بادمجان از دیدگاه طب سنتی دارای خواص متعددی است که میتوان به برخی از آنها اشاره کرد:
بادمجان مقوی معده، بازکنندهی انسدادها و گرفتگیهای مجاری عروق بوده و مصرف آن با سرکه قابض شکم، ادرار آور و با روغن ملین طبع است.
بادمجان مسکن دردهای گرم، خوشبوکننده عرق و برطرفکننده بدبویی بدن بوده، پاشیدن دنبالههای خشک بادنجان بر موضع بواسیر و سایر امراض مقعد که با روغن بادام تلخ یا روغن بنفشه و یا بابونه چرب شده باشد مفید است.
شستشوی دست و پا با آب سیاه حاصل از خیساندن بادنجان برای رفع و خشک کردن عرق دست و پا مفید بوده و مصرف خاکستر بادنجان سوخته با سرکه به صورت خمیر، در زدودن زگیل موثر است.
مالیدن تخم ساییده بادمجان رسیده و کاملاً پخته شده، همراه با موم و روغن بر شقاق میان انگشتان پا و پاشنه پا بسیار موثر بوده و برطرفکننده فوری این عارضه است.
عوارض بادمجان از دیدگاه طب سنتی:
طبیعت بادمجان گرم و خشک است و مصرف مداوم آن بدون به کار بردن مصلحات آن، به سبب غلبهی خشکی باعث ایجاد سودا و بیماری سودایی میشود، و پوست را بدرنگ، سیاه و یا زرد میکند.
بادمجان کوچک (نارس) باعث ایجاد لکههای سیاه صورت، سردرد و جوشهای دهان میشود.
مصرف زیاد و به تنهایی بادمجان امکان ایجاد درد پهلو، زهار، بواسیر و درد چشم سوداوی را در پی خواهد داشت. به همین علت پخت آن با گوشت و روغن و گاهی با سرکه یا آب انار ترش و شیرین توصیه شده است.
مصرف بیش از حد بادمجان رنگ چهره را تیره میکند، همچنین تولید سودا در بدن را زیاد کرده و موجب بواسیر میشود.
توصیه:
برای دفع و یا کاهش عوارض بادمجان طبق گفته حکیمان طب سنتی، بهتر است بادمجان قبل از مصرف برش داده شده و تمام قسمتهای آن نمک مالیده شود، سپس 2 تا 3 ساعت در آب سرد قرار داده شده تا آب سیاه یا زرد آن خارج شود، و این امر تکرار شود تا دیگر آب سیاهی خارج نشود، سپس بادمجانها را کاملاً شسته و با گوشت بره و بزغاله جوان یا مرغ جوان فربه و روغن گاو تازه طبخ کند، یا در روغن سرخ کرده و بپزند سپس با سرکه یا آب انار یا آبغوره که مصلح و دافع سُدّه (گرفتگی) هستند مصرف شود.
مصرف بادمجان با روغن، نرمکننده شکم است.
بادمجان تولید سودا در بدن را زیاد میکند و موجب بواسیر میشود.
مصرف زیاد بادمجان رنگ چهره را خراب میکند.
مصرف بادمجان با سرکه، سبب یبوست میشود.