اختلال شخصیت نمایشی نوعی اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا تمایل زیادی به توجه کردن دارد و غالبا برای جلب توجه دیگران ، رفتارهای چشمگیر یا نامناسب از خود بروز می دهد.
فاطمه زمانی ، خبرگزاری دانا ، گروه سبک زندگی ؛ اختلال شخصیت نمایشی نوعی اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا تمایل زیادی به توجه کردن دارد و غالبا برای جلب توجه دیگران ، رفتارهای چشمگیر یا نامناسب از خود بروز می دهد. افراد مبتلا به این اختلال در وضعیت روحی ناپایداری قرار دارند ، چراکه خود باوری آن ها متأثر از توجه دیگران است ، تا جایی که در صورت عدم موفقیت در جلب توجه دیگران ، سرخورده و افسرده می شوند یا حتی ممکن است به خودکشی دست بزنند.
روانپزشکان تشخیص این بیماری را در دوران کودکی یا نوجوانی غیر ممکن می دانند . زیرا کودک یا نوجوان تحت رشد مداوم ، تغییر شخصیت و بلوغ قرار دارد . اما در صورتی که این ویژگی ها حداقل 1 سال در کودک یا نوجوان وجود داشته باشد ، می توان این اختلال را تشخیص داد.
علل بیماری
علت دقیق این بیماری هنوز شناخته نشده است ، اما بسیاری از متخصصان سلامت روان معتقدند که هم عوامل اکتسابی و هم ارثی در ایجاد این اختلال نقش دارند. فقدان انتقاد یا تنبیه در کودکی ، توجه دمدمی مزاجانه و غیر قابل پیش بینی والدین و توجهی که صرفا در قبال اعمال خاصی به کودک ارائه می شود ، از جمله مهم ترین عوامل محیطی در اختلال شخصیت نمایشی محسوب می شوند.
علائم
ابراز احساساتش به سرعت تغییر می کند و بسیار سطحی است.
همواره از ظاهر جسمی خود برای جلب توجه دیگران استفاده می کند.
تلقین پذیر است یعنی به راحتی تحت تأثیر افراد یا موقعیت ها قرار می گیرد.
روابط را صمیمی تر از آنچه هست ، تصور می کند.
به طور مداوم سعی می کند تا از ظاهر خود به عنوان ابزاری برای جلب توجه استفاده کند.
صبر و شکیبایی ندارند و اغلب اوقات کارهارا نیمه کاره رها می کند.
در تعامل با دیگران رفتارهای نامناسب جنسی فریبنده یا تحریک آمیزی دارند.
غالبا تأیید گر هستند و سعی می کنند موجب رنجش دیگران نشوند.
خود محورند و عجولانه تصمیم می گیرند.
درمان
روان درمانی
امروزه از روان درمانی برای درمان اختلال شخصیت نمایشی استفاده می شود. هدف از روان درمانی این است که به فرد کمک کند تا انگیزه ها و ترس های مربوط به افکار و رفتار خودرا کشف کرده و به طرز مثبت تری با دیگران ارتباط برقرار کند.
درمقابل ، رویکرد گروهی و خانواده درمانی برای هیستورنی توصیه نمی شود.زیرا فردی که از این اختلال رنج می برد ، غالبا توجه دیگران را به خودش جلب می کند و هر عمل و واکنشی را اغراق آمیز جلوه می دهد.
دارو درمانی
دارو درمانی برای کمک به علائم شدید و در موارد خاص تجویز می شود. ممکن است از داروها برای درمان علائم پریشانی مثل افسردگی و اضطراب که همراه با این اختلال رخ می دهد ، استفاده شود. از طرفی از تجویز دارو برای افراد مبتلا به این اختلال باید احتیاط کرد. چراکه می تواند باعث بروز رفتارهای خود مخربی از فرد شود.
