طبیعی است، ولی بسیاری از آنها طبیعی نبوده و مادران باید برای رفع آن احساسات از یک روان درمانگر یا مشاور مجرب کمک بگیرند.
پور ملایی ادامه داد:اگر مادران با نه گفتن به خواستههای غیر معقول فرزندانشان و با گریه و پرخاشگری او روبرو و دچار احساس گناه میشوند و یا به خاطر گرفتن بعضی امتیازات از او احساس بدی به آنها دست میدهد میتوانند برای رفع احساس گناه خود اهداف بلند مدت تربیتی را تدوین و همواه به آنها توجه کنند و رویه تربیتی خود را نادیده نگیرند.
او در پایان گفت:مادران همواره باید به یاد داشته باشند که آموزش نظم و انضباط به کودک یک ضرورت در فرزند پروری است.