فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت ؛ کما یک حالت بیهوشی طولانی مدت است که فرد در این شرایط واکنشی نسبت به محیط اطراف خود نشان نمی دهد. درواقع بیمار زنده است و به نظر می رسد که به خواب رفته است، در حالی که برخلاف یک خواب عمیق ، با هیچ محرکی از جمله درد بیدار نمی شود.
پزشکان این حالت را نه خواب و نه مرگ مغزی می دانند. چراکه از یک طرف فرد قادر به بیدار شدن نیست و از طرف دیگر شخص زنده است ، ولی نمی تواند به محیط طبیعی خود پاسخ دهد.
انواع کما
آنسفالوپاتی سمی متابولیک
این وضعیت حاد اختلال مغزی با علائم سردرگمی همراه است و به دلایل مختلفی چون بیماری های سیستمیک ، عفونت ها ، نارسایی اندام و سایر عوامل ایجاد می شود.
آسیب یا سکته مغزی
این نوع از کما به دلیل کمبود اکسیژن در مغز رخ می دهد و باعث مرگ سلول ها در بافت های مغزی می شود. به گفته ی پزشکان عواملی چون توقف قلب ( انسداد ناشی از حمله قلبی )،آسیب یا ترومای سر ، غرق شدن ، مصرف بیش از حدّ مواد مخدر یا مسمومیت می توانند این حالت از کما را ایجاد کنند.
حالت نباتی پایدار
این حالت یک بیهوشی شدید است که شخص از محیط اطراف خود بی اطلاع است و قادر به حرکت داوطلبانه نیست. در حالت نباتی پایدار تنها سیستم های تنفسی ، گردش خون و چرخه خواب و بیداری قادر به فعالیت هستند.
سندرم قفل شدگی
این حالت یک بیماری عصبی نادر است که به جز عضلات چشم سایرعضلات فلج می شوند. در سندرم قفل شدگی فرد بیدار و هوشیار است و ذهنی سالم و طبیعی دارد.
مرگ مغزی
در این حالت عملکرد مغز متوقف می شود و به وضعیت قبل خود بر نمی گردد.
دلایل
دیابت
در صورت بالا رفتن و پایین آمدن سطح قند خون فرد مبتلا به دیابت و طولانی شدن این وضعیت ممکن است کما رخ دهد.
جراحات آسیب زننده به مغز
تصادفات با اتومبیل ، آسیب های ناشی از ورزش و حملات خشونت آمیز که شامل ضربه به سر می شوند ، ممکن است باعث ایجاد کما شوند.
اوردوز سموم یا داروها
تحقیقات نشان می دهد قرار گرفتن در معرض مونوکسید کربن وزیاده روی در مصرف داروها می تواند به آسیب مغزی و کما منجر شود.
عفونت
در صورت تورم شدید مغز ، کانال نخاع یا بافت های اطراف مغز نیزممکن است کما رخ دهد.
هیپوکسی یا کمبود اکسیژن
با کمبود یا قطع شدن منبع اکسیژن ، حمله ی قلبی ، سکته ی مغزی یا غرق شدن ممکن است فرد به کما رود.
راه کارهای درمانی
از آن جایی که درمانی برای کما وجود ندارد ، گزینه های درمانی محدود مثل تجویز داروهای قوی ، کاهش فشار درون جمجمه و جراحی تنها به پیشگیری از آسیب های بیشتر ، درمان بیماری های زمینه ای و حفظ جریان خون و تغذیه بیمار کمک می کنند.
