فاطمه سادات زاهدی ، کارشناس ارشد مشاوره ، خبرگزاری دانا ، گروه سلامت و سبک زندگی ؛ موتیسم یا لالی انتخابی نوعی اختلال ضتطرابی در دوران کودکی است که با ناتوانی در گفتار یا برقراری ارتباط در شرایط خاص مشخص می شود . این بیماری معمولاً در اوایل کودکی تشخیص داده می شود . این دسته از کودکان در موقعیت های خاص مانند مدرسه یا اجتماع قادر به صحبت نیستند .
لالی انتخابی اگر درمان نشود می تواند عواقب مختلفی داشته باشد و منجر به مشکلات تحصیلی ، عزت نفس پایین ، انزوای اجتماعی و اضطراب اجتماعی شود .
اگر فکر می کنید که کودک شما ممکن است با لالی انتخابی دست و پنجه نرم کند ، به دنبال علائم زیر باشید :
*ابراز تمایل به صحبت که اضطراب ، ترس یا خجالت مانع آن می شود
*اجتناب از تماس چشمی
* ناتوانی در مکالمه در مدرسه و سایر موقعیت های خاص اجتماعی
* استفاده از ارتباطات غیرکلامی برای بیان نیازها
* کمرویی ، ترس از مردم و عدم تمایل به صحبت در سنین 2 تا 4 سالگی
*در برخی موقعیت ها به راحتی صحبت می کند ( به عنوان مثال در خانه یا با افراد ناآشنا ) ، اما در برخی شرایط خاص سکوت می کند ( به عنوان مثال ، در مدرسه یا با افراد ناآشنا )
برای تشخیص موتیسم
علایم لالی انتخابی حداقل برای یک ماه وجود داشته باشد ( نه در ماه اول مدرسه )
کودک شما باید زبان گفتاری را بفهمد و در برخی شرایط توانایی صحبت طبیعی را داشته باشد ( معمولاً در خانه با افراد آشنا )
کمبود گفتار باید در عملکرد آموزشی یا اجتماعی فرزند شما اختلال ایجاد کرده باشد .
یک روش درمانی متداول در مورد لالی انتخابی استفاده از برنامه های مدیریت رفتار است . این برنامه ها شامل تکنیک هایی مانند حساسیت زدایی و تقویت مثبت است که هم در خانه و هم در مدرسه تحت نظارت روانشناس اعمال می شود .
علاوه بر اینکه به دنبال درمان حرفه ای مناسب هستید ، مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به کودک خود انجام دهید .
معلمان و سایر افرادی که با کودک شما کار می کنند را مطلع کنید
معلمان گاهی اوقات ممکن است از کودکانی که صحبت نمی کنند ناامید و عصبانی شوند . معلم فرزندتان را مطلع کنید که این رفتار عمدی نیست . با هم باید کودک خود را تشویق کنید و از رفتارهای مثبت او تعریف و تمجید کنید .
فعالیت هایی متناسب با مهارت های فعلی آنها انتخاب کنید
کودک خود را کجبور نکنید که در موقعیت های اجتماعی یا فعالیت هایی که خواستار ارتباط گفتاری است ، شرکت کند .
در عوض فعالیت هایی را انتخاب کنید که شامل گفتار نباشد . به پیشرفت پاداش دهید اما از مجازات پرهیز کنید.
کودک خود را تحت فشار نگذارید
پذیرش والدین در درمان مهم است . شما باید از تلاش برای مجبور کردن فرزند خود به صحبت اجتناب کنید . فشار آوردن به فرزندتان فقط باعث افزایش اضطراب او می شود و صحبت کردن را دشوار تر می کند .
