به گزارش پایگاه خبری دانا، سال ۱۴۰۱ ایامی پرالتهاب برای کشور بود. در این میان رسانه ملی نیز تلاش کرد با ظرفیت‌هایی که دارد در تمامی بخش‌ها مخاطب را تحت پوشش قرار دهد اتفاقی که آن‌چنان‌که باید مدنظر قرار نگرفت.
سال که گذشت برای سیما ایام پرالتهابی بود. ارزیابی شما پیرامون عملکرد رسانه ملی در جذب مخاطب چیست؟
ارزیابی کلی عملکرد تلویزیون امری دشوار است چون باید هر شبکه با توجه به کارکردی که دارد مجزا بررسی شود ولی به‌هرحال باید بگویم تلویزیون در برخی ابعاد تنوع داشته و در برخی آثار هم دچار مکث و تکرار شده است. در حوزه مستندهای سیاسی که از شبکه‌های سه، افق یا خبر پخش شد هم باید بگویم گوناگونی را شاهد بودیم زیرا در سالی که گذشت اتفاقات متعددی را تجربه کردیم. ولی یک نکته در این رابطه وجود دارد آن‌هم اینکه شاهد ثبات پخش در این رابطه نبودیم.
پخش مناسب یکی از شروط موفقیت در هر رسانه‌ای است چون معتقدم اگر رسانه‌ای در اوج تولید، مدیریت را مدنظر قرار ندهد کارش آنچنان تأثیرگذار نخواهد بود اما یک رسانه کم تولید با مدیریت صحیح می‌تواند جریان سازی داشته باشد. متأسفانه در رسانه ملی این معضل وجود دارد. یعنی برنامه‌ها در وقت معین روی آنتن نمی‌رود و زمان پخششان به‌ویژه در حوزه کارهای سیاسی متفاوت است. این شکل مدیریت مطمئن باشید به سرمنزل مقصود نخواهد رسید.
نقد بعدیم به برنامه‌های ورزشی چون فوتبال برتر مربوط می‌شود. انتقاد من به این برنامه از زمان برنامه «۹۰» وجود داشته و هم‌اکنون نیز است. چرا این برنامه‌ها که مخاطبش نسل جوان و شاغل کشور هستند باید تا دیروقت روی آنتن رود؟ آیا نیروی کاری که قرار است فردا سر کار حاضر باشد خواهد توانست راندمان خوبی در کارش داشته باشد؟
مشکل دیگرم با برنامه‌های سرگرمی سیماست که پشت سر هم، روی آنتن سیما می‌رود بدون اینکه بخواهد اجازه تنفس به مخاطبانش بدهد. این شکل پخش برنامه‌های عام و سرگرم‌کننده مطمئن باشید هیچ‌گاه منتج به اتفاقات خوب در جذب مخاطب نخواهد شد بلکه درنهایت دلزدگی تماشاگر را در پی خواهد داشت. همچنین این رویه نوعی سرمایه‌سوزی برای سیما در این شرایط اقتصادی محسوب می‌شود. نقدی بعدی من به همزمان نبودن اخبار یا برنامه‌ها مربوط می‌شود. منظور اینکه یک مسابقه فوتبال از دو شبکه سراسری و استانی با تفاوت زمانی دو دقیقه‌ای پخش می‌شود یا اینکه تصویر در یکی از این شبکه قطع و در دیگری وجود دارد! البته این معضل در برخی برنامه‌های خبری نیز وجود دارد.
ارزیابی شما را پیرامون برنامه‌های نمایشی می‌خواهیم داشته باشیم؟
سریال‌های مختلفی از سیما روی آنتن رفت ولی هیچ‌یک از این آثار نتوانست آنگونه که باید در جذب مخاطب موفق باشد. این موضوع نیز ربطی به مسائل کیفی ندارد چون بحث ما در این گفت‌وگو پیرامون کیفیت کارهای نمایشی نیست اما همین اندازه بگویم به لحاظ استانداردهای برنامه‌سازی نتوانستیم کار آنچنان شاخصی ارائه دهیم که هر نوع سلیقه‌ای را جذب خود کند و اصطلاحاً همه مردم بیننده آن باشند. البته نکته عجیب دیگر اینکه سریالی چون «گیلدخت» از شبکه یک سیما پخش می‌شود اما تکرار آن از شبکه دیگر. این موضوع درکش به شخصه برایم دشوار است.
سیما از نگاه من باید سالیانه یک اثر فاخر همانند «مختارنامه» و... داشته باشد؛ آثاری که بتواند هر نوع مخاطبی را جذب خود کند. این تولیدات باوجود پرهزینه بودن تأثیرگذاری و جریان‌سازی به همراه دارند که تأثیراتش انتظار می‌رود اتفاقات خوبی را در جامعه ایجاد کند. برای همین باید برای این قبیل آثار بودجه مجزا تعیین کرد.
برنامه‌های استعدادیابی که در تلویزیون در حوزه‌های مختلف تولید و پخش‌شده را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا کپی بودن این تولیدات به‌خودی‌خود خالی از اشکال نیست؟
وقتی یک برنامه موفقیت جهانی به دست می‌آورد در همه دنیا بر مبنای آن برنامه‌های مشابه ساخته می‌شود. پس به‌صرف الگوبرداری نمی‌تواند عیب باشد به شرطی که آن برنامه هویت ایرانی به خود گرفته باشد. این اتفاق در برنامه «عصر جدید» به شکل مطلوبی رخ داد و باید ادامه پیدا کند البته این برنامه به اشکال دیگر نیز تولید شد حتی در مداحی نیز شاهد پخش چنین برنامه‌ای هستیم.
در پایان این گفت‌وگو اگر نکته‌ای را بخواهید به‌عنوان نکته جدید و مثبت در سیما ذکر کنید، چیست؟
اتفاقی خوبی که می‌خواهم از آن برم در اظهار پیمان جبلی رئیس سازمان سینمایی هم، مورد تأکید قرار گرفته است. یعنی صاحب برنامه‌های تولیدی، رسانه ملی است در این راستا حضور یک فرد نمی‌تواند عاملی برای پخش یا عدم پخش کاری باشد. برای نمونه در اغتشاشات ماه‌های گذشته چند نفر از چهره‌های معروف پیرامون اتفاقات پیش‌آمده؛ رفتار تحریک‌آمیز برخلاف امنیت ملی داشتند اما رسانه خود را از پخش آن برنامه‌ای به بهانه حضور آن فرد محروم نکرد. این نگرش خوبی است چون اولاً سرمایه و بیت‌المال از بین نمی‌رود. دوم اینکه حضور یک فرد نباید در دیده شدن یا نشدن کاری حرف اول را بزند. برای این سخن نیز سریال «دزد پلیس» را مثال می‌زنم که این روزها از شبکه «آی فیلم» در حال پخش است. این کار از بازی شقایق دهقان بهره می‌برد اما بدون اینکه بازی وی حذف شود سریال روی آنتن رفته است.
