برخی تفاوت‌های تربیتی بین والدینی که دارای فرزند پسر و دختر هستند، وجود دارند؛ برخی جملات را هیچ‌گاه نباید به پسر گفت.
به گزارش خبرگزاری دانا تربیت فرزند از دیرباز، جزو مسائل اساسی و بنیادی در جامعه و به‌ویژه دین اسلام به‌شمار آمده است. در دنیای امروز که رشد گسترده اینترنت و فضای مجازی را شاهد هستیم، از یک جایی به بعد دیگر موضوع تربیت، سخت‌تر می‌شود.حتی خود غرب نیز این روز‌ها فهمیده است که رایانه، سرگرمی‌های تلویزیونی، سینمایی و اینترنتی، بنیان خانواده را سالم تربیت نمی‌کند؛ بنابراین، تربیت باید از درون خانواده و از سوی والدین انجام شود.
در عرصه مباحث تربیتی، گاه پیش می‌آید در تربیت فرزند دختر و پسر والدین باید تفاوت‌هایی قائل شوند، مانند این‌که گفتن برخی جملات یا انجام دادن برخی کار‌ها نزد یا در کنار فرزندان دختر و پسر با هم تفاوت دارند.
تفاوت‌های جسمی، روانی و شناختی دختران و پسران باعث می‌شوند که نیاز باشد والدین، ظرافت‌هایی در تربیت آنها به‌کار ببرند. برخی از این ظرافت‌ها درباره تربیت فرزند پسر را بدانید.
*مرد که گریه نمی‌کنه!
یکی از موارد ممنوعه در تربیت فرزند پسر این است که به او یاد دهیم گریه نکند، با این جملات که:
«مگه تو دختری گریه می‌کنی؟ مرد که گریه نمی‌کنه!»
گریه باعث تخلیه احساس غم و ناراحتی و سبک شدن یک انسان سالم (صرف نظر از جنسیت او) می‌شود. در غیر این‌صورت، شما به پسر خودتان یاد داده‌اید که احساس خود را تخریب کند و بروز ندهد!
*پسر لباس رنگ روشن نمی‌پوشه!
یکی دیگر از موارد اشتباه تربیتی این است که رنگ‌ها را جنسیت‌بندی کنیم. به‌عنوان مثال، به پسرتان نگویید:
*مگه تو دختری، صورتی می‌خوای! پسرا که صورتی نمی‌پوشن!
این‌که فرزند پسر شما به رنگ صورتی یا سرخابی علاقه نشان دهد، روحیه لطیف و هنرمندانه او را نشان می‌دهد. رنگ‌ها را جنسیتی نکنید و اجازه دهید فرزندتان بدون حس قضاوت شدن، رنگ لباس و اسباب‌بازی‌های خود را بدون برچسب‌زنی انتخاب کند. خودش انتخاب کند و شما چه می‌دانید شاید اگر مانع او نشوید، پیکاسوی دوم شود!
*پسر که کار خونه نمی‌کنه!
مسئولیت دادن به فرزند و کمک به مادر، وظیفه همه اعضای خانواده است. اگر شما از آن دست آقایان هستید که به پسر خود می‌گویید: پسرا که ظرف نمی‌شورند، تو بشین، خواهرت سفره رو جمع می‌کنه! یا شما به عنوان یک مادر به پسرت می‌گویی: پسرا که فقط کارای مردونه انجام می‌دن! برو به پدرت کمک کن! قطعا شما در پسرتان ذهنیت‌سازی کردید در آینده یک مرد و همسر بی‌مسئولیت و نالایق، تحویل جامعه دهید که دست به سیاه و سفید نمی‌زند و فقط شش متر زبان و ادعا دارد!
کمک گرفتن از فرزندان (چه دختر و چه پسر) باعث ایجاد حس مفید و ارزشمند بودن در کودک می‌شود.
*پسرا فقط با ماشین و شمشیر بازی می‌کنن!
این هم یکی از مواردی است که پسر‌ها را در بازی نقش‌ها محدود می‌کند. این‌که انتظار داریم خاله‌بازی نکنند، فقط با توپ و شمشیر بازی کنند، مگر می‌خواهید فقط مرد جنگ تربیت کنید؟ بنابراین، به پسرتان نگویید:
پسرا که عروسک‌بازی و خاله‌بازی نمی‌کنن، این کار دختربچه‌هاست! یا پسرا فقط با توپ و شمشیر و ماشین بازی می‌کنن!
پسربچه‌ها در حین خاله‌بازی، نقش پدر و همسر را تمرین می‌کنند. آنها تمرین می‌کنند که چگونه از یک عروسک حمایت و مراقبت کنند (درست مانند یک پدر خانواده)؛ بنابراین، مانع بازی بچه‌های خود نشوید و بگذارید هر طور که دوست دارند، بازی کنند.
*مانع شیطنت‌های پسرانه او نشوید
گاه دیده می‌شود که والدین مانع بازی بچه‌ها می‌شوند، به‌خصوص شیطنت‌های پسرانه که به نام بیش‌فعالی برچسب می‌خورد. پسر‌ها نیاز دارند که انرژی آنها تخلیه شود؛ بازی کردن و شیطنت آنها را به شلوغ کردن، منتسب نکنید و مانع آنها نشوید. شما به‌عنوان پدر و مادر آگاه باید فضا را برای بازی بچه‌ها فراهم کنید.
چند نکته مهم درباره تربیت فرزند پسر
- به پسرتان مسئولیت‌هایی را واگذار کنید
به‌عنوان مثال، اجازه دهید در کارهای خانه به شما کمک کند و نگویید این‌ها کارهای دخترانه است. به‌عنوان مثال، بگویید: پسرم می‌تونی سفره رو پهن کنی؟ پسرم می‌تونی پیش‌دستی‌ها رو جلوی مهمون‌ها بزاری؟
- بگذارید او احساس خود را بروز دهد
بروز دادن احساس، به معنای دخترانگی نیست. انرژی روانی هر انسان باید زمان ناراحتی یا عصبانیت، خالی شود. از باور‌های نادرست، مانند این‌که مرد گریه نمی‌کند، جلوگیری کنید.
- محبت خود را به صورت فیزیکی به پسرتان نشان دهید
برخی خانواده‌ها تصور می‌کنند که چون پسر دارند، نباید اور ا ببوسند تا این‌که مرد بار بیاید! در حالی‌که این تفکر اشتباه است. پسر نیز مانند دختر، نیاز به محبت، در آغوش کشیدن و نوازش دارد. او را محکم بغل کنید و ببوسید و هدیه خداوند بدانید.
انتهای پیام/
