احداث کاخ مظفری به خاطر بیماری سل!
زمانی که مظفرالدین شاه ولیعهد بود، در تبریز به بیماری سل شد. در آن زمان دارویی برای این بیماری ریوی وجود نداشت؛ به همین دلیل، پزشک دربار توصیه کرد که مظفرالدین باید در یک منطقه خوش آب و هوا سکونت کند. برای همین، مشاورین او قریه دارآباد در اطراف تهران را برای زندگی او برگزیدند.
كتیبه ای از سنگ مرمر در داخل عمارت وجود دارد و روی آن نوشته شده است که علی اصغر خان امیر سلطان در 1273 شمسی، باغی را به مساحت 60 هزارمترمربع خریداری كرد و به فرمان محمد خان حكیم الملك (وزیر دربار) این کاخ احداث شد.
از این رو، کاخ مظفری دار آباد را "كاخ شاه آباد" نیز نامیده اند.
چرا این عمارت، به "کاخ مظفری دارآباد" نام گذاری شد؟
این کاخ بسیار زیبا که اقامتگاه موقتی برای مظفرالدین شاه قاجار به شمار می رفت، در محوطه ای وسیع رو به دره هایی بسیار بزرگ بنا شده بود. در آن دره ها نیز دارهای قالی بر پا می کردند. به همین جهت، بعد ها این منطقه به دارآباد معروف شد و این عمارت باشکوه در ناحیه ی خوش آب و هوای تهران، "کاخ مظفری دارآباد" نامیده شد.
مدرسه پرستاری دکتر مسیح دانشوری در کاخ مظفری دارآباد
پس از مظفرالدین شاه، به تدریج باغ و عمارت مظفری تبدیل به آسایشگاهی برای بیماران مبتلا به سل گردید. اما در حكومت بعدی، زمین و ساختمان كاخ بلااستفاده ماند. علیرغم بسياري از بناها و باغ های قاجاریه كه در زمان پهلوی اول مورد بی توجهی و غفلت بود، چون در منطقه ای خوش آب و هوا قرار داشت، برای تأسیس بیمارستان بیماران مبتلا به سل، مورد توجه قرار گرفت و در سال 1310 شمسی مرحوم دكتر مسیح دانشوری یك مدرسه پرستاری در این باغ تاسیس كرد. سپس، در دهه دوم قرن 14 خورشیدی، وزارت بهداری وقت همراه با برخی موسسات و افراد خیر، ساختمان های متعددی در محوطه باغ بنا نهادند؛ برای مثال می توان به ساختمانی قدیمی كه به ساختمان فخرالدوله معروف است اشاره نمود. این ساختمان، توسط فخرالدوله، دختر مظفرالدین شاه احداث شده است. آسایشگاه كهریزك نیز به وسیله ی این بانوی خیر بنا شد.
