کرونا بخش عمده‌ای از فعالیت‌های بشری از جمله ارتباطات، اطلاعات، اقتصاد، آموزش و پرورش، بورس، صادرات و واردات و... را دگرگون کرد و برخی از شغل‌ها به کلی از بین برده است اما آسیب تعطیلی مدارس و مراکز آموزشی در این بین اثرات جبران‌ناپذیری دارد.
نرگس درودیان، خبرگزاری
دانا، سرویس آموزش؛ آموزش و پرورش به عنوان بزرگترین شریان حیاتی جامعه از تغییرات
کرونایی مصون نمانده است. در این بین طوفانی سهمگین آموزش و پرورش را درنوردیده و بسیاری
از روش‌های تدریس و روندهای آموزشی آن را تغییر داده است. آموزش و پرورش و به ویژه
مدرسه جای اجتماعی شدن نسل بشر است، نه اینکه تنها جایی برای اجتماعی شدن بشر باشد
زیرا رفتارها و آموزش‌هایی که در مدرسه ارائه می‌شود همراه با تکرار است، به خوبی نهادینه
شده و ملکه ذهن دانش‌آموزان می‌شود و آن‌ها را در ارتباطات اجتماعی به کار می‌گیرند.
مدرسه را باید شریان حیاتی جامعه برای ساختن نسلی فهیم، آگاه، مسؤلیت پذیر، مشارکت جو، منطقی، همراه و... دانست، بنابراین آموزش و پرورش یک سرمایه گذاری بلند مدت است، هم برای توسعه و پیشرفت جامعه و هم برای مسئولیت پذیری و مدیریت جامعه.
آسیب تعطیلی مدارس بیش از کروناست
عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش‌وپرورش گفت: خطر کرونا به‌اندازه‌ای که نوجوانان و جوانان ما از پیامدهای تعطیلی مدارس آسیب می‌بینند، نیست؛ در واقع خطر در خانه ماندن دانش‌آموزان بیشتر از کروناست.
احد نویدی درباره فضای کنونی جامعه برای بازگشایی مدارس افزود: هنوز برای خانواده‌ها و جامعه، پیامدها و هزینه‌های سنگین دور ماندن کودکان و نوجوانان از مدرسه باز نشده و مقصر این وضع، رسانه‌ها، کارشناسان و متخصصان امر هستند که موضوع را تشریح نکرده‌اند.
وی ادامه داد: به تصور خانواده و جامعه، مدرسه رفتن فقط بازماندن از برخی آموزش‌های حضوری است حال آنکه نخستین اثر این وضعیت بر سلامت جسمی، روحی و جامعه‌پذیری دختران و پسران ماست که دچار آسیب جدی شده و می‌شود.
این روانشناس گفت: چون این شرایط کاملا برای خانواده‌ها و جامعه باز نشده از این رو بسیاری از خانواده‌ها تابع برخی احساسات، عواطف و القائات می‌شوند؛ ضمن آنکه تصور می‌کنند درس خواندن فقط همین دروس نظری است که به بچه‌ها داده می‌شود و همینکه آنان پایه‌ها را پشت سر هم طی کنند و به سطح بالاتر بروند، کافی است.
وی افزود: مدرسه فقط آموزش نیست بلکه برای رشد سالم فرزندان این مرز و بوم، حضور در مدرسه ضرورتی اساسی است؛ بچه‌های در مدرسه در کنار هم در محیط طبیعی روابط اجتماعی، تعامل، کارگروهی و تیمی، مهارت‌های زندگی و ... را می‌آموزند ضمن آنکه فعالیت و تحرک جسمی و پویایی فکری و نشاط دارند.
نویدی ادامه‌داد: این آموزه‌ها، همه مباحث حوزه پرورشی و برنامه‌ها و آثار پنهان مدرسه رفتن است که اهمیت آن از برنامه‌ها و آموزش‌های رسمی بیشتر و مهمتر است.
وی تصریح کرد: اصل مساله ما آن است که امروز کسی از به خطر افتاده منافع ملی و تعلیم و تربیت نسل آینده‌ساز این جامعه احساس خطر نمی‌کند و دردش نمی‌آید؛ وضعیتی که در درازمدت نه فقط بچه‌ها بلکه به همه آسیب می‌زند.
باید هرچه سریع تر نسبت به بازگشایی مدارس اقدام کرد
امیری یک کارشناس تعلیم و تربیت می گوید: «با اطمینان می‌توان گفت اگر کنترل کامل و دقیقی برای بازگشایی مدارس انجام شود، در مدارس رعایت موارد بهداشتی بهتر از مکان‌های دیگر صورت می‌گیرد، باید با رعایت پروتکل های بهداشتی و واکسیناسیون معلمان و دانش‌آموزان، هرچه سریع تر نسبت به بازگشایی مدارس اقدام کرد تا بتوان آسیب‌های استفاده صرف از فضای مجازی را کاهش داد.»
این کارشناس تعلیم و تربیت ادامه داد: «مدرسه باید آخرین مکان برای تعطیلی باشد. اگر این موضوع جبران نشود در آینده با طیفی از دانش‌آموزان چاق و افسرده با مشکلات جسمانی، روحی و روانی مواجه خواهیم بود که درمان و جبران آن چندین سال به طول خواهد انجامید، به قول معروف پیشگیری بهتر از درمان است.»
آموزش و پرورش گاو صندوقی است با کلیدی طلایی، با سرمایه ای عظیم و باورنکردنی برای آینده ای روشن و امید بخش؛ خوشبخت ملت و کشوری است که با آگاهی و برنامه ریزی در این وادی سرمایه گذاری کند
وی تصریح کرد: «آموزش و پرورش با تدوین منشور سلامت و تربیت مدارس با مشارکت انجمن اولیا و مربیان، معلمان و دانش‌آموزان می‌تواند گام مؤثری را برای بازگشایی مدارس بر دارد. حتی آموزش و پرورش می‌تواند به طور آزمایشی مدیریت بازگشایی برخی از مدارس را به انجمن اولیا بسپارد، زیرا خانواده‌ها اعتماد بیشتری به آن‌ها دارند.»
امیری در پایان افزود: «آموزش و پرورش گاو صندوقی است با کلیدی طلایی، با سرمایه ای عظیم و باورنکردنی برای آینده ای روشن و امید بخش؛ خوشبخت ملت و کشوری است که با آگاهی و برنامه ریزی در این وادی سرمایه گذاری کند. به هر حال آگاهی بخشی به مردم در مورد آسیب‌های بسته ماندن مدارس و آموزش مجازی می‌تواند کلید حل اعتماد عمومی به آموزش و پرورش برای بازگشایی مدارس باشد.»
