ماجرای ولادت حضرت عیسی علیه السلام از زبان قرآن

جناب عمران، زنی‌ بسیار صالح‌ و پاکیزه داشت. هنگامی که باردار شد، به گمان اینکه فرزندش پسر است؛ با خدای خویش نذر کرد که پس از تولد فرزندش او را در راه خدا آزاد کند تا پسرش به خدمت معبد مشغول‌ شود.‌ (آیه ۳۵ سوره آل عمران)

اما وقتی وضع حمل کرد، معلوم شد که فرزندش دختر است. غم و اندوه او را فرا گرفت (که شاید نتواند نذرش را ادا کند) با این‌حال دخترش را «مریم» -که به معنی خادمه است- نامید تا او را به خدمت عبادتگاه بگمارد. (آیه ۳۶ سوره آل عمران)

عمران (پدر مریم) پیش از ولادت دخترش از دنیا رفته بود. مادر مریم، دخترش را به معبد آورد تا به کاهنان آنجا -که زکریا نیز جزء آنان بود- بسپارد. کاهنان راجع به کفالت مریم با یکدیگر گفتگو و نزاع کردند. تا آنکه بنا را برقرعه نهادند و قرعه بنام«زکریا» افتاد. (آیه ۴۴ سوره آل عمران)

هر وقت زکریا وارد محراب مریم می‌شد، غذای آماده در محراب او می‌دید. روزی از او پرسید: ای مریم!این روزی‌ از کجاست؟ مریم‌ گفت: «از نزد خدایی است که‌ بدون‌ حساب‌ به هرکس خواهد روزی بخشد.» (آیه ۳۷ سوره آل عمران)

در کتب روائی شیعه و سنی‌ روایات فراوانی وارد شده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: خدای متعال از زنان، چهار نفر را برگزید: مریم،‌ آسیه(زن‌ فرعون)، خدیجه و فاطمه و اینان بهترین زنان بهشت‌اند. (ترجمه المیزان ج ۶ ص ۴۵)

مریم‌ در مکانی دور، خلوت گزید و چون‌ او را درد زاییدن‌ فرا رسید، زیر شاخ درخت خرمائی رفت‌ و از شدت غم و اندوه با خود گفت: کاش پیش از این مرده بودم و از صفحه دل‌ها نامم فراموش شده بود. در آن‌ حال (روح‌ القدس‌ یا فرزندش عیسی) او را ندا داد: «غـمگین مباش که خدا از زیر قدم‌ات چشمه آبی جاری نمود و تنه درخت را حرکت‌ بده‌ تا از آن برایت رطب تازه فرو ریزد، از این‌ رطب‌ تناول‌ کن‌ و از آن چشمه بیاشام و چشم خود (به عیسی) روشن دارد. اگر از جـنس بشر کسی را دیدی (به اشاره) به او بـگو: «من برای خدا نـذر روزه سکوت کرده‌ام و با هیچکس (تا پایان روزه‌ام) سخن نمی‌گویم». (۲۲ تا ۲۶ مریم)

مریم پاسخ آنان‌ را به اشاره، به طفل حواله کرد. آنها گفتند: «ما چگونه با طفل گهواره‌ای سخن بگوییم؟ «طفل (به امر خدا به زبان آمد) و گفت: «من بنده خاص خدایم که‌ مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت‌ عطا فرموده، هرکجا که باشم مرا مبارک (مایه رحمت الهی) گردانیده و تا زنده‌انم به نماز و زکات سفارش نموده و همچنین به «نیکوکاری با مادر» توصیه فـرموده و مرا ستمکار و شقی نگردانیده است. روز ولادت‌ و مرگ و همچنین روزی که برانگیخته شوم، سلام و درود حق بر من است» (۲۷ تا ۳۳ مریم)