یادداشتی از حسین ضرغامی
جهان این روزها درگیر ویروس مهلکی به نام کرونا شده است. شدت تاثیرات این ویروس بر زندگی بشر به قدری زیاد بوده که شاید تاریخ از این به بعد به دو بخش قبل از کرونا و پسا کرونا تقسیم شود.
مجید یوسفی، خبرگزاری دانا، سرویس راهبرد؛ مرگ
های بی شمار، دوری و تنهایی انسان ها، بیکاری، از بین رفتن مناسبت و روابط
اجتماعی، ناامیدی، ترس و ده ها مسئله ی دیگر که ناشی از این بحران است.
اما آثار و پیامدهایکرونا فقط این ها نیست. این دفترسیاه، صفحه های سفید کم ندارد. صحنه های روشنیکه امید، عشق، ایمان، محبت، ایثار، کرامت، همدلی و رحمت را باردیگر پر رنگ کرد.
مدافعان سلامت در گوشه گوشه ی ایران، زیباترین تصاویر انسانیت و ایمان را خلق کرده اند. آنجا که مادری یک ماهاست فرزند دلبندش را از نزدیک ندیده و در آغوش نکشیده اما همچو فرشته ای مهربان، با لباس پرستاری، بال هایش را بر بیماران و زخم خوردگان گشوده است تا مراقب نَفَس های مادران و پدران و فرزندان وطن خویش باشد.
و معلمان…
مدافعان تربیت و تعلیم این بار بهنبود گچ و تخته و
تعطیلی میز و نیمکت و هجوم بی سابقه ی نگرانی و اضطراب و بیم از خاموش شدن چراغ
دانش، در خانه و کاشانه، گوشی همراه خود را همچون عصای موسی برکشیدند و انفاس
مسیحایی و تعالیم خود را از فضای مجازی، این اَبَر معجزه ی هزاره سومبه جان
و دل و قلب فرزندان پاک ایران رساندند.
دنیای پسا کرونا بقای خویش را مدیون جهش ژنتیکی و امثال
نظریه های داروینی نیست، مدیون پرستاران که جسم را زنده نگه داشتند و معلمان که
روح و خرد را…
چگونه، با کدام زبان، با چه پیشکشی که شایسته و زیبنده
استمیتوان قدردانایشانبود؟ هیچ
باید به احترام ایشان ایستاد و تدبیری کرد که روزگار و پیچ
و خم آن، ایشان را در خود فرو نبردو ما را از یاد و نوجه به ایشان غافل
نکند. باشد که سربلند و با عزت زندگانی خود را سپری کنند.
آمین
