به بچه ها گفتن و از بچه هاخواستن

به گزارش خبرگزاری دانا، به نقل از فاطمه سادات زاهدی، کارشناس ارشد مشاوره ، رفتارهای خوبی داشته باشد و به این رفتارها عادت کند . به عنوان والدین می‌توانید از این راهکارها برای این منظور استفاده نماییم.

رفتار درست بچه‌ها را تقویت كنیم نه بدرفتاری شان را:

درخواست‌های مودبانه بچه‌ها را تقویت کنیم، نه نالیدن‌ها و فریاد زدن‌هایشان را یا سربه‌سر گذاشتن‌ها و کج‌خلقی‌ها و قهر کردن‌هایشان را. سعی كنیم بحث و گفت‌وگوهای آرامی‌كه در بینمان وجود دارد را چند برابر كنیم، نه مجادله کردن و پافشاری و جنگیدن‌هایی كه گاه و بی‌گاه بینمان به وجود می‌آید.

به فرزندان بیاموزیم كه قبل از صحبت کردن ، فكر كنند:

همیشه در حین حرف زدن با فرزندان از آنها بپرسیم منظور تو دقیقا چیه؟ چقدر راجع به این حرف فكر كردی؟ فکر می کنی خواسته تو چه نتیجه ای در بر داره؟ به چه روش های دیگری می توانی عمل کنی؟ از او بخواهیم كه همیشه حرف‌هایش را بسنجد بعد بزند؛ اگر به این روش عمل كرد‌ برای ثابت‌قدم بودنش به او پاداش دهیم.

از فرزندمان توقع رفتار خوب داشته باشیم:

بچه‌ها باید بدانند که ما چه توقعی از آنها داریم و آنها چه توقعی می‌توانند از ما داشته باشند. وقتی بچه‌ها بتوانند پیش‌بینی کنند که عکس‌العمل ما در برابر رفتارشان چگونه خواهد بود، می‌توانند رفتارهای انتخابی خود را بهتر کنند. مطمئن باشیم كه می‌توانیم به آنها اعتماد كنیم. اگر به فرزندمان برچسب های مثبت بزنیم و لقب های دوست داشتنی ارائه کنیم سعی می کنند همانی باشند که ما می خواهیم.

بچه‌ها به حرف‌های ما اعتماد دارند: 

بچه‌ها را به شیوه‌ای تربیت کنیم که در هر موقعیتی به مقتضای آن موقعیت رفتار کنند. به آنها بیاموزیم که تلاش کردن اساسی‌ترین چیز است. آنها را در موقعیت‌های خوب تشویق کنیم. وقتی ما فرزندمان را تشویق می‌کنیم، آنها ایمان و اعتماد ما را به خودشان می‌بینند و در نتیجه به خودشان و توانایی‌هایشان ایمان می‌آورند.

وقتی الگوی بدرفتاری را تشخیص دادیم، شیوه رفتاری‌مان را تغییر بدهیم:

به فرزندمان قوانین رفتاری حاكم بر خانواده‌ را بگوییم؛ دقت كنیم كه این قوانین باید مشخص‌، ثابت و عقلانی باشد. از جدول‌های رفتاری و تعهدات استفاده کنیم، موفقیت‌ها و رفتارهاریشان را پررنگ کنیم‌؛ از آنها حمایت كنیم و تشویق‌هایمان را هم در این جدول بگنجانیم. اگر متوجه ایجاد یک رفتار منفی و جدید شدیم چرایی آن را در رفتار خود جستجو کنیم و به تجدید نظر بپردازیم.

تنبیه معقول در نظر بگیرید:

در برابر بچه‌ها از تنبیه‌هایی استفاده کنیم که به آنها بیاموزد كه در برابر اعمال و رفتارشان مسئولند. بچه‌ها با تنبیه‌های معقول به خوب زندگی کردن ادامه می‌دهند. این تنبیه‌ها می‌توانند شامل محدود کردن و کوتاه‌کردن زمان‌های بیرون بودنشان باشد. فراموش نکنیم وقتی از دستشان عصبانی هستیم به هیچ عنوان تنبیه بدنی نکنیم! در این صورت  هیچ نتیجه ماندگار و مطلوبی نمی گیریم بلکه به طور موقت رفتار را حذف کرده و او را پرخاشگر می کنیم.

از كودكی به آنها درس زندگی بدهیم:

وقتی فرزندمان هنوز كوچك است، مسئولیت‌پذیری و تصمیم‌گیری را به آنها یاد بدهیم: این دروس آنها را برای دنیای واقعی آماده خواهد کرد. به‌خاطر داشته باشیم که بچه‌ها به محدودیت‌ها، ساختار و قوانینی پایدار و یکنواخت احتیاج دارند. در هر سنی می توان به او مطابق با توانش مسئولیت سپرد.

به آنها عشق بورزیم:

علی‌رغم رفتارهای خوب یا بد فرزندمان به آنها عشق بورزیم و علاقه و عشق خود را با کلام و یا عملی ابراز کنیم. کودکان از قلب ما نا آگاهند و ما باید آنها را مطلع کنیم.

بگوییم كه كار خوب بدون پاداش نخواهد ماند:

برای اینکه نسبت به انجام کارهای درست احساس خوبی داشته باشند، به آنها بیاموزیم که خودشان درپی به دست آوردن پاداش کار درست خود باشند.

محیط و فضای خانوادگی سالم و دلپذیری را ایجاد کنیم:

استعدادها و توانایی‌های شان را تایید کنیم و ضعف‌های‌شان را بپذیریم و در رفع این ضعف‌ها به آنها کمک کنیم. قبول كنیم كه هیچ‌كس بدون عیب نیست و به آنها فرصت جبران بدهیم.