نسل جدیدی از کشتی‌های هوایی (کشتی‌های سبک‌تر از هوا که نیازی به فرودگاه‌های معمولی ندارد) در گوشه‌ای از اوهایو ساخته می‌شود که نقش منحصر به فردی در تاریخ هوانوردی ایفا کرده است؛ این کشتی‌ها می‌توانند به تسریع ارسال کمک‌ها در مناطق فاجعه‌بار کمک کنند، محموله‌های هوایی را بسیار ارزان‌تر از کشتی‌های باری هوایی حمل کنند و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای هوانوردی را کاهش دهند؛ با این حال پروژه‌های مشابه در گذشته برای غلبه بر چالش‌های مهندسی پیچیده تلاش کرده‌اند و یا با کمبود پول مواجه شده‌اند یا مشتریان بالقوه را ناامید کرده‌اند.
در دهه ۱۹۲۰ به نظر می‌رسید که آینده هوانوردی همان کشتی هوایی باشد. در سال ۱۹۱۹ هواپیمای R-۳۴ انگلیسی از اقیانوس اطلس عبور کرده و بازگشت. در سال ۱۹۲۸ گراف زپلین اولین پرواز نمایشی فراآتلانتیک خود را از آلمان به لیک هرست نیوجرسی انجام داد. چندی بعد طرح یک سرویس تجاری منظم به برزیل دنبال شد.
در حالی که سایر سازندگان و مروجین کشتی هوایی از تاریخچه این کشتی‌ها فاصله گرفته‌اند، از نقشه‌های Akron استفاده شده در صفحه اصلی وب سایت LTA مشخص است که راه اندازی کشتی هوایی تابع گذشته خود است.
