حرکت و قیام امام حسین(ع) آنقدر با عظمت و گسترده است که زبان و قلم از بازگو کردن آن قاصر است.
پیاده روی اربعین خود به منزله حضور در عرصه تعلیم و تربیت امام حسین(ع) است، در این سفر بخش خیلی اندکی از سختی های اهل بیت امام حسین(ع) را با گوشت و پوست استخوان‌مان درک می‌کنیم.
تعلیم و تربیتی که در مسیر اربعین مشاهده می‌کنید قابل مقایسه با هیچ مکتب تربیتی در دنیا نیست چرا که در این مسیر ایثار، ازخودگذشتگی، فداکاری، کارگروهی، بخشش و مهر و محبت را در رفتار زائران مکتب عاشورا به صورت عینی و واقعی می بینیم.
هدف از پیادهروی عظیم اربعین، درک جسمی و معنوی مصیبت و شریک کردن خود در غم اهل بیت پیامبر(ص) است به بیان بهتر این سفر با هدف ایجاد تحول روحی و روانی برگزار می‌شود و این امر وجه تمایز بین پیادهروی حسینی با بسیاری از آیین‌ها و برنامه‌های دیگر دنیاست.
در نفس اجتماع بزرگ اربعین که با حضور چندین میلیون نفر انجام می‌گیرد، یک هدف قدسی و مقدس در این حرکت پرشور نهفته است که علی رغم کثرت جمعیت خللی در آن به وجود نمی‌آید، در این سفر همه از جان و مال خود می‌گذرند تا به هدف خود که رسیدن به حرم مطهر امام حسین(ع) و پالایش روح و جان است، برسند.
در پدیده اربعین اثری از ورود دولت یا دستگاه‌های دولتی نمی‌بینیم و عموم مردم خود مدیریت این حرکت بزرگ و این پدیده بی‌نظیر را در دست دارند.
طبیعی است که مشکلات زیادی در این حرکت عظیم به وجود می آید اما مدیریت مردم در این آیین یکی از اصلی‌ترین دلایل عدم بروز هرنوع مشکلی می‌شود لذا نقطه مثبت کنترل و مدیریت آیین پیادهروی اربعین را می‌توان مردمی بودن آن دانست.
یکی از مهم‌ترین کارکردهای اربعین حسینی هویت‌یابی است چراکه شرکت‌کنندگان در این سفر با مسائل نظری بسیاری از جمله حقیقت دین، ماهیت و هدف قیام امام حسین(ع) آشنا می‌شوند لذا با کسب معرفت به نوعی هویت‌یابی منجر می‌شود که در لایه‌های متفاوت اجتماعی جامعه اثرگذار است.
الگوی فرهنگی ناشی از پیادهروی اربعین و مدل آن را در سبک زندگی افراد شرکت‌کننده نیز موثر است. این مقوله می‌تواند خود به عنوان یک تغذیه فرهنگی و الگویی در سبک زندگی افراد تأثیرگذار باشد.
شکل‌گیری سبک زندگی اسلامی یکی دیگر از کارکردهای اجتماعی همایش پیادهروی اربعین است. شرکت‌کنندگان در طول مسیر با اصول فرهنگی زیادی آشنا می‌شوند که این اصول در ابعاد متفاوت سبک زندگی اسلامی نمود پیدا می‌کند.
شادابی، نشاط معنوی، ایثار و گذشتن ازاموال و دارایی و تمام امکانات زندگی، یکی شدن و عدم تبعیض بین زائران شرکت‌کننده با یکدیگر بدون توجه به رنگ و قوم و ملیت و زبان، تأثیر رفتار و آداب و رسوم بر یکدیگر ا ز جمله آثار و برکات این سفر معنوی است، کسی که برای اولین بار در این اجتماع بزرگ شرکت می‌کند جذب این روش و منش و آداب و رسوم می‌شود.
در اجتماع اربعین شاهد یک شیوه اقتصادی هستیم که بر مبنای روحیه مشارکت و تعاون آن هم از جنس داوطلبانه شکل می‌گیرد. مشارکتی که در تمدن منفعت‌طلبانه و توسعه گرایی غربی بی‌معناست.
اصلاح جامعه و احیای دین سومین کارکرد همایش پیادهروی سراسر قیام امام حسین(ع) برای اصلاح جامعه و احیای دین بود.
در این همایش عظیم یک شعار جمعی به یک اصلاح اجتماعی در جوامع تبدیل می‌شود که بازخورد این موضوع را در مسئله بیداری اسلامی بسیاری از کشورهای اسلامی خارومیانه می‌توان دید و نتیجه ان تحولات اجتماعی و فرهنگی می‌باشد.
تسکین مشکلات و مصائب اجتماعی و فردی از دیگر کارکردهای این سفر معنوی است. آموزه‌های دینی و انجام مناسک فردی و اجتماعی دینی می‌تواند در تسکین رنج‌ها و کاهش نا امیدی‌ها در زندگی و افزایش ظرفیت تحمل دردها توأم با آرامش خاطر مؤثر باشد.
دین با داشتن چنین کارکردهای فردی می‌تواند در آرامش اجتماعی نقش مؤثری ایفا کند، تأثیر واقعه عاشورا بر روان انسان حقیقتا نوعی تسکین و آرامش است.
تولید نظم اجتماعی نوین از کارکردهای دیگر همایش پیادهروی اربعین بوده است چراکه این همایش عظیم در جلوه یک مراسم آئینی توانسته است در کشور پرآسیب و کم نظم عراق الگوی نوینی از خلق نظم را معرفی کند.
اربعین را می توان نمونه بارز سیاست و دیانت در اسلام دانست. اگر فلسفه قیام امام حسین(ع) و گفتمان عاشورا را اصلاح جامعه و مبارزه با نظام سیاسی ظلم و فساد بدانیم باید اربعین را گرامیداشت این گفتمان تلقی کنیم.
مقاومت و بیزاری از ظلم و استکبار یکی دیگر از کارکردهای سیاسی همایش اربعین است چون نهضت عاشورا این مقوله را به دنیا اعلام کرد که در برابر ظلم، فساد و استکبار راهی جز مقاومت وجود ندارد.
قیام امام حسین در واقع قرن‌ها محور وحدت و اتحاد همه پیروان امام حسین(ع) در برقراری حکومت اسلامی و مبارزه با ظلم و استکبار شد لذا انسجام اجتماعی و وحدت گروهی را می‌توان یکی از مؤثرترین کارکردهای عزاداری امام حسین(ع) دانست.
امنیت‌آفرینی هم یکی دیگر از کارکردهای اجتماعی آیین اربعین حسینی است. این کارکرد هنگامی که در بُعد ملی نگریسته می‌شود به عنوان کارکرد سیاسی مطرح خواهد شد به این معنا که معاشرت در زندگی یک گروه اجتماعی بسیار بزرگ که سبب نظم اجتماعی آن‌ها می‌شود هنگامی که در حیطه ملی مطرح می‌شود موجب خلق نوعی امنیت و ثبات می‌شود که این نوع امنیت بدون برنامه‌ریزی دولتی شکل می‌گیرد.
آیین پیادهروی اربعین نوعی مانور سیاسی واجتماعی است که اتحاد، امنیت، قدرت و پایبندی به آرمان‌های امام حسین(ع) را برای جهانیان به نمایش می‌گذارد.
انتهای پیام/
