به گزارش پایگاه خبری دانا فلسفه و پیشینه برپایی روز جهانی کودک به سال ۱۹۲۴ برمی گردد. در این سال دو رویداد همزمان، اما متفاوت، سبب شد تا توجه به ضرورت برگزاری روز جهانی کودک شکل بگیرد. نخستین رویداد، برگزاری اولین نشست جهانی درباره رفاه کودک در روزهای پایانی ماه اگوست در ژنو سوئیس بود. این کنفرانس در روز اول ژوئن اعلامیه‌ای درباره بهروزی و رفاه کودکان منتشر کرد و کشور‌ها را به رعایت مواد این علامیه فراخواند. رخداد دیگر، ابتکار کنسول چین در سانفرانسیسکو بود. کنسول چین با دیدن بچه‌های یتیم چینی در این شهر با برگزاری مراسمی، موضوع پشتیبانی از کودکان خیابانی را که تا آن زمان نادیده گرفته شده بود، در کانون توجه قرار داد. در اسناد کنفرانس ژنو از کشور‌های شرکت کننده خواسته شده است هر کدام روزی را به عنوان روز کودک تعیین کنند. این پیشنهاد تا سال ۱۹۴۹/۱۳۲۸ که فدراسیون زنان دموکرات در مسکو تشکیل شد، چندان جدی گرفته نشد. در این سال در نشست این اتحادیه، روز اول ژوئن / ۱۱ خرداد، روز کودک نام گذاری شد. در سال ۱۹۵۴ مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه‌ای از همه کشور‌های جهان خواست که با توجه به ویژگی‌های خود روز ویژه‌ای را به کودک اختصاص دهند. پس ازاین، در ایران در فاصله سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ این روز را به گونه‌ای محدود در روز چهارشنبه آخر هر سال جشن می‌گرفتند. صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، در سال ۱۹۵۹ اعلامیه جهانی حقوق کودک را به تصویب سازمان ملل رساند. از آنجا که این اعلامیه در روز ۲۰ نوامبر تصویب شده بود، این روز را روز جهانی کودک نامیدند. اما این روز هرگز به عنوان روز جهانی از سوی همه کشور‌ها به رسمیت شناخته نشد.
در ایران اکنون روز ۱۶ مهر به عنوان روز کودک یا همان روز جهانی کودک جشن گرفته می‌شود.
