پذیرفتن اشتباه یکی از مهمترین مسائل در تربیت هر فرد است بنابراین اگر والدین در نحوه رفتار با کودک خود دچار اشتباه شدند، باید عذر خواهی کنند تا این رفتار درست در کودکشان نهادینه شود.
نرگس درودیان، خبرگزاری دانا، سرویس سلامت و سبک زندگی؛ اگر پدر و مادر يك الگوي خوب براي فرزندان باشند، ديگر نيازي نيست به طور مداوم رفتارهای درست را به او گوشزد کنند، بلكه رفتارهای صحیح را از والدین می‌آموزند.
عذرخواهی کردن سنت پسندیده‌ای است که کوچک و بزرگ نمی‌شناسد، حتی اگر والدین دچار خطایی نسبت به فرزندان‌شان شدند، باید معذرت‌خواهی کنند تا برخورد صحیح را به کودکان بیاموزند.
عذرخواهي از سوی والدین به كودك ياد مي‌دهد كه قوانين براي همه يكسان است و باعث مي‌شود كه احترام گذاشتن به حريم خانه و قوانين آن، براي کودکان دروني شود.
اگر پدر و مادر يك الگوي خوب براي فرزندان باشند، ديگر نيازي نيست به طور مداوم رفتارهای درست را به او گوشزد کنند، بلكه رفتارهای صحیح را از والدین می‌آموزند.
کودکان باید عذرخواهی را در میان بزرگترها به طور عینی ببینند، چون با شعار دادن نمی‌توان به رشد آن‌ها در این زمینه کمک کرد.
حرف و عمل پدر و مادر و بزرگترها باید با هم یکی باشد تا کودک دچار تناقض در انتخاب رفتار صحیح نشود.
گاهی موقعیت‌هایی پیش می‌آید که بی‌خود و بی‌جهت عصبانیت خود را بر سر کودک خود خالی می‌کنیم و پس از دادوفریاد برای اینکه اقتدارمان آسیب نبیند عذرخواهی نمی‌کنیم یا حتی نمی‌دانیم چطور باید عذرخواهی کنیم. واقعیت این است که در درگیری‌هایی که با فرزندان پیش می‌آید همیشه حق با والدین نیست حتی اگر بچه شما یک بچه سه ساله باشد. این یک سؤال اساسی برای والدین است که چطور باید احساساتشان را کنترل کنند تا مبادا به خاطر عصبی شدن بی‌خود و بی‌جهت سر بچه داد بزنند و یا اگر به هر دلیلی این اتفاق افتاد چطور باید عذرخواهی کنند.
به اشتباهات خود اعتراف کنید
اگر وضعیتی پیش آمد که بی‌جهت فرزندتان را از خودتان ناراحت کردید اولین کار این است که به فرزندتان بگویید که اشتباه کردید و به اشتباهتان اعتراف کنید، مطمئن باشید چیزی از شما کم نمی‌شود و ارزش و احترامتان پیش فرزندتان خدشه‌دار نمی‌شود. این تصور غلط است که فکر می‌کنیم نباید پیش فرزندمان به اشتباه رفتاری خود در قبال او اعتراف کنیم. به او بگویید که از رفتارتان پشیمان هستید و از او عذرخواهی کنید. نگذارید فاصلۀ زمانی بین رفتار بد و عذرخواهی زیاد باشد. سعی کنید وقتی متوجه رفتار بدتان در قبال فرزندتان شدید به سرعت از او عذرخواهی کنید برای مثال به او بگویید: «ببخشید سرت داد زدم، میدونم تقصیر تو نبود من اعصاب از جای دیگه خرد بود.» سعی کنید رفتار بدتان را جبران کنید و حسن نیتتان را به فرزندتان نشان دهید.
بخشیدن را یاد بگیر
پذیرفتن «معذرت خواهی» دیگران و توانایی بخشیدن افراد، قدرت و مهارتی است که باید از کودکی آموخته شده و رشد پیدا کند. با عذرخواهی کردن، هر دو طرف در موقعیت «بخشیدن» قرار می‌گیرند و معنا و مفهوم آن را تجربه می‌کنند. کودکی که بخشش را تجربه کرده در بزرگسالی روابط اجتماعی بهتری خواهد داشت. امام‌حسین(ع) می‌فرمایند: «عذر برادر خود را بپذیر و اگر او عذری نداشت برای خطای او عذری بتراش»! بنا به همین فرمایش رفتار کرده و بخشنده باشیم تا کودکمان نیز آن را فرا بگیرد.
قوانین برای همه یکسان است
عذرخواهی در زمانی که قوانین خانه به ناگاه نقض شده‌اند، به کودک یاد می‌دهد که قوانین برای همه یکسان است و باعث می‌شود که احترام گذاشتن به حریم خانه و قوانین آن، برای کودک درونی شود. تصور کنید که استفاده از تلفن همراه، هنگام صرف غذا، در خانه‌تان ممنوع است، ناگهان تلفن شما زنگ می‌خورد و شما ناخودآگاه شروع به صحبت می‌کنید. کودک در چنین شرایطی تصور می‌کند که قوانین فقط برای او است و همه در جهت محدود کردن آزادی و لذات او وضع شده و والدین به آن پایبند نیستند اما اگر شما بعد از آن بگویید: «معذرت می‌خوام، قصدم نایده گرفتن قانون نبود و حواسم هست دیگه تکرار نشه» کودک می‌فهمد که قانون برای همه است و استثنایی ندارد. این کار قدرت شما در وضع قوانین را بیشتر می‌کند.
عذرخواهی کردن نباید بهانه‌ای شود برای راندن در جاده اشتباه؛ حالا که می‌توان عذرخواهی کرد و بخشیده شد، پس مجاز به اشتباه کردن هستیم! امام‌حسین(ع) می‌فرمایند: «مومن بد نمی‌کند و عذر نمی‌خواهد» البته این سخن به معنای نفی عذرخواستن نیست، بلکه نگاه پیشگیرانه نسبت به عذرخواهی دارد. یعنی مراقب باشیم کمتر در دام اشتباه بیفتیم! همچنین با عذرخواهی زبانی و بدون جبران، مفهوم آن را لوث نکنیم. عذرخواهی زبانی یک قسمت از داستان است، قدم مهم و بعدی جبران و اصلاح است که اگر اتفاق نیفتد، عذرخواهی‌کردن اثر خود را از دست می‌دهد.
